چند توصیف از انفجارات هسته ای در متون باستانی

نشانه هایی وجود دارند که کمربند سیاره ای مابین Mars و Jupiter در حقیقت یک سیاره ای در گذشته بوده که برای برخی دلایل منهدم شده است. حتی در متون کهن و باستانی هم نشانه های انفجارات نیمه هسته ای و هسته ای را میتوان یافت.

 

در واقع خیلی از گودالهای بزرگ روی سیاره زمین مربوط به انفجارات هسته ای باستانی اند. برای دهه ها,دانشمندان جاری در شگفتی بوده اند که چطور بعنوان مثال, یک شهاب سنگ باندازه کافی قدرتمند وجود داشته که توانسته گودال Barringer در Arizona (عکس زیر- سمت راستی) را ایجاد کند, طوریکه هیچ اثری از تکه های سنگ ذوب شده شهاب سنگ فرضی پیدا نیست, گودالی (عکس زیر – سمت راستی) با پهنای ۱٫۲ کیلومتر و عمق ۱۷۰ متر با لبه های به ارتفاع ۴۵ متر, که بوسیله یک شهاب سنگ فرضی ایجاد شده, اما هیچ اثری از تکه های سنگ ذوب شده شهاب سنگ فرضی پیدا نیست, نه در داخل خود گودال, نه مایل ها دور از آن, و نه حتی صدها مایل دورتر از مرکز آن گودال(؟!؟!؟!) طوریکه انگار آن سنگ آسمانی فرضی مسبب بروز این گودال مذکور در هوا ناپدید شده باشد. و این داستان cover upئی است که البته برای مردم ساخته اند. مثل خیلی داستانهایcover up دیگر که برای مشاهدات واقعی UFOهای ETها برای مردم ساخته اند. و مثل بازهم داستانهایcover up دیگری که میتوان بازهم نام برد…..

 

 بعنوان مثال در کتاب «پیدایش» عهد عتیق از قسمت ۱-۱۹ تا ۲۸-۱۹٫

بطور بسیار خلاصه اش:(( غروب همانروز وقتیکه آن دو فرشته به دروازه شهرسدوم(Sodom)رسیدند،لوطدرآنجا نشسته بود. بمحض مشاهده آنها،ازجا برخاست وبه استقبالشان شتافت. آن دومرد ازلوط پرسیدند: «دراینشهر چندنفر قوم وخویش داری؟پسران و دختران ودامادان وهر کسی راکه داری ازاین شهر بیرون ببر. زیرا ما اینشهر را تماما ویران خواهیم کرد. فریاد علیه ظلم مردم این شهر بحضورخداوند رسیده و او مارا فرستاده است تاآنرا ویران کنیم.یکی ازآن دومرد به لوط گفت: «برای نجات جان خود فرارکنید وبه پشت سرهم نگاه نکنید. به کوهستان بروید،چون اگردردشت بمانید مرگتان حتمی است(؟!؟! به کوهستان بروید؟! در دشت نمانید؟! زیرا کوهستان یارای جان پناه دادن در مقابل موج یک انفجار قوی یا بسیار قوی است, و نه یک دشت مسطح بدون جان پناه. غیر از این است؟!). آفتاب داشت طلوع میکردکه لوط وارد صوغر شد. آنگاه خداوند ازآسمان گوگردمشتعل برسدوم وعموره بارانید وآنها را با همه شهرها و دهات آن دشت وتمام سکنه ونباتات آن بکلی نابودکرد.اما زن لوط به پشت سرنگاه کرد و به ستونی از نمک مبدل گردید (زن لوط بهر دلیلی که بوده در دشت یا شهر میماند و در اثر آن انفجار نیمه هسته ای یا هسته ای قوی که رخ داده به ستون نمک مبدل میشود). ابراهیم صبحزود برخاست و بسوی مکانی که در آنجا درحضورخداوند ایستاده بود،شتافت. او بسوی شهر های سدوم وعموره و آن دشت نظر انداخت و دید که اینک دود از آن شهرها چون دود کوره بالامی رود.))

 

و نمونه های دیگر را میتوان در متون کهن هندوستان یافت.

مثلا در اشعار حماسی Mahabharata و Ramayana که بهترین توصیف از یک جنگ اتمی باستانی را ارائه میدهد: ((……(آن یک) جسم پرتاب شده منفرد بود, پر شده با تمام قدرت عالم. یک ستون گداخته از دود و آتش, باندازه روشنائی هزار خورشید, برخاسته در تمام شکوه و جلالش….. آن یک اسلحه ناشناخته بود, آذرخش آهنین, پیغام آور غول پیکر مرگ, که تمامی نژاد Vrishnis و Andhakas را به خاکستر کشانید….. اجساد بطرز خیلی سختی سوخته بودند طوریکه غیرقابل شناختن بودند. موها و ناخن ها ریخته بودند; کوزه ها بدون هیچ علت ظاهری شکستند, و رنگ پرندگان بسوی سفیدی گرائید…. پس از چند ساعت, تمام خواربار نیز آلوده شدند…. برای فرار از این آتش, سربازان خودشان را در آب و نهر می انداختند تا خودشان و تجهیزاتشان را بشورند.))

 

همچنین باز هم نوشته شده که:((…… وقتیکه خداوند Rama بوسیله «ارتشی از میمون ها»(؟! شاید حتما نژادی از میمونهای دارای تمدن در گذشته های دور سیاره زمین زیست میکرده اند) تهدید شده بود, او(he) «تیری جادوئی» را وارد عمل کرد. این تیر جادوئی, شعله ای از احتراق «قویتر از گرمای صدها هزار خورشید» تولید کرد, که همه چیز را به غبار تبدیل کرد. موهای نجات یافتگان از مرگ, ریخته بود, ناخن هایشان فروریخته بود.))

 

همچنین باز در Mahabharata توصیفی از یک جنگ اتمی دیگر وجود دارد که در آن, بهArjuna یک «اسلحه آسمانی» داده میشود که او نمیتواند آنرا دربرابر انسانها بکار ببرد «چونکه ممکن است جهان را نابود کند», اما میتواند آنرا در برابر «هر دشمنی که انسان نیست» استفاده کند.

 

یک محقق بنام David Davenport حدود ۱۲ سال را صرف مطالعه متون باستانی هندو و مدارک سایت باستانیMohenjo-Daro نمود, و در ۱۹۹۶ اعلان داشت که آن شهر باستانی بطور یکباره و فورا در حدود ۲۰۰۰ BCمنهدم شده است. ویرانه های شهر مذکور, آشکار کننده مرکز یک انفجار هستند. در این مکان, همه چیز کریستالی(بلوری), گداخته شده یا ذوب شده است. ۵۵ متر از مرکز انفجار, آجرها فقط در یک سمتشان ذوب شده بودند که این خودش نمایانگر یک انفجار است….. و این چنین دست اتفاق مرموز مهیب باستانی درMahabharata ثبت شده است:((……دود سفید داغ که هزاران بار روشن تر از خورشید بود در درخشندگی بیکرانش به هوا برخاست و آن شهر را به خاکستر کشانید. آبها جوشیدند…. اسبها و ارابه های جنگی سوختند…. اجساد مردگان بوسیله گرمای وحشتناک بطرز شدیدی آسیب دیدند طوریکه دیگر شبیه انسان بنظر نمیرسیدند……))

 

و در پایان, لطفا به یکی از قدیمی ترین شرح وقایع تاریخی هندوستان, ذکر شده در کتاب Dzyan نیز توجه بفرمائید: ((….جدائی, نتوانست صلح و آرامش را به این مردم بیاورد و سرانجام خشم شان به نقطه ای رسید  که حاکم شهر اصلی با خودش شماری کوچک از جنگجویانش را برداشت و در یک وسیله حمل و نقل فلزی درخشان بزرگ جثه به سوی هوا برخاستند. حال آنکه گروههای زیادی از شهر دشمنانشان وجود داشتند, آنها یک نیزه درخشان بزرگ که در پرتویی از نور سوار بود پرتاب کردند. آن نیزه درخشان در آن شهر دشمنانشان منفجر شد,با یک گوی عظیم از شعله ای که تا به آسمانها, تقریبا تا به ستاره ها پرتاب شد. تمام آنهایی که در آن شهر بودند بطرز وحشتناکی سوختند و حتی آنهایی که در آن شهر نبودند – اما نزدیک بودند – همچنین سوختند. آنهایی که بسوی آن نیزه درخشان و آن گوی آتش عظیم نگریستند, از آن پس برای همیشه کور شدند. آنهائیکه پای پیاده وارد آن شهر شدند, مریض شدند و مردند. حتی گرد و غبار آن شهر, زهرآلود بود, همچنین نهرهایی که از درون آن شهر جاری بودند. هیچ فردی جرات نمیکرد تا نزدیک آنجا شود, و آنجا بتدریج در گرد و خاک فرو رفت و بتوسط افراد به فراموشی سپرده شد. وقتیکه حاکم دید که چه کاری با مردم خودش انجام داده است, بدرون کاخ خودش گوشه نشین شد و هیچ فردی را برای ملاقات نمی پذیرفت. سپس, حاکم بدور خودش آن سربازانی را که مانده بودند, و همسران و فرزندانشان را, جمع کرد و آنها همگی سوار وسیله های حمل و نقل پرنده شان شدند و یکی پس از دیگری به آسمان برخاستند و به دوردست در آسمان پرواز کردند. هیچ کدام از آنها دیگر بازنگشتند.))