نگاهی به پارادوکس فرمی و معادله دریک
یکی از نظریات در رابطه با کیهان و موجودات فرازمینی یا کیهانی نظریه دریک است ، که می گوید کیهان مملو از حیات است . البته آن چیزی که من می خواهم در اینجا اضافه کنم این است که منظور نظریه دریک از حیات ، طبیعتا حیاتی است که ما می شناسیم ، منظورم این است که حیات می تواند شامل ماده نباشد ، یعنی حیاتی فرا ماده باشد .
حالا به این موضوع کاری نداریم ، اما نظریه درک می گوید میلیاردها سیاره در کیهان خواهد بود که کاملا شرایط حیات را دارا خواهند بود ، در کنار این نظریه ، پارادوکس فرمی مطرح می شود که می گوید اگر این همه سیاره دارای حیات وجود دارد حداقل ۹۰% آن ها جلوتر از ما تشکیل شده اند پس باید بسیار پیشرفته تر از ما باشند و باید به تکنولوژی سفر بین کهکشانی و بین ستاره ای یا اینتراستلار یا اینترگالاکتیک دست یافته باشند ، خب اگر چنین است ، پس کجا هستند ؟
علم و فراتر از علم پاسخ درخوری به این سوال نمی دهد ، یعنی واقعا یک پارادوکس است ، اگر حداقل حداقل را در نظر بگیریم،اکنون باید میلیون ها تمدن پیشرفته در حال گشت و گذار در بین کهکشان ها باشند . اما عملا چیزی در خور ، جز چند یوفوی ترسو و خجالتی نمی بینیم که به محض رویت فرار را برقرار ترجیح می دهند ، آیا واقعا این ها ، همان تمدن های پیشرفته هستند؟ که به واقع نباید چنین باشد .
اما یک جواب وجود دارد که بنظر تا حدودی منطقی می رسد و آن این است که ایرادی به کار آن تمدن های فرازمینی پیشرفته نیست ، بلکه ایراد از ماست ، ما آنقدر کوچکیم که دیده نمی شویم ، همین و بس . سفینه های این تمدن ها که هر کدام اندازه یک خورشید است ، ممکن است به آرامی در بین کهکشان ها در حال گشت و گذار هستند و دلیلی ندارد ، متوجه یک ذره در این اقیانوس شوند .
