سال ۱۹۶۷ سال بد یمنی برای ناسا بود

سال ۱۹۶۷ سال بد یمنی برای ناسا بود زیرا سرنشینان آپولو ۱ قبل از پرواز در حالیکه خوشحال و خندان بودند و بطور زنده تصاویرشان برای مرکز کنترل هیوستون پخش می شد و قرار بود تا ساعتی دیگر به فضا بروند بخاطر نقص فنی در سیستم های برقی و وجود اکسیژن فشرده در داخل کابین، یک جرقه باعث آتشی مهیب گردید.فضانوردان بسرعت و با خونسردی دست بکار شدند تا از مهلکه فرار کنند اما طراحی ضعیف در خروجی کابین باعث قفل شدن بی دلیل آن شده و هر کار کردند نتوانستد آنرا باز کنند و لحظاتی بعد شاید در عرض کمتر از یک دقیقه گاس گریسوم ادوارد چافی و راجر وایت بر اثر انفجار کشته شدند.

فردای بعد از حادثه جین کرانز مدیر پرواز هیوستون سخنانی تاریخی برای متخصصان بخش کنترل ایراد می کند که باعث تغییرات اساسی در ناسا میشود.

گزیده ای از سخنان جین کرانز در آن روز ایراد کرد و بنظر شخصی من یک دستورالعمل برای هر سیستم مدیریتی می باشد،بشرح زیر است :
“ماموریت های فضایی هرگز بی دقتی، بی صلاحیتی و غفلت کاری را فراموش نخواهد نمود. تا حدود زیادی ما باعث این حادثه بودیم. اشکال کار می تواند در طراحی، ساخت و آزمایش باشد. اما اشکال هرچه که بود و در هر کجا که بود، باید آنرا پیدا می کردیم همه ما مشکلاتی هر چند کوچک را دیدیم و بسادگی از کارشان گذشتیم،کل این برنامه اشکال داشت ما نیز بی اشکال نبودیم. سیستم های شبیه سازی بدرستی کار نمی کردند بخش مدیریت کنترل عملا در هر جنبه ای عقب بود و روش های پرواز و آزمایش هر روز تغییر می کرد. هیچ کسی از ما بلند نشد بگوید، لعنت بر این برنامه، کافیه دیگه، متوقفش کنید. من نمی دانم کمیته تامپسون چه دلیلی را باعث این حادثه خواهد یافت اما هر چه که باشد من خواهم گفت علت ما بودیم، مایی که فقط به دور خودمان می چرخیدیم و امیدوار بودیم همه چیز تا روز پرواز معجزه وار درست می شود. بله ما آماده نبودیم ما کارمان را درست انجام ندادیم، از امروز به بعد مرکز کنترل پرواز با دو واژه شناخته خواهد شد،جان سختی و لیاقت. جان سختی یعنی اینکه ما برای هر کاری که انجام می دهیم یا نمی توانیم انجام دهیم مسئول هستیم. ما هرگز دیگر مسئولیت های مان را از یاد نخواهیم برد. هر بار که وارد این مرکز شویم باید بدانیم برای چه اینجا هستیم. و اما لیاقت یعنی اینکه ما هیچ چیز را دیگر هرگز دستکم نخواهیم گرفت، هر کسی در این مرکز است نباید چیزی از دانش و مهارت کم داشته باشد. وقتی از اینجا بیرون رفتید و به اتاقتان بازگشتید باید روی تخته سیاهتان این دو کلمه جان سختی و لیاقت را بنویسید و هرگز نباید پاک شوند. هر بار که وارد اتاقتان می شوید این دو کلمه باید به شما هزینه ای را که چافی،گریسوم و وایت با جانشان پرداختند یادآوری کند.