استعمار یک سیاره بیگانه با ۴۰ هزار نفر!
بنا بر اعلام یک کارشناس معتبر علمی، برای استعمار یک سیاره فراخورشیدی به یک سفینه فضایی واقعا بزرگ نیاز است که بتواند ظرفیت بین ۲۰ هزار تا ۴۰ هزار نفر را داشته باشد و همچنین تضمین تنوع ژنتیکی در آن لازم است.
به گزارش ایسنا، بر اساس مطالعه جدید، جهت تضمین تنوع ژنتیکی این چنینی و در نتیجه، بقای یک کلونی فضایی برای سفر ۱۵۰ ساله به یک جرم کیهانی بیگانه، چنین تعداد افرادی لازم است. دکتر کامرون اسمیت، دیرین‌شناس و مورخ ماقبل تاریخ در دانشگاه ایالتی پورتلند اورگون که در شرکت Icarus Interstellar نیز مشغول به فعالیت است، چنین ادعایی را مطرح کرده است. این شرکت در پیشرفت‌دادن تحقیقات طراحی کشتی فضایی بین‌ستاره‌ای مشارکت می‌کند.
اسمیت در «ایکاروس» روی «پروژه هایپریون» کار می‌کند که به بررسی مولفه‌های متعدد دخیل در ماموریت آینده اعماق فضا، شامل تعداد انسانهای لازم برای این ماموریت می‌پردازد. به گفته وی، سفر میان‌ستاره‌ای با تعداد نفرات کمتر از ۲۰ هزار نفر می‌تواند طی چند نسل خطرناک باشد. اسمیت وجود ۲۰ هزار نفر را ضروری و ۴۰ هزار تن را ایده‌آل می‌داند. وی گفت: داشتن جمعیت مهاجر ۴۰ هزار نفری که ۲۳ هزار و ۴۰۰ تن از آن‌ها مردان و زنان بارور است، رقمی مناسب برای اطمینان از سلامتی کلونی مسافر بین‌سیاره‌ای محسوب می‌شود که قرار است ۱۵۰ سال یا پنج نسل به یک منظومه همسایه سفر کند. چنین رقمی برای اجتناب از درون‌همسری در میان جمعیت انسانی نسبتا کوچک ضروری است.
دکتر اسمیت در گفتگو با پروژه «عملیات درون فضایی آینده» متعلق به ناسا گفت: هیچ جمعیت طبیعی مهره‌داری روی زمین کمتر از ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ نفر نیست. بهترین راه برای تضمین بقای یک کلونی در یک سفر طولانی‌مدت به سیاره بیگانه دوردست، داشتن فضاپیمای بزرگی است که به اندازه کافی برای گنجاندن جمعیت یک شهر در خود جا داشته باشد. گزینه دیگری که کمتر قابل‌ترجیح است، ارسال اسپرم‌ها و تخمکهای منجمد از انسانهای زمینی است.
دکتر اسمیت مدعی است مطالعه وی به استعمارگری جهان‌های درون منظومه شمسی از جمله مریخ قابل‌اعمال است. با این حال وی معتقد است برای استعمارگری بین‌ستاره‌ای، پیشرفت‌های مهم در فناوری لازم است. با افزایش ۱۰۰۰ برابر سرعت فضاپیماهای کنونی می‌توان به ستاره‌ای مانند پروکسیما قنطورس که در فاصله ۴.۲۴ سال نوری از زمین قرار دارد، ماموریت ارسال کرد. جزئیات این مطالعه در مجله Acta Astronautica منتشر شد
مطالعه بیشتر در: space
