نتیجه پژوهش جدید: عامل دوسوم سرطان‌ها تنها «بدشانسی» است
نتایج یک پژوهش تازه نشان می‌دهد که اکثر موارد ابتلا به سرطان تنها ناشی از «بدشانسی» افراد است، نه حتی سبک زندگی، مشکلات ژنتیکی یا رژیم غذایی.
مجله علمی معتبر «ساینس» در آخرین شماره خود نتیجه تحقیقات یک تیم پژوهشی در دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا را منتشر کرده که نشان می‌دهد علت اصلی بروز سرطان در انسان بیشتر «جهش تصادفی در دی‌ان‌ای» هنگام فرایند تقسیم سلول‌های بدن است.
این پژوهش بازتابی گسترده در رسانه‌های جهان داشته است.
این پژوهش می‌گوید که این اشتباه در تقسیم سلول‌ها یا جهش تصادفی عامل بروز دوسوم سرطان‌هاست، در حالی که یک‌سوم باقی‌مانده، ناشی از عوامل محیطی یا ژن‌های ارثی معیوب است.
با وجود این، پژوهشگرانی که این پژوهش را انجام دادند، هشدار داده‌اند که سبک زندگی نامناسب و رفتارهایی چون سیگار کشیدن نیز می‌تواند به عامل بدشانسی اضافه شود.
جابه‌جایی اشتباهی عناصر تشکیل‌دهنده دی‌ان‌ای انسان با یکدیگر در هنگام شبیه‌سازی سلولی، به گفته پژوهشگران، ناشی از بداقبالی یا «بدشانسی» است که برای فرد رخ می‌دهد و این بدشانسی عامل بروز ۲۲ نوع سرطان از ۳۱ نوعی است که در این پژوهش بررسی شده‌اند.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که خطر ابتلا به انواع سرطان در اندام‌هایی از بدن انسان که میزان تقسیم سلول‌های پایه در آنها بیشتر است، بالاتر است.
از جمله به میزان تقسیم سلول‌های پایه در روده بزرگ انسان اشاره شده که چهار برابر میزان تقسیم سلول‌های پایه در روده کوچک است و ابتلا به سرطان روده بزرگ در انسان هم بیشتر از ابتلا به سرطان روده کوچک است.
پژوهشگران در عین حال گفته‌اند که میزان تقسیم سلول‌های پایه در روده کوچک موش‌ها بیشتر از روده بزرگ این حیوانات است و میزان ابتلای آنها به سرطان روده کوچک نیز بیشتر از سرطان روده بزرگ است.
روزنامه بریتانیایی گاردین نیز نوشته که با نتایج این پژوهش مشخص شده که چرا برخی افراد که زیاد سیگار می‌کشند یا سبک زندگی نامناسبی دارند، بیشتر عمر می‌کنند و به سرطان هم دچار نمی‌شوند؛ این افراد تنها «خوش‌شانس‌تر» از دیگران هستند و هنگام تقسیم سلولی، در دی‌ان‌ای آنها اشتباهی رخ نمی‌دهد.
کریستین توماستی، یکی از رهبران این پژوهش، گفته است که «اگر دوسوم سرطان‌ها به علت اشتباه در جهش دی‌ان‌ای هنگام تقسیم سلول‌های پایه رخ می‌دهد، اصلاح سبک و عادات زندگی می‌تواند کمک بزرگی برای ممانعت از برخی سرطان‌ها باشد، اما شاید این کارها برای بقیه سرطان‌ها موثر نباشد.»
او تاکید کرده است: «ما باید منابع بیشتری را برای یافتن راه‌هایی به منظور تشخیص سرطان‌ها در مراحل اولیه و قابل درمان اختصاص دهیم.»
