زایشگاه ستاره ای NGC 1333 با فاصله ۱٫۰۰۰ سال نوری

زایشگاه ستاره ای NGC 1333 با فاصله ۱٫۰۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی برساوش واقع شده و معمولا در میان ابرغلیظی از غبار پنهان است. تلسکوپ فضائی اسپیتزر با استفاده از توانائی های فرو قرمز خود به درون این پوشش غبار رخنه و ستاره های پنهان شد

ه در آن را آشکار کرد. اختر شناسان امیدوارند که با استفاده از اسپیتزر ساختارهای سیاره ای نوپا را در اطراف این ستارگان ردیابی کنند. این ستاره های جوان فورانهائی از انرژی تابشی را منتشر می کنند که به آرامی ناحیه اطراف را از غبار پاک می کند.
بخش عمده نور مرئی این ستاره های جوان توسط ابر غلیظی از غبار که زاینده این ستاره هاست تار و نامشخص می گردد. اما دانشمندان با کمک اسپیتزر نور فرو سرخ این اجرام را ردیابی می کنند و بدین ترتیب>>>

با نفوذ به درون غبار می توانند درک کامل تری از چگونگی شکل گیری ستاره هائی مانند خورشید را بدست آورند.
ستاره های جوان موجود در این ناحیه تشکیل یک خوشه نمی دهند اما به دو گروه فرعی تقسیم می شوند. یک گروه در سمت شرق و نزدیک سحابی قرار دارند. این گروه در تصویر به رنگ قرمز دیده می شوند. گروه دیگر در جنوب قرار دارد و ویژگیهائی آنها به رنگ زرد و سبز به وفور در غلیظترین بخش ابر زاینده دیده می شوند. دوربینهای دقیق فروقرمز اسپیتزر به دانشمندان کمک می کند تا خصوصیات صفحه های گرم و غبار آلود مواد که این ستاره های در حال شکل گیری را احاطه کرده اند بررسی و مشخص کنند.
دانشمندان با جستجو برای یافتن تفاوتهای خواص صفحه های بین این دو گروه فرعی ، امیدوارند به نشانه هائی از تاریخ شکل گیری ستاره ها و سیارات در این ناحیه دست یابند. اشکال گره مانند زرد – سبز رنگ در قسمت پائین تصویر موجهای درخشان قسمت جلوی فورانهای مواد هستند که توسط ستارهای بسیار جوان و نارس منتشر و به درون ابر غلیظ و سرد گاز که در نزدیکی آنها قرار دارد پیش می روند. تعداد فورانهای مجزا که در این ناحیه دیده می شوند بی سابقه است. این موضوع باعث شده دانشمندان تصور کنند این فورانها با بر هم زدن گاز سرد باعث پراکندگی ابر گازی و در نهایت جلوگیری از تولد ستاره های بیشتر در NGC 1333 می شوند. در مقابل ، بخش بالائی تصویر توسط نور فروسرخ ناشی از غبار گرم که به رنگ قرمز نشان داده شده احاطه می شود.