تستوسترون یکی از هورمون‌های مردانه است که وجود آن همانند مواد دیگر اهمیت بسیاری داشته و کاهش آن مشکلاتی همچون ضعف، خستگی، ریزش مو، کاهش قدرت عضلانی و بیشتر را به همراه دارد. از طرفی ممکن است تولید این هورمون در بدن کاهش پیدا کند که بیماران می‌توانند با مراجعه به پزشک و مصرف داروهای مختلف، خود را درمان کنند. اما باید توجه داشت که مصرف تستوسترون هم مثل دیگر داروها، می‌تواند عوارض خطرناکی داشته باشد.
براساس مطالعاتی که اخیرا روی تعداد زیادی از مردم انگلستان انجام شده، مصرف تستوسترون می‌تواند خطر لخته شدن خون را افزایش می‌دهد. این تحقیقات که روی ۱۹ هزار نفر از مبتلایان به لختگی خون در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۳ انجام شده، شامل ۹۰۰ هزار نفر از افراد سالم در این دوره نیز می‌شود که نتیجه آن بسیار جالب است: مصرف تستوسترون می‌تواند خطر لخته شدن خون را در شش ماهه آغازین دوره درمان، تا ۶۳ درصد افزایش دهد.
اگرچه برخی از تحقیقاتی که در گذشته انجام شده این موضوع را تایید می‌کنند، اما بعضی مطالعات نتوانسته بودند خطر افزایش ابتلا به نوعی از لختگی خون در وید یعنی ترومبوآمبولی وریدی (VTEE) را با مصرف تستوسترون اثبات کنند که شاید بتوان دلیل آن را عدم توجه به دوره درمان در نظر گرفت.
گزارشات رسمی نشان می‌دهد در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۳ تجویز داروهای حاوی هورمون تستوسترون برای درمان ناتوانی جنسی و انرژی پایین، در آمریکا تا ۱۰ برابر و در کانادا تا ۴۰ برابر افزایش پیدا کرده است. شاید تغییر سبک زندگی یکی از دلایل عمده کاهش تستوسترون بدن باشد که خود بحثی جداگانه را می‌طلبد.
با این‌حال سال ۲۰۱۴ و با در نظر گرفتن مطالعات قبلی، اداره دارو و غذا ایالات متحده (FDA) و مرکز بهداشت و درمان کانادا (Health Canada) داروسازان را موظف به اضافه کردن این مورد به لیست عوارض جانبی داروهای تستوسترون کردند. تحقیقات اخیر هم می‌توانند ادعای قبلی دانشمندان را اثبات کنند اما نباید فراموش کرد که افزایش خطر ابتلا به لختگی خون موقتی است. همچنین مصرف خودسرانه تستوسترون عوارضی همچون حملات قبلی، سکته مغزی و افسردگی را به همراه دارد.
البته مصرف تستوسترون لزوما به لختگی خون منتهی نمی‌شود و در این تحقیق نیز از هر ۱۰ هزار نفر، تنها ۱۰ نفر به لختگی خون مبتلا شده بودند. در سطح کلان کشور انگلستان نیز سالانه از هر ۱۰ هزار نفر، تنها ۱۶ نفر دچار لختگی خون می‌شوند. همچنین تستوسترون تنها این خطر را افزایش می‌دهد و نمی‌توان آن را عامل اصلی این بیماری دانست. به‌همین جهت تحقیقات تا روشن شدن این موضوع و وابستگی دقیق آن با لختگی خون، ادامه خواهد داشت.
