نئاندرتال‌های گیاهخوار و استفاده از «پنی سیلین»
گروهی از پژوهشگران دانشگاه ادلید استرالیا به این نتیجه رسیده اند که یک گروه نئاندرتال ها اساسا گوشتخوار و گروه دیگر تقریبا بطور کامل گیاهخوار بوده است
به گزارش مجله نیوساینتیست گروهی از پژوهشگران دانشگاه ادلید استرالیا با بررسی دی ان‌ای دندانهای دو گروه از نئاندرتال‌های ساکن دو نقطه مختلف اروپا به این نتیجه رسیده اند که یک گروه اساسا گوشتخوار و گروه دیگر تقریبا بطور کامل گیاهخوار بوده است.
دی ان‌ای متعلق به دو انسان نئاندرتال متعلق به ۴۸ هزار سال پیش ساکن ناحیه ال سیدرون در شمال اسپانیا نشان می دهد آنها اساسا از خزه و جلبک، پوست درخت و گیاهان و قارچ تغدیه می کردند. اما دی ان‌ای نئاندرتالی متعلق به ۳۹ هزار سال پیش و ساکن ناحیه‌ای موسوم به اسپا در بلژیک فعلی نشان می دهد این گروه کرگدن، گوسفند و قارچ می خوردند و از هیچ نوع گیاهی تغذیه نمی کردند.
این پژوهش جدید به سرپرستی لاورا ویریچ از دانشگاه ادلیه استرالیا هفته گذشته در مجله نیچر منتشر شد.
نکته‌ای که تعجب برخی از پژوهشگران را برانگیخته این است که روی استخوانهای به جا مانده از نئاندرتال‌های ال سیدرون جای زخم‌های عمیقی هست که معمولا به عنوان نشان هم نوع خواری تفسیر شده است. شاید این گروه خود گیاهخوار بوده ولی طعمه نئاندرتال‌های گوشت خوار می شدند.
برخی از پژوهشگران توصیه می کنند که نتایج این پژوهش جدید را باید با احتیاط بررسی کرد چون بخش اعظم اطلاعات از باکتری‌های ناحیه دهان جمع آوری شده است. در نتیجه نمی توان با قطعیت گفت که تمامی منابع تغذیه این موجودات را روشن می کند.
یکی از دو نئاندرتال منطقه ال سیدرون که پسرنوجوانی است در دندانهای خود ورم چرکی (ابسه) بزرگی داشته است. بررسی جدید دی ان‌ای نشان می دهد او به اسهال مبتلا شده بود و در دستگاه گوارش خود انگل داشت.
پژوهش‌های قبلی نشان داده بود که این نوجوان گیاهی حاوی مواد ضد تورم می خورده است. پژوهش جدید نیز آثار گیاهی از خانواده درخت سپیدار را در بدن او پیدا کرده که خاصیت مسکن دارد و یکی از اجزاء اصلی آسپرین امروزی است.
علاوه بر این در دندانهای او دی ان‌ای قارچ حاوی ماده طبیعی پنی سیلین، منبع اصلی کشف و تولید پنی سیلین پیدا شده است. اما نمی توان با قاطعیت گفت که نئاندرتال‌ها این نوع قارچ را به خاطر خاصیت درمانی آن مصرف می کردند و شاید بخشی از تغذیه روزمره آنها بوده است.
روزنامه واشنگتن پست نیز با اشاره به همین موضوع می نویسد بررسی میکروب موجود در دندانهای به جا مانده از نئاندرتال‌ها اسرار جالبی را در مورد تغذیه آنها برملا می کند.
دندان‌ها سخت‌ترین بخش بدن انسان هستند و بیش از هر اندام دیگری می توانند در برابر هزاران سال پوسیدگی دوام بیاورند. به همین خاطر دکتر کیث دوبنی، پروفسور فسیل شناسی انسانی در دانشگاه لیورپول و همکارش در پژوهش جدیدی از دندانهای نئاندرتال‌ها اسرار خارق العاده‌ای را کشف کرده اند.
به گفته او دندان‌ها مثل گنجینه‌ای از اطلاعات بیولوژیک نه فقط در مورد شواهد مستقیم نوع تغذیه بلکه اکوسیستمی است که در اطراف ما شکل می گیرد و تحول می یابد.
دکتر کیث دوبنی می گوید:«با بررسی باکتری‌ها و پاتوژن‌ها ، نحوه تکامل پاتوژن و نوع تغذیه یک روش علمی کاملا جدید خلق شده که نگاه ما به گذشته را تغییر خواهد داد.»
