نقشه راه شیری با ۲۱۹ میلیون خورشید

گروهی از ستاره‌شناسان موفق شده‌اند نقشه راه شیری با ۲۱۹ میلیون ستاره را ترسیم کنند و به این ترتیب کامل‌ترین نقشه از قرص کهکشان ما را ارائه دهند.

دانشمندان بر اساس داده‌هایی که بشر از راه شیری در اختیار دارد، این نقشه را با در نظر گرفتن جزئیات بسیار تهیه کرده‌اند. نقشه تازه راه شیری این امکان را فراهم آورده که ساختار قرص کهکشان ما از زوایای دیگری نیز قابل بررسی باشد.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه هارتفوتشر در لندن زیر نظر گرت بارنتستن نقشه راه شیری را در نشریه علمی جامعه منجمان معرفی کرده اند.

کهکشان راه شیری، از روی زمین که در یکی از شاخه‌های بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارد همچون نواری مه‌آلود و سفید و روشن در بالای آسمان در سراسر فلک به نظر می‌رسد.

راه شیری آسمان شب را به دو نیم کره مساوی تقسیم می‌کند. این امر نشان می‌دهد که منظومه خورشیدی نزدیک صفحه کهکشانی قرار گرفته‌ است. کهکشان راه شیری به دلیل فضای میان‌ستاره‌ای که سطح کهکشان را پر کرده، درخشندگی اندکی دارد و به همین دلیل هم مرکز روشن کهکشان را نمی‌توانیم ببینیم.

منظومه شمسی بخشی از راه شیری است و به این جهت ما فقط از پهلو می‌توانیم راه شیری را در پهنه آسمان ببینیم. از این زاویه نمی‌توان به ساختار راه شیری پی برد.

بر اساس محاسبات دانشمندان قطر قرص راه شیری برابر با صد هزار سال نوری است. یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می‌کند و تقریباً برابر است با ۱۰ بیلیون کیلومتر.

ستاره‌شناسان حدس می‌زنند که در راه شیری حداقل ۱۰۰ میلیارد ستاره وجود دارد. از کره زمین فقط بخش اندکی از ستارگان راه شیری را می‌توان دید.

پژوهشگران دانشگاه هارتفوتشر موفق شده‌اند با استفاده از تلسکوپ اسحاق نیوتن از برخی ستارگان راه شیری نقشه‌برداری کنند. این ستارگان یک میلیون برابر کمتر از ستارگانی که با چشم غیر مسلح می‌توان دید، درخشندگی دارند.

نقشه جدید راه شیری نشان می‌دهد که چگونه فشردگی ستارگان راه شیری تغییر می‌کند و به این ترتیب اطلاعاتی درباره ساختار این کهکشان در اختیار ما می‌گذارد. از این اطلاعات می‌توان برای آزمودن نظریه‌های گوناگون درباره راه شیری و به چالش کشیدن روش‌های محاسباتی موجود استفاده کرد.

دانشمندان پی برده‌اند که راه شیری بخشی از یک ابرخوشه کهکشانی هیولاپیکر به نام «لانیاکی» به مساحت ۵۰۰ میلیون سال نوری است.

«لانیاکی» در زبان هاوایی به معنای «سپهر بیکران» است.

دانشمندان گمان می‌کنند ابرخوشه «لانیاکی»، خود به یک ساختار گسترده‌تر کهکشانی تعلق دارد.