اشیای ناشناخته پرنده برفراز آسمان شیراز -۱۳۴۷ تا۱۳۵۷

از سال ۱۹۵۰ که موضوع بشقابهای پرنده در مطبوعات رواج یافت ، تا کنون مقالات و کتابها و تفسیر های گوناگونی له و علیه آن در جهان انتشار یافت،موافقان بشقابهای پرنده بر دو نوع قضاوت پا فشاری می کند،

گروهی بشقاب های پرنده را فرستادگان کرات دیگر می خوانند که سالهاست بر زندگی و راه و روش مردم روی زمین نظارت و بررسی دارند، گروه دوم بشقابهای پرنده را ساخت قدرتهای بزرگ  جهان می دانند که هنوز اسرار ساخت و استفاده از آنرا بر ملا نکرده اند، مخالفان وجود بشقاپ پرنده بر دونوع قضاوت پافشاری دارند، نخست آنهایی هستند که تصاویرمشاهد شده بشقاپ پرنده در آسمان را ناشی از انعکاس های تصویری درمیان ابرها، آسمان و اشتباهات بصری و غیره((که در فیزیک هم مورد پذیرش است)) می دانند و برخی از فیزیکدانان بر آن صحه گذارده اند ،گروه دوم نظریاتی دارند که ما عین آنرا در ویژهنامه شماره (۱۵) منتشرساختیم.
علاوه بر این چهار نظریه ، نظریه پنجمی نیز وجود دارد که در اینجا مورد بحث ماست .
طرفداران این تیؤری معتقدند که براساس مشاهدات عینی شاهدان موثق ومطلع بشقابهای پرنده با وجود یکه دقیقا شناخته شده نسیت. واقعیت دارد.

همانگونه که دو نمونه ی آنرا مطبوعات روز ایران در تیر ماه گذشته  بنقل از شاهدان عینی در اطراف تهران و شهرستانهای گزارش کردند.
اینک ما از همکارمان آقای پرویز مرصوصی ((کنترلر مراقبت پرواز فرودگاه شیراز)) که در این باره اطلاعات و یادداشت هاو مصاحبه های متعددی با آگاهان و شاهدان عینی ایرانی دارند خواستیم که این گزارش ها و مشاهدات را در اختیار خوانندگان ما قرار دهند که در چند شماره بنظرتان می رسد

ohareufob

۱- یک شاهد عینی

در اسفندماه سال ۱۳۴۷ اشیای نورانی و مرموز پرنده ای که یکی از کنترولهای مراقبت پرواز فرودگاه ، شیراز بنام مهندس قباد کارگر در اطراف فرودگاه مشاهد نمود که عینا در زیر آمده است :

گفته های پرویز مرصوصی از واقعه :
نمیدانم ازکجا شروع کنم ولی همینقدر بدانید  که این بازگوئی داستان نیست و جنبه خیالپردازی و شهرت طلبی و ماجواجوئی ندارد و حقیقتی است محض و انکار ناپذیر که شاهدان زیادی برای العین اشیای نورانی را مشاهد کردند و مسئله ای نبود که بحساب خطای باصره گذارد.
آنشب هم مانند شبهای دیگر کشیک شبانه داشتیم و طبق روال همیشگی ساعت ۱۹ کشیک را از شیفت قبل تحویل گرفته و تنها پروازی که داشتیم یک فروند هواپیمای سی ۱۳۰ نیروی هوایی بود که از فرودگاه وحدتی بمقصد شیراز در پرواز بود و ساعت رسیدن بفرودگاه شیراز ۱۹:۵۵ محلی بود که طبق عادت همیشگی پس از بازدید دستگاههای راهنماو ناوبری زمینی بازدید چراغهای باند پروازی فرودگاه کاملا برای یک پرواز شبانه آمادگی لازم را دارا میبود . هواپیمای مزبور راس ساعت مقرر، کنترل مراقبت پرواز فرودگاه شیراز را صدا نمود و تقاضای دستور تقرب را کرد که اطلاعات لازم فنی در اختیار هواپیمای سی ۱۳۰ که بخلبانی مرحوم سروان مهرانی نژاد بود قرار داده شد و باند قابل استفاده فرودگاه شیراز نیز باو داد شد هواپیما مزبور در راستای باند قرار گرفته بود که خلبان گزارش نمود جهت تمرین پروازی، چند نشست و برخاست بر روی باندانجام خواهد داد و تقاضا نمود که در دوره ی فرودگاه باقی بماند و به هواپیما اجازه داده شد تا عملیات نشست و برخاست را انجام دهد و در گردش بچپ و سمت چپ دوره ی فرودگاه باقی بماند . آن شب هوای شیراز برای تمرین چنین پروازهایی کاملا مساعد بود و آسمان شیراز صاف و شقاف و بقول عوام ستارگان بچشمک زدن خود ادامه میدادند . هواپیمای مزبور دو مرتبه  عملیات نشست و برخاست را بروی باند فرودگاه انجام داده بود که در دور سوم و بنا بوظیفه یکه هر کنترلر مراقبت پرواز باید در دوره ی پروازی کاملا هواپیماها را تحت مراقبت و دید خود داشته باشد،

هواپیما را با دوربین تحت مراقبت قرار دادم که ناگهان مشاهد کردم در مقابل کوههای سبز پوشان ، درست در مسیر پرواز هواپیما سی ۱۳۰ جائیکه به ضلع دوم برای قرار گرفتن به راستای باند می گردد یک شئی بسیار نورانی بیضی شکل که بزرگتر از قرص ماه در شب چهاردهم بود، نظرم را جلب کرد و چون مطمئن بودم که بجز  هواپیما سی ۱۳۰هواپیمای دیگری در حال پرواز در منطقه ی فرودگاه نداشتم، چیزی غیر عادی بنظرم جلوه کرد و پس از آنکه مطمئن شدم خطای باصره نیست جریان را با همکارم دیگرم که نماینده ی نیروی هوائی در برج مراقبت پرواز فرودگاه شیراز بود، در میان گذاردم و او اظهار داشت که چیزی عجیبی است و بلافاصله موضوع پرواز ناشناخته را طبق مقررات با خلبان هواپیمای سی -۱۳۰ در میان گذاشتم و تقاضا کردم ضمن جلوگیری از برخورد با آن شی نورانی و ناشناس موضوع را بررسی و نتیجه را گزارش نماید و موقعیت شی نورانی را که حرکت سیار و کندی داشت و در طرف راست هواپیما در جنوب شرقی فرودگاه قرار داشت به اطلاع خلبان رساندم که بعد از لحظه ای رویت شی نورانی مورد تایید خدمه پروازی  هواپیما مزبور قرار گرفت و تقاضا نمود تا پرواز خود را قطع و دستورات نشستن کامل بروی باند فرودگاه را خواستارشد و هنوز هواپیما مذکور گردش بچپ خود را جهت ضلع آخرپرواز و نشستن کاملا انجام نداده بود که خلبان هواپیمای سی ۱۳۰ گزارش نمود که ۲ شی نورانی دیگر روی دریاچه ی مهارلو هست و به ارتفاع کمی بسمت فرودگاه حرکت و نزدیک میشوند در اینجا بود که به رویت آن دو شی دیگر هیجان ناشی از ترس بیمورد سراسر وجودم را فرا گرفته بود و با صدائی لرزان از خلبان خواستم انها را حتی الامکان تعقیت نماید و در اینجا بود که بیاد بشقاب پرنده که اطلاع کاملی از آنها نداشتم ، افتادم و مطمئنا خدمه پروازی دست کمی از حالتی که در من بوجود آمده بود، نداشتند و در جواب من اظهار داشتند پرواز کردن در منطقه ی فرودگاه شیراز با بودن این اشیای نورانی و ناشناس ، مشکوک بنظر میرسد و بلافاصله هواپیما را بسمت باند فرودگاه هدایت و پرواز خود را قطع می کند و البته در این مدت نمایند نیروی هوائی گزارش لحظه به لحظه  این اشیای نورانی را بمقامات پایگاه اطلاع میداد که شخصا  فرمانده ی پایگاه و دیگر خلبانان پایگاه اعم از جنگنده و ترابری به برج مراقبت پرواز امده بودند و از نزدیک شاهد مانورهای عجیب و غریب آنها که اکثرا بصورت جهشی انجام میگرفت بودند.

هواپیما سی -۱۳۰ در حال خزش بروی باند پروازی بود که اشیای نورانی با سرعت عجیب خود را به ابتدای باند رسانده و از حاشیه باند فرودگاه تا مقابل برج مراقبت با سرعت کندی هواپیما سی ۱۳۰ را تعقیب میکردند و درست در تقاطع باند مقابل برج مراقبت شروع به مانور میکنند و خلبان هواپیما را بپارکینک هواپیما هدایت میکند، و بلافاصله خود و خدمه هواپیما سی ۱۳۰ مستقیما به برج مراقبت آمدند و شاهد مانورهای عجیب آن اشیای نورانی و ناشناخته شدند بعد از مدتی اشیای نورانی پرنده بسمت جنوب فرودگاه منحرف و از این پس با علائم قرمز و سبزی که تاکنون چنین رنگهای جذابی را ندیده بودم با اوجگیری خود از فرودگاه فاصله میگرفتند و مانور آنها تا ساعت ۲۳ ادامه داشت و قبل از رسیدن بدامنه ی کوهای سبز پوشان با سرعتی عجیب اوج گرفته و در آسمان محو شدند.
ناگفته نماند که خلبان سی ۱۳۰ یکماه بعد از این واقعه در حالیکه مشغول پرواز راستای باند فرودگاه شیراز بود سقوط کرد . او و چند تن دیگر کشته شدند.

واقعه دوم برخود با اشیای نورانی در شیراز

گزارش پرویز مرصوصی

برای بار دوم چند ماهی بعد از پیروزی انقلاب هنگامی غروب آفتاب یکی از دوستان کنترلر مراقبت پرواز فرودگاه شیراز که مشغول انجام وظیفه بود تلفنی با من تماس گرفت و خواست شی نورانی را که روی فرودگاه بود را بررسی نمایم، خوشبختانه با رفتن برویتراس منزل، بوضوع آن شی نورانی را با تلکسوپ رویت نمودم که بازهم بصورت بیضی و گوی گداخته بود که قسمت چپ آن نقره ای وقسمت بالای آن بصورت آتش گداخته بود که تغییر شکل میداد و در فضا ثابت بود و پس ازدقایقی در فضا اوج گرفت و از دید محو گشت .

سومین برخورد۱۳ فروردین ماه سال ۱۳۵۷
در بعد از ظهر روز۱۳ فروردین ماه سال ۱۳۵۷ یکی از کنترلر های مراقبت پرواز شیراز در کنار دریاچه مهارلو ، نقطه ای بسیار نورانی به حجم یک توپ والیبال مشاهد مینماید و چون این منبع نوری درخشندگی خاص و زیادی داشت مورد توجه سایر دوستان و همکاران قرار میگیرد و در حین تماشای آن متوجه می شوند که بصورتی نه خیلی سریع ونه خیلی کند نقطه نورانی بزرگ و بزرگتر میگردد تا جائی که فصل مشترک این نور و آسمان در نقطه ای خیلی بالا بنظر میرسد ،تنها اختلاف نقطه ی اصلی نوربا بالاترین ارتفاع آن ، کم  رنگ شدن نورآن بود و انها به این نتیجه رسیدند که آن بایستی پدید (اورورا) یا شفق باشد.

منابع:

www.ufolove.org

www.ufopersia.ir

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *