تمدن های فرازمینی وسیاره ایکس(نیبیرو)
تاریخچه اعتقاد به سیاره نیبیرو و زکریا سیچین
نام “نیبیرو” زمانی بر سر زبان ها افتاد که زکریا سیچین در کتابش از آن یاد کرد. به اعتقاد سیچین، نیبیرو سیاره‌ای در منظومه شمسی است که در مداری نامنظم می‌چرخد و هر ۳۷۰۰ سال به نزدیکی زمین می رسد. طبق ترجمه زکریا سیتچین از متون کتیبه‌های سومری، حدود چندین هزار سال پیش، شرایط جوی سیاره ای دارای تمدن هوشمند بنام نیبیرو دچار مشکل می شود. گروهی از ساکنین این سیاره برای استخراج طلا جهت ترمیم اتمسفر سیاره خود بر روی زمین فرود می آیند و پایگاه هایی را بر روی آن ایجاد می کنند. به اعتقاد سیتچین در اکثر موارد باقی مانده از سومری ها الواح ، سنگ نوشته ها و مجسمه هایی وجود دارند که همگی حاکی از گذر سیاره عظیمی (یا همان نیبیرو) است که در منظومه شمسی هر ۳۷۰۰ سال سبب تغییرات جوی شدید در کره زمین و دیگر سیارات منظومه شمسی می گردد. اگرچه به نظر می رسد آقای سیچین به حرف های خود کاملا اعتقاد دارد اما در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر نزدیک شدن یک سیاره به زمین وجود ندارد.
تلاش برای کشف سیاره نیبیرو(سیاره ایکس) و کشف پلوتون و اریس
پرسیوال لاول برای نخستین بار نظریه وجود سیاره ایکس را در اوایل قرن بیستم مطرح کرد. او بر این عقیده بود که سیاره ای پرجرم در میان مدار نپتون قرار دارد که جاذبه آن باعث تاثیر در حرکت نپتون می شود. در آن زمان فرض وجود سیاره ای جدید، روشی قابل اطمینان و آزمایش شده برای توضیح مشاهدات گیج کننده بود. پیش بینی وجود سیاره نپتون که در قرن ۱۹ براساس بی نظمی های موجود در مدار اورانوس صورت گرفته بود دانشمندان را به موفقیت این نظریه امیدوار کرده بود. لاول رصدخانه ای بنا نهاد و در آن جست و جو برای یافتن سیاره جدید را آغاز کرد. او محل پلوتو را با محاسبه اثر جاذبه اش بر روی نپتون و اورانوس پیدا کرد ولی بدون یافتن سیاره جدید درگذشت. کلاید تومباو که در رصدخانه او کار می‌کرد جستجو برای یافتن این سیاره را ادامه داد و موفق به کشف سیاره ای شد که هم اکنون آن را با نام سیاره کوتوله پلوتو می شناسیم. اما جرم پلوتو بسیار کمتر از حدی بود که بخواهد بر روی نپتون با اورانوس تاثیری داشته باشد و لذا همگان پی بردند که پلوتو همان سیاره ایکس نیست!
وقتی معلوم شد که پلوتو خیلی کوچک تر از آن است که نیروی جاذبه آن روی دو سیاره غول پیکر (نپتون و اورانوس) تأثیر بگذارد، تحقیقات برای یافتن سیاره های سرگردان در مرزهای انتهایی منظومه شمسی آغاز شد. از آن سال تا کنون به هنگام جستجوی سیاره ایکس در محیطی دورتر از نپتون یا پلوتو سیارک های بسیاری کشف شده‌اند که یکی از آنان همان اریس معروف است. اریس یک سیاره کوتوله است که در ۵ ژانویه ۲۰۵ توسط ستاره‌شناسان مشاهد شد و در همان سال خبر کشفش انتشار یافت. اریس یک ویژگی خاص داشت و آن هم این بود که از پلوتو بزرگ‌تر بود و اگر قرار بود پلوتو یک سیاره باشد باید به اریس نیز لقب سیاره اعطا می شد.و سرانجام نه تنها اریس یک سیاره شناخته نشد بلکه خود پلوتو نیز از مقام سیاره بودن تنزل پیدا کرد و دانشمندان هر دو را به عنوان “سیارات کوتوله” معرفی کردند!
نگاه دیگر به سیاره ایکس و اریس
در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۳ عکــسی هایی از این سیاره توسط تلسکوپ ۴۸ اینچ پالومار گرفته شد اما فاصله این سیاره آن‌چنان زیاد بود که حرکت آن در پس‌زمینه ستارگان تا سال ۲۰۰۵ که داده‌های مربوط به این شیء دوباره مورد بررسی قرار گرفت مشاهده نشد در ژانویه سال ۲۰۰۵ میلادی دانشمندانی بنام مایکل ای براون Michael . E. Brown و چاد تراجیللو , Chad Trujillo و دیوید ال رابینوویتز , David L. Rabinovitz عکــسها وداده های مربوط به این اکتشاف را مورد بررسی قرار دادند که موجب کشف قمری برای این سیاره شد این قمر دیسنومیا نام دارد. دانشمندان ابتدا این سیاره را که یک کوتوله خاکستری ( قهوه ای ) بود سیاره ایکس نامیدند زیرا متوجه تغییراتی در مدار پلوتو شده بودند که ناشناخته بود و تصور می کردند باید جرمی آسمانی با جاذبه زیاد مثل یک کوتوله یا یک ستاره خورشیدی بر مدار پلوتو اثر گذاشته باشد و تا زمانی که آن را در سال ۲۰۰۳ مشاهده کردند نام آن جرم آسمانی را سیاره ایکس نامیدند. در سال ۲۰۰۵ پس از مشخص شدن مدار سیاره ایکس و قمر آن، نام او را رسما اریس گذاشتند و پس از قوت گرفتن اخبار حرکت اریس مبنی بر حرکت آن به سوی زمین و بر اساس حکایات موجود در کتیبه های سومریان و مصر باستان و نیز مایاها آین سیاره را UB 313 (نیبیرو) نامیدند. UB 313 نام دیگر نیبیرو یا اریس است که در متون باستانی سومریان و کتیبه های آنان به چشم می خورد.
UB 313 طبق داده های کلی ستاره ای تاریک است معروف به دوقلوی خورشید در منظومه شمسی. این ستاره مانند زمین به دور خورشید می چرخد اما در عین حال سیارات و ماههایی دارد که به دور آن گردش می کنند. مدار UB 313 بسیار دورتر از مدار پلوتو است و در حال چرخش تا ۵٠ میلیارد مایل از خورشید فاصله می گیرد. گفته می شود سیاره UB 313 یا نیبیرو هر ۳۶۰۰ سال یکبار وارد مدار نزدیک به زمین می شود و باعث تغییرات آب و هوایی فعالیت هایی در سطح پوسته زمین میشود برای مثال میتواند باعث جابجایی در مسیر گلف استریم شود یا به طور کامل پس از آب شدن یخ های قطب ازبین برود و سپس قسمت اعظم شمال غرب اروپا و شمال تا شرق آمریکا یخ بزند. همچنین در اثر این نزدیکی ، اکوسیستم زمین بر هم میریزد. سونامی – طوفانها و گردبادهای غول آسا شکل می گیرند. آتشفشانها فوران می کنند و جای قطبهای مغناطیسی شمال و جنوب عوض می شوند. در نتیجه این تغییرات زلزله ها ی بزرگ رخ می دهند و آب دریاها و اقیانوسها بالا می آیند.
بر اساس نظریه دانشمندان بطور فرضی حرکت نیبیرو را در بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ نشان داده اند. بر اساس این تصاویر در ۱۵ ماه می سال ۲۰۱۱ نیبیرو در جنوبی ترین نقطه نسبت به زمین قرار دارد و فاصله اش با خورشید ۶٫۴ واحد نجومی است و به راحتی با چشم غیر مسلح در نیمکره جنوبی زمین قابل رویت است در این مرحله نیبیرو در روز بصورت ستاره ای کم نور و تاریک در کنار خورشید و در شب بصورت ستاره ای قرمز و درخشان دیده می شود .
کلام آخر و پایان جهان در سپتامبر ۲۰۱۷ بر اثر برخورد سیاره نیبیرو
در گذشته نیز شاهد مطرح شدن ادعاهایی در خصوص پایان جهان بوده‌ایم و در سالهای ۲۰۰۳، ۲۰۰۷، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ پیش‌بینی‌های مختلفی در مورد نابودی جهان ارائه شده بودند که البته هیچ یک از آن‌ها به واقعیت تبدیل نشد. در جدیدترین پیش‌بینی که از سوی نظریه پردازان توطئه مطرح شده، جهان در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۷ نابود خواهد شد. بر اساس این ادعا، زمین بر اثر برخورد سیاره خیالی ایکس یا نیبیرو (Nibiro) از بین می‌رود. نیبیرو یک جسم سیاره‌ای است که طبق شایعات در سال آینده برخورد سهمگین و مخربی با زمین خواهد داشت.
ادعای مطرح شده از سوی نظریه پردازان توطئه، هیچگونه مدرک علمی نداشته و دانشمندان و ستاره‌شناسان با شبه علم خواندن این نظریه، آن را به کلی رد کردند. سایت‌های اسنوپس و ناسا نیز به طور رسمی این شایعه را تکذیب کرده و اعلام کردند که حیات در کره‌ی زمین به این زودی‌ها از بین نخواهد رفت.!
