ادعاى تکان دهنده یک محقق: انسانها روى زمین تکامل نیافته اند

امسال، دانشمندان به دلیل یافتن کانى هایى در یک شهاب سنگ مریخى که براى پیدایش حیات ضرورى اند، بر سر این نظریه که حیات در سیاره مریخ شکل یافته است بحث و جدل نمودند.

اما، کتاب جدیدى از بوم شناس آمریکایى، آقاى دکتر اِلیس سیلور، مبحثى را منطبق بر فیزیولوژى بدن انسان پیش مى کشد که انسان بعنوان یک گونه احتمالاً دوشادوش دیگر اشکال حیات روى زمین تکامل نیافته است – بلکه از مبدأ دیگرى آمده، و در ده ها هزار سال پیش توسط بیگانگان به اینجا آورده شده است.

این ادعایى بزرگ است، اما، با حقایقى که سیلور ارائه مى دهد بارها از خود مى پرسید: “چگونه خودم زودتر متوجه این موضوع نشدم!!”

سیلور، که یک فعال محیط زیست نیز مى باشد و هم اینک مشغول جمع آورى زباله هاى پلاستیکى و پاکسازى اقیانوس آرام است، مى گوید کتابش قصد دارد تا منازعه به راه اندازد – و بر اساس کار علمى روى تفاوتهاى انسان و دیگر حیوانات بنا گشته است.

سیلور در مصاحبه اى با یاهو نیوز اظهار میدارد: “زمین کمابیش نیازهاى ما را به عنوان یک جاندار تامین میکند، اما شاید، نه با آن قدرتى که آورندگان اولیه ى ما به زمین با خود مى اندیشیدند،”.
سیلور مى افزاید: “تصور بر این است که انسان تکامل یافته ترین جانداران بر روى سیاره زمین است، اما همچنان به نحو غافلگیر کننده اى نسبت به شرایط محیطى زمین ناتوان و کم تجهیزات است: آسیب دیدن از نور خورشید، عدم تمایل یا ناسازگارى شدید به غذاهایى که در طبیعت یافت میشوند، نرخ بسیار بالا و مضحک بیمارى هاى مزمن، و بسیارى موارد دیگر،”

او میگوید که انسان شاید از درد کمر رنج ببرد چرا که در دنیایى با جاذبه کمتر تکامل یافته است.

او همچنین مى افزاید که این موضوع عجیبى است که سر نوزادان آنقدر بزرگ اند که زایمان را براى زنان دشوار ساخته است، و مى تواند به مرگ مادر و نوزاد منجر شود.

دکتر سیلور مى گوید: “هیچ یک از جاندارانى که به راستى بومى این سیاره اند این مشکلات را ندارند”. او همچنین به ٢٢٣ ژن اضافه اى در انسان اشاره مى کند، که در دیگر جانداران یافت نمى شوند، و به دلیل نبود فسیل کافى یک “حلقه گمشده” محسوب مى شود.

“مارمولکها مى توانند به هر مدت که بخواهند حمام خورشید بگیرند – و بسیارى از آنان این کار را مى کنند. ما فقط مى توانیم به مدت یکى دو هفته از این کار بصورت منقطع (در زمانهاى کوتاه) لذت ببریم. اما هر روز زیر نور خورشید؟ فراموشش کنید! مثل این است که شما کف اتوبان دراز بکشید و منتظر اتوبوس باشید تا شما را زیر بگیرد.” سیلور اظهار مى دارد چشمان ما با نور خورشید خیره مى شوند که اینهم مورد غریبى است چرا که اغلبِ دیگر حیوانات اینگونه نمى شوند.

سیلور مى گوید: “همه ى ما بصورت مزمنى بیماریم،”

دکتر سیلور ادامه مى دهد:”در واقع، اگر شما بتوانید شخصى را بیابید که ١٠٠٪ سالم و تندرست باشد و از هیچ وضعیت خاص یا بیمارى ئى (شاید نوعى بیمارى مخفى یا شناخته نشده – در کتاب فهرست مفصلى از انواع بیمارى ها آورده شده) رنج نبرد، من بسیار شگفت زده خواهم شد – چرا که خودم تاکنون چنین انسانى نیافته ام.”

ولى گوئى ما با تمام توان در تلاشیم تا این حقیقت که “ما به طور کامل به این طبیعتى که میکوشیم تا با آن سازگار شویم” تعلق نداریم را مخفى کنیم.

ما مى گوییم که انسان یقیناً سیر تکامل را طى نموده است اما، اگر به واقع ما اینجا تکامل یافته ایم، آیا نمى بایست با طبیعت ارتباط بیشترى میداشتیم به جاى آنکه این ارتباط را روز به روز بیشتر از دست بدهیم، تا جائیکه حتى ما به حیات در اطراف خود نیز صدمه بزنیم؟

اینها مسائلى هستند که به نظر درست نمى آیند.

“من باور دارم که بسیارى از مشکلات ما از حقیقتى موجز نشأت مى گیرند و آن اینست که ساعت بدن انسان به گونه ئى تکامل یافته است که روز را ٢۵ ساعت مى داند (این امر توسط محققان خواب اثبات شده است)، اما یک روز زمینى ٢۴ ساعت است! این وضعیتى معاصر نیست بلکه همین شرایط به دورانى بس کهن بازمى گردد به قدمت تاریخ انسان روى زمین.”

یک عنصر کلیدى دیگر نیز وجود دارد که اغلب نادیده انگاشته مى شود.

دکتر اِلیس سیلور مى گوید: مردمان بیشمارى مى گویند که احساس مى کنند به سیاره زمین تعلق ندارند، و یا اینکه اینجا حس در خانه بودن را نمى کنند.
و این حقیقتى نیست که به سادگى بتوان به آن به چشم یک رویداد بى ربط (قابل چشم پوشى) نگریست، بویژه وقتى که اکثریتى از جمعیت بشر اینگونه احساس کنند.

دکتر سیلور مى افزاید: ” این موارد باعث خطور این فکر مى شوند (حداقل براى من) که بشر احتمالاً روى سیاره ى دیگرى تکامل یافته است، و شاید ما به شکل موجوداتى بسیار تکامل یافته به زمین منتقل شده ایم. “

اگر ما از مریخ به زمین هجرت کرده باشیم چه؟ باور کنید یا نه ولى این ادعا آنطور که به نظر مى رسد دور از ذهن نیست. دانشمندان به تازگى
دریافتند که مریخ پیش از آنکه به این بیابان لم یزرع تبدیل شود میدان مغناطیسى قوى ئى داشته. (مترجم-البته این دانشمندان تاریخ از بین رفتن میدان مغناطیسى مریخ را به حدود ۴ میلیارد سال پیش بر میگردانند که با آغاز حیات روى زمین متقارن است!)

مریخ تنها سیاره در منظومه شمسى است که روزهاى ٢۵ ساعته دارد، نسبت به زمین از خورشید دورتر است، جاذبه آن از زمین کمتر است و آثار مقادیر زیادى آب در گذشته آن کشف شده است.

اگر در آنجا نوعى ویرانى در مقیاس کل سیاره رخ داده باشد و ما براى حفظ گونه خود مجبور به هجرت اجبارى شده باشیم چه؟

این نظر همچنین داستانها درباره اینکه بشریت در گذشته به تکامل رسید، اما به دلیل واقعه اى ناشناخته از “بهشت” بر روى زمین “هبوط” کرد و سپس یک فازِ طولانى مدتِ فراموشى را طى نمود را اثبات مى کند.

دکتر الیس سیلور مى گوید: “تز من مطرح مى کند که انسان از همان نطفه ى مشترکى که حیات زمینى از آن نشات گرفته است تکامل نیافته، بلکه در جائى دیگر تکامل یافته و به زمین منتقل شده است (بصورت یک هومو ساپینس کاملاً تکامل یافته) مابین ۶٠،٠٠٠ تا ٢٠٠،٠٠٠ سال پیش،”.

ترجمه: لژیون