سنگ قمر علی درویش
در هند غربی نزدیک شهرپونه در کنار جاده ساترا دهکده ای بنام شیواپور واقع گردیده و در این دهکده مسجدی هست که به یادبود قمر علی یکی از زهاد صوفیه بنا شده است. در مدخل مسجد دو قطعه سنگ سماق کروی شکل قرار داده اند. یکی از آنها به وزن ۵۵ کیلوگرم و دیگری کوچک تر و به وزن ۴۱ کیلوگرم است. همه روزه جماعتی از زوار و تماشاچیان دور سنگ حلقه میزنند هریک از آنان انگشت سبابه را زیر سنگ می گذارند و با آهنگ خاصی نام قمرعلی درویش را به زبان میرانند. دور سنگ بزرگ را فقط یازده نفر بگیرند ناگهان سنگ از زمین بلند میشود کاملا بی وزن می گردد ودرظرف چند لحظه دو متر بهوا بالا رفته یک لحظه در فضا آویخته می ماند بعد ناگهان فرو می افتد. سنگ کوچکتر چنین است ولی باید نه نفر زیر آن را انگشت بگذارند تا همین پدیده ظاهر شود.
این پدیده عجیب همه روزه چندین بار ظهور می یابد و کلیه کسانی را که دست به این آزمایش میزنند مبهوت میسازد. معمولا برای بلند کردن سنگ بزرگ تر شش مرد لازم است. دراجرای این عمل هرکس اعم از مسلم یا برهمن یا بودایی و یا بی دین می تواند شرکت کند قاعدتا باید توضیحی برای این پدیده علمی موجود باشد اما هنوز مشخص نیست این سنگها هنوز هم موجود هستند .
حدسیات و فرضیات متعدد می توان مطرح کرد که چرا این سنگ بخودی خود بلند می شود . آیا بعلت امواج صدایی است که از خواندن نام درویش بطور موزون حاصل می گردد ؟ آیا بواسطه امواج حیاتی است که از انگشت ها بیرون می آید ؟ آیا ناشی از تلفیق اثر موج صدا یا موج حیاتی است ؟ جالب اینجا است که اگر سه کلمه ” قمر علی درویش ” با صدای رسا و واضح گفته نشود سنگ از جا بر نمی خیزد .
از کتاب : اسرار آتلانتید یا گنج ابوالهول نوشته : اندرو توماس به ترجمه : ابراهیم الفت حسابی
