نکات مهمی که باید برای بعد از زایمان بدانید

دانسته های پس از زایمان مهم ترین نکاتی است که باید قبل از زایمان زمانی که روزهای آخر بارداری اتان می باشد، بدانید. با اینفو همراه باشید تا دانسته ها و نکات بعد از زایمان را بخوانید.

کودکان قبل از تولد، نه تنها به وسیله ی مادرانشان حفظ، گرم و تغذیه می شوند، بلکه در هر حرکت بدنی مادرانشان هم مشارکت می کنند.

بعد از تولد، در بسیاری از قسمت های طبیعی و غیر صنعتی جهان، بیشتر بچه ها با استفاده از پارچه یا وسیله ای دیگر، در تمام طول روز به پشت مادر بسته شده و همراه او هستند. آن ها پیوسته در تمامی حرکت های مادر و در حالی که او به این سو و آن سو می رود و کار منظم خود را انجام می دهد و به کارهایش مانند گردآوری و آماده سازی غذا، زراعت، بافندگی، و خانه داری می پردازد شرکت دارند. کودکان به محض این که گریستن آغاز کنند، با شیر مادر تغذیه می شوند. آن ها نه تنها صدای مادر را می شنوند، بلکه لرزش های کلام و آواز او را احساس می کنند.

در بسیاری جوامع، به محض این که کودکان کمی بزرگ تر می شوند، در بیشتر مدت روز، بر پشت خواهران اندکی بزرگ تر خود حمل می شوند.
در جامعه ی ما راه های آشکار زیادی اندیشیده می شود تا میان مادران و کودکانشان فاصله یا جدایی بیندازد. این جامعه، زایمان بدون درد را ابداع کرده است، بنابراین مادر، خود از نشانه ی برجسته ی حمل کردن و زایمان فرزندش محروم کرده است. نوزادان، به شیرخوارگاهی سپرده می شوند تا افراد دیگری از آنان مراقبت کنند و برای مادران این احساس را باقی می گذارند که زحمتی برای آنان نکشیده اند. کودکان با شیر گاو ریخته شده در شیشه یا بطری تغذیه می شوند. بنابراین، مادران فرصت پرورش بچه و امکان ایجاد صمیمانه ترین پیوندها را با کودک از دست می دهند.

ما این اندیشه را ابداع کرده ایم که بطری های شیر را به شکلی روی سینه ی کودک قرار دهیم که بتوانیم در مدت نسبتاً کوتاهی که بیدار است و تغذیه می شود به سایر کارهای روزانه هم برسیم.

برای ما طبیعی به نظر می رسد که کودکان خود را روی تشک سفت و سرد، در گهواره یا تختخوابی قرار دهیم که امکان حرکت نداشته باشند و بهتر آن که اتاق ساکت باشد.

ما صندلی هایی داریم که می توان کودکان را در آن ها قرار داد و محکم بست تا وقتی بیدار یا بیقرارند نتوانند حرکت کنند و به این طرف و آن طرف بروند.

ما بچه ها را در قفسه هایی می گذاریم تا مجبور نباشیم برای حمل و جابه جا کردن آن ها خود را به زحمت بیندازیم.

دو پزشک –جان کنل و مارشال کلوس- که به مدت چندین ماه مراقبت طبیعی از کودکان را در میان سرخپوستان ساکن روستای گواتما بررسی کرده اند، یادآوری می کنند که در آن جا استفراغ کردن، فریاد زدن، بدخلقی و دل درد مشاهده نمی شود. با این حال، مادران چیزی درباره ی آروغ زدن نشنیده اند.

دکتر کنل و دکتر کلوس همچنین مشاهده کرده اند که در آمریکا، اگر به مادران اجازه داده شود، بلافاصله بعد از زایمان، به طور طبیعی از پرستاران درخواست می کنند نوزادان را نزد آن ها بیاورند. مادران فقط به نوزادان نگاه نمی کنند. آن ها با انگشتان خود زمان زیادی را صرف لمس کردن دست، بدن و صورت های فرزندانشان می کنند. این مادران، در ماه های بعد روابط آسان تری با کودکانشان دارند و بچه های آن ها نیز بهتر از کودکانی که مادرانشان فرصت نیافته اند بلافاصله بعد از تولد آن ها را لمس کنند، به آن ها پاسخ می دهند.

من فکر می کنم که والدین در جامعه ی ما باید از چگونگی این جدایی آگاه باشند و حتی روش های ما را با روابط طبیعی مادر و کودک در جوامع ساده تر مقایسه کنند.

چگونه طبیعی باشیم؟

می خواهم نتیجه گیری کنم که زایمان طبیعی و امکان هم اتاق شدن مادر و نوزاد باید برای همه ی مادران فراهم شود. اگر والدین تمایل دارند از این امکان استفاده کنند، تمامی بیمارستان ها، پزشکان و پرستاران باید به این پیام توجه داشته باشند.

مادران و پدران باید بعد از تولد، به مدت یک ساعت نوزاد را در آغوش بگیرند و با گرمی و محبت او را لمس و نوازش کنند، به ویژه اگر امکان هم اتاق شدن مادر و نوزاد وجود نداشته باشد.

تغذیه با شیر مادر، به ویژه از طرف پرستاران، پزشکان و خویشاوندان، باید تشویق شود.

تا حد امکان از تنظیم شیشه بر روی سینه ی کودک، به صورتی که بدون کمک شما تغذیه کند، پرهیز کنید. مگر وقتی که چاره ای نیست. برای مثال مادر مادر فرزندان دوقلو که دستیاری هم ندارد، مجبور است دست کم در هر نوبت یکی از کودکان را به این شکل تغذیه کند.

مادران و پدران باید سعی کنند برای حمل و نقل کودک خردسال و آرام کردن او به هنگامی که بدخلق یا دچار دل درد است، به جای صندلی بچه بیشتر از ساک یا وسیله ی پارچه ای استفاده کنند. استفاده از ساک بچه، به ویژه هنگامی با ارزشتر است که کودک را به جای پشت بر روی سینه قرار دهیم.