مقاله در مورد فواید خنده

حس ویژه‌ای که از یک لبخند نصیب‌تان می‌شود را به سادگی از دست ندهید برای هر مورد کوچکی میتوانید بدون هزینه بخندید و از فواید بی‌شمار آن استفاده کنید.

چرا انسان ها می خندند؟ این سوال مورد توجه دانشمندان زیادی در سراسر دنیاست. انسان ها در هر دوره سنی و در هر فرهنگی ناخودآگاه می خندند و زمانی را به آن اختصاص می دهند. خنده خصیصه ای است که به جز ما انسان ها انواع میمون ها مثل شامپانزه و گوریل هم مشمول آن می شوند و این نشان می دهد که رفتاری قدیمی است. بنابراین نتیجه می گیریم که داریم با یک سازگاری بیولوژیکی دست و پنجه نرم می کنیم، یا ویژگی که برای انسان ها منفعت تکاملی محسوب می شود.

فرضیات متفاوتی در این باره وجود دارد. یکی از فرضیات می گوید که خنده نشان دهنده منافع اجتماعی است به خصوص در متون عاشقانه و رمانتیک. دانشمندان دریافته اند که حس شوخ طبعی یکی از مطلوب ترین رفتارها در یک دوست یا شریک زندگی است، البته بین زن ها و مردها متفاوت است. زن ها مردی را که باعث خنده شان شود می پسندند و مردها هم دوست دارند با زنی که به جوک آن ها واکنش نشان داده است ارتباط برقرار کنند. همین انگیزه های جنسیتی است که باعث می شود یک مرد تبدیل به یک کمدین شود.

دلایل دیگری هم بر چرایی خندیدن ما انسان ها وجود دارد. به عنوان مثال: تاثیرات مثبت آن در تسهیل یادگیری چیزهای جدید. به همین دلیل است که خنده و بازی با یکدیگر مرتبط هستند. به خصوص در بازی های کودکان باعث یادگیری چیزهای جدید می شود. خنده نشاندهنده این است که آن ها در فضای امنی هستند که در آنجا می توانند هم بازی کنند و هم یاد بگیرند.

سومین دلیل خنده برقراری روابط اجتماعی در گروه ها می باشد. گروه ها در بقای بشریت نقش بسیار مهمی دارند. در دوره تکامل، گروه ها همچنان بزرگ تر و پیچیده تر می شوند و این سوال را در ذهن ایجاد می کنند که چگونه این گروه ها ایجاد می شوند؟ روسا برای اینکه روابط اجتماعی پایدار بماند یکدیگر را پشتیبانی می کنند ولی وقتی گروه بزرگ شود این روش تاثیر چندانی نخواهد داشت. راه حل این مشکل می تواند خنده باشد. ما انسان ها از طریق خنده می توانیم به سرعت با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم. و به دلیل مسری بودن خنده به سرعت در میان جمعیت کثیری منتشر می شود.

هرچند دانشمندان نتوانسته اند مکانیسم بیولوژیکی احتمالی بر چرایی تاثیرات اجتماعی مثبت خنده بیان کنند اما نکته ای در این مورد یافته اند و آن هم هورمون اندورفین است.

در مجموعه ای از آزمایشات که در دانشگاه آکسفورد انجام شده است، گروهی از شرکت کنندگان این آزمایش به آزمایشگاه دعوت شدند. ابتدا آزمایش درد روی آن ها انجام شد. به این صورت که روی بازوی آن ها یک تکه یخ به مدت ۳ دقیقه قرار دادیم سپس گروه را به دو دسته تقسیم کردیم. یک دسته برنامه کمدی تلویزیونی تماشا می کردند و گروه دیگر برنامه مستند تماشا می کردند.سپس آزمایش درد را دوباره روی هر دو گروه انجام دادیم. گروهی که برنامه مستند تماشا می کردند تحمل دردشان کم شده بود ولی گروهی که برنامه کمدی تماشا می کردند همانطور که انتظار می رفت تحمل دردشان ۵۰ درصد بالا رفته بود.

و اما چطور نتیجه گرفتیم که این بخاطر خنده بود؟ ابتدا فاکتور خنده را در تمام موقعیت ها ارزیابی کردیم. هر چه افراد بیشتر می خندیدند بیشتر می توانستند درد را تحمل کنند. این نتیجه تنها به دلیل تماشای برنامه های کمدی بود زیرا گروه سومی هم مورد ازمایش قرار گرفتند. گروه سوم فیلم عاشقانه تماشا کردند و با اینکه حس خوشحالی خود را گزارش کرده بودند ولی تحمل درد در آن ها بیشتر نشده بود. و اما چگونه تشخیص داده ایم که خنده نوعی اندورفین است؟ متاسفانه هیچ روش آسانی برای اندازه گیری اندورفین وجود ندارد. تنها راه اندازه گیری آن از طریق نخاع است اما نتایجی که از تحقیقات اخیر بدست آمده است نشان می دهد که خنده سطح اندورفین مغز را بالا می برد و به همین دلیل باعث تسکین درد می شود. بنابراین نتیجه می گیریم که خنده بهترین داروی درمانی است. بر اساس این نتیجه گیری از آن در جمعیت های بالینی نیز استفاده کردیم و بااستفاده از دلقک ها در بیمارستان ها تاثیرات مثبت آن را مشاهده کردیم. از دیگر آزمایشاتی که هم اکنون در ارتباط با خنده در حال اجرا می باشد تاثیر خنده در اعتماد و تعهد کاری در اجرای تیم هاست.