پیغام های ناسا به فضایی ها

پایونیر ۱۰ در سال ۱۹۷۲ توسط ناسا برای رصد مستقیم سیاره ی مشتری به فضا پرتاب شد. این فضاپیما در طول ۴۰ سالی که از پرتابش می گذرد، بیش از سی میلیار مایل سفر کرده است. پایونیر ۱۰ توانست اولین فضاپیمایی باشد که از میدان گرانشی منظومه ی شمسی فرار کند و از آن خارج بشود. آخرین پیام این فضاپیما در ۲۳ ژانویه سال ۲۰۰۳ از کره ی زمین دریافت شد. از آن زمان به بعد به دلیل کمبود الکتریسیته پیامی از سفینه دریافت نشده است. اما این پایان داستان پایونیر ۱۰ نیست. روی بدنه ی این فضاپیما نامه ای از طرف نسل انسان به موجودات فضایی حکاکی شده است!

در این حکاکی سعی شده است اطلاعات زیادی درباره ی سیاره ی زمین و انسان به صورت شکل های ساده برای فضایی هایی که ممکن است آن را پیدا کنند، گنجانده شود. در این پیغام تصویر یک مرد و یک زن به عنوان نمونه ای از نسل انسان وجود دارد که دست راست مرد به عنوان نشانه ی صلح بالا رفته است. البته ممکن است فضایی ها منظورش را متوجه نشوند! علاوه بر این تصویر، اطلاعات زیادی درباره ی منظومه ی شمسی ما و همچنین موقعیت خورشید نسبت به چند ستاره ی مختلف وجود دارد.

البته این خطر همیشه وجود دارد که موجوداتی که به پایونیر ۱۰ برمیخورند زیاد مهربان نباشند و تصمیم بگیرند که به سیاره ی دوست داشتنی ما حمله کنند. بعضی از مردم این حکاکی را دعوت نامه ای برای همچین موجوداتی می دانستند اما احتمال همچین اتفاقی نزدیک به صفر است. فرض کنیم اولین ستاره ای که پایونیر ۱۰ به آن برمی خورد خانه ی موجوداتی دوست نداشتنی باشد. آن ها باید ابتدا فضاپیما را بگیرند. سپس باید پیام را ببینند و منظورش را متوجه بشوند. بعد باید سیاره ی ما را پیدا کنند و به زمین بیایند و بعد به به ما حمله کنند. کل این مراحل نزدیک به ۳ میلیون سال طول می کشد.

در کل حتی اگر کل جهان پر از موجودات هوشمند باشد، احتمال این که این پیغام توسط موجودات فضایی، چه دوست چه دشمن، کشف بشود بسیار کم است. احتمالا دانشمندان ناسا فکر می کردند که حتی این احتمال کم نیز ارزش تلاش کردن دارد. حتما به همین دلیل هم بوده است که پیغام های دیگری نیز فرستادند.

پیغام بعدی ناسا توسط تلسکوپ رادیویی آرسیبو به صورت امواج رادیویی به سمت دسته ای از ستاره ها به نام M13 در فاصله ی ۲۱۰۰۰ سال نوری از زمین فرستاده شد. در این پیام سعی شده است که اطلاعات ساده ای از انسان، دی ان ای و منظومه ی شمسی ارسال بشود. اگر موجوداتی این پیام را دریافت کنند و به گونه ای منظورش متوجه شوند، مطمئنا شکی برایشان باقی نمی ماند که این پیام از طرف موجودات هوشمند دیگری است.

اما جالب ترین و جاه طلبانه ترین پیامی که ما انسان ها به فضا فرستاده ایم، روی بدنه ی فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲ حک شده است. هر کدام از این فضاپیما ها صفحه ی گرامافونی طلایی دارند که روی آن ها صداها و تصویرهایی برای نشان دادن فرهنگ و زندگی روی کره ی زمین ضبط شده است. هر صفحه شامل صداهایی از طبیعت، پیغام خوشامد گویی به ۵۵ زبان دنیا، موسیقی های مختلف از قسمت های مختلف زمین و تصاویر کدگذاری شده ی گوناگون است. روی هر صفحه دستوراتی مبنی بر نحوه ی استفاده از آن ها و همان اطلاعات فضاپیمای پایونیر ۱۰ حک شده است.

البته احتمال این که موجودات فضایی هوشمندی به هر یک از سه پیغام ما بربخورند بسیار کم است، ام اگر همچین اتفاقی بیفتد مطمئنا شکی برای فضایی ها باقی نمی ماند که این پیغام ها ساخته ی دست موجودات هوشمند دیگری هستند و بدون شک این مهمترین نتیجه است. فرستادن این پیام ها تلاشی جدی برای مکالمه با فضایی ها نیست بلکه عملی نمادین در این زمینه است. مدت ها بعد از نابودی زمین، این سه پیغام در فضای بی کران سفر می کنند و خبر از وجود موجوداتی فوق العاده می دهند.