برخورد با یوفو

از سحرگاه بشر، نقش خدایان (در واقع، موجودات هوشمند فرازمینی) در زندگی او بسیار پررنگ بوده است. طبق اساطیر کهن ملل گوناگون، خدایان به بشر یاد دادند چگونه شکار کند، آتش روشن کند، خانه بسازد، کشاورزی کند و حتی چگونه با آنها ارتباط برقرار کند.
بشر اولیه راه و روش ارتباط برقرار کردن با خدایان را به صورت آئین درآورد و بدین ترتیب، معابد به عنوان اولین مکان برای ارتباط با خدایان ساخته شدند. از آنجا که انسان های پیشین این معابد را به ارتفاع بلند می ساختند، پربیراه نیست اگر بگوییم اینها برج های مخابراتی اولیه هستند! در واقع وقتی به اساطیر و نوشته های به جای مانده از آن دوران نگاه می اندازیم، به کرات می بینیم که کاهن بزرگ در چنین معبدهایی به صورت صوتی با خدایان ارتباط برقرار می کرده است.

معابد پرستش خدایان از ابتدای شکل گیری تمدن بشری همواره زینت بخش شهرهای کهن بوده اند، زیرا بشر تمدن و شهرنشینی خود را مدیون آنها می دانست. با نگاه بیشتر به آثار به جای مانده از آن دوران و نیز، کتاب های مذهبی در می یابیم که کتابت را نیز خدایان به بشر آموختند. هیچ شکی نیست که بدون مداخله ی این “خدایان” شاید بشر هنوز در اعماق غارها و جنگل ها زندگی می کرد.

وقتی آثار شگفت انگیز به جای مانده از هزاران سال پیش را می نگریم ـ از جمله آثار مربوط به آمریکای مرکزی و جنوبی ـ در می یابیم که ساختن آنها برای بشر تازه متمدن شده امکان پذیر نبوده است. هرم های بزرگ و پیچیده، راهروهای زیر زمینی با سطوح صیقلی و زوایای قائمه در دل صخره های زیرزمینی و … حاکی از آن دارد که چند هزار سال پیش تمدن بسیار پیشرفته ای روی کره ی زمین وجود داشته است. اما آیا این تمدن ریشه ی زمینی دارد؟

وقتی نقوش و حکاکی های به جای مانده از آن دوران را بررسی می کنیم، می بینیم که خدایان اجداد ما بیشتر از آنکه شبیه خدا باشند، به فضانوردان می مانند! وقتی بیشتر به شکل و شمایل این “خدایان” می نگریم، در می یابیم که آنها همان ئی تی ها و به بیان علمی تر، ئی بی ئی ها (Extraterrestrial Biological Entity) بوده اند!
شگفت انگیزترین روایات کهن درباره ی موجودات فرازمینی را می توان در نوشته جات عهدعتیق یافت. با هم چند نمونه از آنها را می خوانیم.

برخورد نزدیک از نوع اول

تعریف: رؤیت شئ پرنده ی ناشناخته (یوفو یا یو اف او) که شامل این موارد هستند:
– اشیاء پرنده ای که مربوط به فن آوری پیشرفته ی بشر نیستند، از قبیل بشقاب پرنده ها.
ـ  نورهای عجیب و غیرعادی در آسمان شب که حرکاتش خارج از محدوده ی امکانات پروازی اشیاء پرنده ی زمینی است.

سفر خروج، فصل سیزدهم، آیات ۲۱ و ۲۲: و خداوند پیشاپیش ایشان وقت روز در ستون ابر تا آنکه ایشان را رهبری نماید و وقت شب در ستون آتش تا آنکه ایشان را منور سازد می رفت که روز و شب راهی باشند. ستون ابر وقت روز و ستون آتش را وقت شب از حضور قوم بر نداشت.

در گزارش های مربوط به رؤیت یوفوها بارها قید شده که بینندگان سفینه را در روز داخل ابر متراکم و در شب به صورت شئ نورانی شناور مشاهده کرده اند. طبیعی است که قوه ی تعقل انسان های آن زمان ناچیز بوده و به کار بردن ستون آتش به جای شئ پرنده ی نورانی که زیر خود ستونی از نور ایجاد می کند برای آنها قابل فهم تر است. همچنین، در کتاب حزقیال نبی نیز خوانده ایم که سفینه ی فضایی از داخل توده ای ابر متراکم پدیدار شد.

برخورد نزدیک از نوع دوم

تعریف: رؤیت اشیاء پرنده ی ناشناخته و نشانه های فیزیکی آنها:
– تشعشع، گرما، آسیب به زمین های کشاورزی و غیره و ایجاد اشکال خاص، فلج شدن موقتی انسان، کوری موقت، وحشت در حیوانات، اخلال در کار وسایل برقی، قطع برق، از کار افتادن ماشین در حال حرکت.
در برخی طبقه بندی ها، آثار فیزیکی حضور ئی بی ئی در بدن انسان نیز در این مقوله قرار می گیرند.

سفر تکوین، فصل نوزدهم، آیات ۸ تا ۱۲: … حال اینک مرا دو دختری است که مردی را ندانسته اند. تمنا اینکه ایشان را به شما بیرون آورم و با ایشان آنچه که در نظر شما پسند است بکنید غرض از اینکه به این مردان چیزی نکنید بنابر این که به این سبب به سایه ی سقفم در آمده اند. ایشان گفتند که به عقب برو و دیگر گفتند که این یک شخصی که به جهت سکونت آمده است می خواهد که حکم ران باشد پس حال با تو بدتر از ایشان عمل خواهیم نمود. پس به آن مرد یعنی لوط با شدت زورآور شده به قصد شکستن در نزدیکی نمودند. آن اشخاص دست های خود را دراز کرده لوط را نزد خودشان به خانه آوردند و در را بستند و مردمان را که نزد دهنه ی خانه بودند از کوچک و بزرگ به کوری مبتلا کردند …

مردم فاسد قصد تعرض به مهمانان فرازمینی لوط را داشتند، اما این موجودات با استفاده از توانائی های فوق بشری خود، متجاوزان را به کوری دچار کردند. در رابطه با مردم سرکش، برخورد نزدیک از نوع دوم صورت گرفته است، اما در مورد لوط با برخوردهای نزدیک از نوع سوم و پنجم روبرو هستیم.

کتاب دانیال، فصل دهم، آیات ۴ تا ۹: … و چشمان خود را برداشته نگریستم و اینک یک شخصی ملبس به کتان و کمرش بزر اوفار بسته و بدنش مثل جوهر ترشیش و رویش مثل نمایش برق و چشمانش مثل مشعل های آتش و بازوهایش و باهایش مثل برنج صیقلی و آواز کلامش مثل صدای جماعت بود. و من دانیال به تنها آن رؤیا را دیدم اما مردمانی که به همراهم بودند، این رؤیا را ندیدند لکن لرزش عظیمی بر ایشان افتاده جهت مخفی شدن فرار کردند. من به تنها ماندم و این رؤیای عظیم را دیدم و قوت در من باقی نماند و رنگ خوش من بزبونی مبدل شده و هیچ طاقت را نگاه نداشتم. و آواز کلماتش را شنیدم و در حین شنیدن آواز کلماتش رو بزمین بر رویم غنودم. و اینک دستی مرا مسّ نموده مرا بزانوهایم و کف های دستم ایستانیده گردانید …

در مورد همراهان دانیال نبی، موقعیت “برخورد نزدیک از نوع دوم” کاملاْ برقرار است زیرا آنها نمی توانند موجود فرازمینی را مشاهده کنند، اما آثار حضورش آنها را فراری می دهد. در مورد دانیال نبی، علاوه بر برخورد نزدیک از نوع سوم و پنجم، شاهد نوع دوم این برخورد نیز هستیم، زیرا به واسطه ی حضور ئی بی ئی، دانیال نبی دچار قلج موقت می شود.

برخورد نزدیک از نوع سوم

تعریف: رؤیت ئی بی ئی (موجود بیولوژیکی فرازمینی) بیرون یا درون یوفو یا بدون حضور یوفو.

کتاب حزقیال، کل فصل اول: … و اینک از طرف شمال گردبادی که حاوی بود بر ابر عظیم و آتش ملفوف و از اطرافش ضیائی و از میانش از میان آتش چیزی مانند کاهربا متلألئ بود و از درونش سیمای چهار جانوری بود و نمایش ایشان چنین بود که شباهت به انسان داشتند …

در کل فصل اول این کتاب که در پست های پیشین به آن پرداختم، حزقیال نبی چهار موجود فرازمینی را مشاهده می کند که از درون سفینه فضایی بیرون می آیند. این فصل به برخورد نزدیک از نوع سوم می پردازد. در خط پایانی فصل اول، برخوردهای نزدیک از نوع دوم (فلج موقت: … به محض دیدنم بر رو افتادم) و پنجم (آواز قائلی را شنیدم) نیز به چشم می خورند.

برخورد نزدیک از نوع چهارم

تعریف: ئی بی ئی ها با یوفو انسان را به آسمان می برند.
– پاره ای از دسته بندی ها، آمیزش انسان با ئی بی ئی را نیز در این دسته قرار داده اند.

سفر تکوین، فصل ششم، آیات ۲ تا ۵: اینکه فرزندان خدا دختران انسان را دیدند که خوش منظرند پس به جهت خویشتن از هرچه که اختیار کردند به زنی گرفتند … و بعد از آن هم هنگامی که فرزندان خدا به دختران انسان درآمدند و از برای ایشان اولاد زائیدند ایشان نیز جباران شدند …

بدیهی است که منظور از فرزندان خدا، ئی بی ئی ها هستند. از آنجا که فرشتگان از مجردات هستند، و می دانیم که خداوند فرزندی ندارد، مراد از فرزندان خدا در این آیه، موجودات فرازمینی یا ئی بی ئی ها هستند. در اینجا به صراحت عنوان شده است که ئی بی ئی ها و انسان ها با یکدیگر آمیزش کرده و نسل تازه ای را پدید آورده اند. اما از آنجا که این وصلت نتیجه ی مطلوبی به بار نیاورد، در ادامه ی آیات آن فصل می خوانیم که خداوند تصمیم به غرقه ساختن زمین ساخت و البته تنها نوح و سرنشینان کشتی اش از خشم الهی در امان ماندند.

کتاب دوم ملوک، فصل دوم، آیات ۱، ۹، ۱۰ و ۱۱: … و بعد از گذشتن ایشان واقع شد که ایلیاه به الیشاع گفت آنچه که برای تو بجا آورم پیش از آنکه از نظر تو برداشته شوم مسئلت نما … و واقع شد هنگامی که ایشان رفته رفته متکلم بودند اینک ارابه ی آتشین و اسبان آتشین نمایان شدند که ایشان را از یکدیگر جدا ساخت و ایلیاه در گردباد به آسمان صعود نمود.

ماجرای ایلیاه یا همان الیاس نبی، به مراتب جذاب تر از ماجراهایی است که بر حزقیال و دانیال نبی روی داده اند. در اینجا، به وضوح مشاهده می کنیم که الیاس نبی به فرمان خداوند و توسط موجودات فرازمینی با شئ پرنده ی ناشناخته که به صورت “ارابه ی آتشین” ذکر شده به آسمان برده شد. اگر این بخش های عهد عتیق از تحریف و دستکاری مصون مانده باشند، با سندهای تاریخی و معتبر انواع برخورد نزدیک با موجودات فرازمینی روبرو هستیم.
برخورد نزدیک از نوع پنجم

تعریف: انسان با ئی بی ئی ملاقات می کند و به واسطه ی تکنولوژی پیشرفته ی موجود فرازمینی، آن دو به سهولت با یکدیگر به گفتگو می پردازند.

کتاب حزقیال، فصل سوم: و به من گفت که ای فرزند آدم بر سر پایهایت بایست تا به تو بگویم. و به محض گفتنش به من به اندرونم روح داخل شد که مرا بر سر پایهایم ایستاده گردانید و آنکه متکلم با من بود شنیدم. و به من گفت که ای فرزند آدم من را به بنی اسرائیل می فرستم به طائفه ی عاصی که به من عصیان ورزیده اند ایشان و پدران ایشان تا به امروز به من گناهکار بوده اند …

در اینجا، برخورد نزدیک از نوع پنجم به وضوح صورت می گیرد و مشاهده می شود که ئی بی ئی چقدر راحت با حزقیال ارتباط برقرار می کند. البته در اکثر این گفتگوها، ئی بی ئی متکلم وحده است و انسان بیشتر نقش شنونده را ایفا می کند.

کتاب دانیال، فصل یازدهم، آیات ۱۱ تا ۱۳: و به من گفت که ای مرد پسندیده دانیال به کلماتی که به تو می گویم توجه نما و در جای ایستادنت بایست زیرا که حال به تو فرستاده شده ام و هنگام گفتنش این کلام را به من لرزان ایستادم. و به من گفت که ای دانیال مترس زیرا از روز اولی که دل خود را به درک نمودن مشغول ساختی و خویشتن را در حضور خدایت به ریاضت وا داشتی کلماتت مسموع شدند و من به سبب کلماتت آمده ام…

در اینجا نیز وضع چنین است. ئی بی ئی فرستاده است و باید به نوع بشر پیام آسمانی را برساند. در گزارش های مربوط به این نوع برخورد که در عصر حاضر روی داده اند، تجربه کنندگان گفته اند که ئی بی ئی ها نگران آینده ی انسان ها و خسارت های وارد شده به کره ی زمین هستند و حتی در برخی موارد، سخن از این به میان آمده که ئی بی ئی ها پیش بینی کرده اند بشر با تخریب محیط زیست زندگی خود را در معرض نابودی قرار خواهد داد.

او بی ئی (تجربه ی خارج از جسم یا Out of body experience)

کتاب حزقیال، فصل هشتم، آیات ۱ تا ۴: و در سال ششم در روز پنجم ماه ششم واقع شد که زمان نشستنم در خانه ی خود و نشستن مشایخ یهوداه در برابرم که دست خداوند خدا در آنجا بر من مؤثر شد. و ملاحظه کرده اینک شکلی به نمایش آتش ظاهر از نمایش کمرش تا به پائین آتشی و از کمرش تا به بالا مثل نمایش ضیایی مانند کهربا. و شبیه دست را دراز کرده مرا از ناصیه ی سرم گرفت و روح مرا به میان زمین و آسمان برداشت و مرا در دیدنی های خدایی … آورد.

جدای از برخوردهای نزدیک، در عهد عتیق با تجربه های تاریخی او بی ئی نیز روبرو هستیم که این بسیار جالب توجه است. در اینجا، ئی بی ئی با استفاده از قدرت های فوق بشری روح حزقیال نبی را از جسم او خارج می کند تا این پیامبر بتواند خارج از ظرف مکان و زمان چیزهایی را ببیند که هنگام حبس روج در جسم قادر به دیدن آنها نبود.

در گزارش های مربوط به این نوع برخورد ویژه، در عصر حاضر موارد متعددی وجود دارند که منجر به خروج موقت روح از جسم و سفر روحی به مکانی شگفت انگیز بوده است. اغلب تجربه کنندگان از وجود نور خیره کننده ای در آن مکان سخت گفته اند و این توصیفات، به بازنمودهای اشخاص بازگشته از مرگ کاملاْ شباهت دارد.