کهکشان چشم سیاه(زیبای خفته-چشم شیطان)

کهکشان چشم سیاه(زیبای خفته-چشم شیطان) در ۱۷۷۹ توسط ادوارد پیگوت کشف شده و همزمان بطور جداگانه در آوریل همان سال توسط یوهان آلبرت نیز کشف شد.
کهکشان از یک نوار تیره از گرد و غبار در مقابل هسته درخشان کهکشان بصورت یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی کما قرار دارد.
در نگاه اول این کهکشان بصورت یک کهکشان مارپیچی که در جهت عقربه های ساعت در حال چرخش است به نظر می رسد ولی مطالعات اخیر ثابت ککرده که گازهای بین ستاره ای در مناطق بیرونی درجات مختلفی از چرخش را به کهکشان می دهد منطقه درونی شعاعی حدود ۳۰۰۰ سال نوری را دارد در حالی که منطقه بیرونی به اندازه ۴۰۰۰۰ سال نوری گسترش یافته است اعتقاد بر این است که این طرح مکانی برای آفرینش ستاره هایی است که به دور آن در حال چرخش هستند.همچنین دانشمندان معتقد هستند که این کهکشان با یک کهکشان دیگر در حدود یک میلیارد سال قبل ادغام شده است به همین دلیل دارای درجات مختلفی از چرخش است این کهکشان در فاصله ۱۷ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
مشاهدات وجود گازهای ستاره ای در منطقه بیرون کهکشان را نشان می دهد.قسمت های آبی رنگ ستاره های جوانی را که تازه تشکیل شده اند نشان می دهدابر های صورتی رنگ در آنها گاز هیدروژنی که از درخشان فلئورسنتی که در معرض اشعه ماورا بنفش در فرآیند ستاره سازی است پر شده .طبیعی است که چون فرآیند ستاره سازی و بیرون افکندن مواد در مرکز کهکشان صورت می گیرد هرچه به طرف قسمت های بیرونی کهکشان می رویم ستاره ها پیر تر می شوند.