ویژگی های گیاهی بنفشه آتشین
خانواده : ژسنریاسه , GESNEriaceae
بومی منطقه : کلمبیا, نزوئلا و برزیل
نام های دیگر : achimenes cupreata
بنفشه آتشین گیاهی از خانواده شمعدانی ها و بومی آمریکای جنوبی است. برخی از گونه های این گیاه حالت رونده دارد و برای گلدان های آویز مناسب است. برگ های بنفشه آتشین بیضی شکل با مرکز سفید و لبه های سبز رنگ است و گل های لوله ای این گیاه به رنگ های صورتی، قرمز و بنفش ظاهر می شود. محیط نگهداری بنفشه آتشین باید دارای نور زیاد ولی غیرمستقیم باشد. همچنین به درجه حرارت بالا (در حدود ۳۵درجه سانتی گراد) نیاز دارد. آبیاری این گیاه باید مداوم و منظم باشد و همیشه خاک گلدان مرطوب باشد. البته باید دقت کنید قطره های آب روی برگ ها باقی نماند چون باعث پوسیدگی می شود. خاک مورد استفاده برای بنفشه آتشین باید دارای ظرفیت نگهداری آب بالا و همچنین زهکش خوب باشد بنابراین مخلوطی از خاکبرگ کاملاً پوسیده و شن مخصوص گلکاری را درون گلدان بریزید.
بنفشه آتشین : FLAME VIOLET EPISCIA CUPREATA بنفشه ی آتشین گیاهی از خانواده ی شمعدانی است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و در اصل کلمبیا و ونزوئلاست. این جنس دارای ۸ گونه است. معمولا به نام بنشه ی آتشین و گاهی بنفشه آفریقایی نامیده می شوند . ارقام موجود در آن معمولا دارای گل های سرخ، بنفش ، نارنجی و یا صورتی هستند. ساقه های رونده دارند و برای گلدان های آویز زینتی مناسب هستند. برگ های این گیاه بیضی شکل چروکیده و ابلق هستند. لبه های برگ سبز تیره است و در مرکز برگ لکه های سفید و مسی رنگ و طرح هایی مشاهده می شود. گل ها لوله ای شکل و دارای ۵ گلبرگ هستند. گل ها اغلب به رنگ قرمز دیده می شوند. ارتفاع بنفشه آتشین میتواند به ۱۵ سانتی متر برسد. لبه ی گلبرگ ها دندانه دار است و انتهای گل در قسمت نهنج زرد رنگ می باشد. این گیاه مناسب برای گشت در گلدان و گاخانه است و عموما در گلدان های آویز نگهداری می شود. نیاز به نور زیادی دارد اما نمی تواند نور مستقیم را تحمل کند. خاک آن بایستی همواره مرطوب باشد. هر دو هفته بایستی به آن کودی که حدود یک چهارم رقیق شده است داده شود. در مناطق بومی میتوان این گیاه را در محیط بیرون کشت داد اما در مناطق سرد تر بایستی در گلخانه و یا گلدان کشت شود. در هنگام آبیاری باید مراقب بود تا آب بر روی برگ های این گیاه باقی نماند چون موجب له شدن آن ها می شود. مشکلاتی که این گیاه با آن ها روبروست عبارتند از: لکه های قارچی برگ، پژمردگی ساقه و ریشه، شته زدگی. لبه ی برگ ها بر اثر کمبود آب قهوه ای می شوند. و در صورتی که آبیاری بسیار زیاد باشد ویا اینکه نور مستقیم بر آن ها بتابد و یا گردش هوا مناسب نباشد برگ ها پژمرده می شوند. برای تکثیر این گیاه می توان یک برگ را قطع کرده و دمبرگ آن را در آب حاوی هورمون های رشد قرار داد و پس از ریشه زنی آن را درون گلدان کاشت و یا اینکه می توان قسمتی از ساقه را جدا کرد و در گلدان دارای خاک مرطوب کاشت و پس از حدود یک ماه جوانه زنی رخ می دهد و می توان جوانه ها را مشاهده نمود.
