سیگنالی بنام «!Wow»

 آیا این سیگنال فراخونی از جانب موجودات فرازمینی بود؟

احتمالا نه. این سیگنال هرگز دوباره یافت نشد.چند دقیقه پس از نخستسن تشخیص ، پرتو دوم از«آنتن گوش بزرگ»عبور کرد ، اما هیچ سیگنالی آشکار وثبت نشد.پژوهشگران SETIو ناسااز همان روز به امید این که شاید دوباره این سیگنال را یافت کنند به جست وجو پرداختند.اما تلاش آنها بی فایده بود.

سرانجام سیگنال «Wow» به بحث های اصلی در داستان های علمی – تخیلی وتالار های گفت وگوی اینترنتی بدل شده بود، جایی که  آماتور های علاقه مند ومردم غر می زنند که دانشمندان به این مدارک آشکار موجودات فضایی بی اعتنایی می کنند،اما سیگنالی که فقط یکبار کشف شده است نمی تواند پژوهشگران SETIرا متقاعدکند که موجودات فضایی را کشف کرده اند.

ودر آخر باید بگویم که شاید سیگنال «Wow» ندایی از طرف موجودات فرازمینی باشد وهنگامی که پژوهشگران سعی می کردند تا دوباره آنها را بیابند ،موجودات فضایی  فرستنده های خود را خاموش می کرده اند.

دانشمندان پروژه تحقیق برای هوش فرازمینی (SETI ) در رصدخانه رادیویی دانشگاه ایالتی اوهایو در سال ۱۹۵۶ با هدف دریافت سیگنالهای فرازمینی شروع به ساخت رادیو تلسکوپی به نام “Big Ear” کردند.

ساخت این رادیو تلسکوپ در سال ۱۹۶۱ به پایان رسید و سرانجام توانست کار خود را در سال ۱۹۶۳ آغاز کند. از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۱ “Big Ear” برای نقشه برداری از منابع رادیویی پهنای باند استفاده می شد. پس از آن، این رادیو تلسکوپ برای تحقیق درباره سیگنالهای رادیویی فرازمینی در پروژه SETI به کار خود ادامه داد و توانست در ۱۵ آگوست ۱۹۷۷ (۲۴ مرداد ۱۳۵۶) سیگنالی با عنوان “واووو! سیگنال” (Wow! Signal) را دریافت کند

Wow! Signal چیست :

Wow! Signal یک سیگنال رادیویی قوی پهنای باند باریک بود که توسط “جری آر. اهمان” در ۱۵ آگوست ۱۹۷۷ دریافت شد. دلایل محکمی وجود دارد که تایید می کند این سیگنال که از یک منشای غیرخورشیدی و غیر زمینی بالقوه ارسال شده است.

رادیو تلسکوپ “Big Ear” توانست به مدت ۷۲ ثانیه “واوو! سیگنال” را ثبت کند اما پس از آن دیگر هرگز نتوانست دوباره چنین سیگنالی را ردیابی کند. با اعلام خبر دریافت این سیگنال توسط پروژه “ستی”، بسیاری از رسانه ها توجه خود را به سوی مسئله احتمال حیات و هوش فرازمینی معطوف کردند.

این سیگنال به صورت یک کد الفبایی ۶EQUJ5 دایره ای نشان داده شد. این کد، شدت تغییرات این سیگنال را نشان می دهد. بسامد این کد برابر با هزار و ۴۲۰ مگاهرتز با دو ارزش متفاوت ۱۴۲۰.۳۵۶ مگاهرتز و ۱۴۲۰.۴۵۵۶ مگاهرتز به دست آمد. بسامد هزار و ۴۲۰ برای محققان “ستی” بسیار حائز اهمیت بود چراکه بسامد هیدروژن به عنوان فراوان ترین عنصر در جهان در حدود هزار و ۴۲۰ مگاهرتز است. بنابراین، ممکن است فرازمینی ها از این بسامد برای ارسال یک سیگنال قوی استفاده کرده باشند.
دانشمندان منبع سیگنال را صورت فلکی قوس می دانستند اما وقتی با دقت به آنجا نگاه کردند، چیزی در آن جا پیدا نکردند، نه ستاره ای، نه سیاره ای و مطمئنا نه منبعی. جالب اینجاست که فقط یکی از دو گیرنده ی تلسکوپ، این سیگنال را دریافت کردند. وقتی گیرنده ی دیگر سه دقیقه ی بعد همان قسمت از آسمان را پوشش داد، چیزی دریافت نکرد. از این مسئله می توان نتیجه گرفت که یا دستگاه اشتباه کرده است و چیزی که وجود نداشته را دریافت کرده است که احتمالش بسیار کم است و یا این که منبع سیگنال از بین رفته و یا این که تغییر مکان داده است. دانشمندان به مدت یک ماه، ۲۴ ساعته آن قسمت از آسمان را زیر نظر گرفتند تا شاید باز هم همچین سیگنالی دریافت کنند. اما در طول این سی روز هیچ چیز جالبی دریافت نکردند. با این حال به امید دریافت دوباره ی سیگنال، تلسکوپ رادیویی Big Ear به جستجویش ادامه داد.
هرچند ۱۰۰ پروژه طی ۵۰ سال گذشته در برنامه جستجو برای هوشهای فرا زمینی یا SETI بی ثمر و بی نتیجه بوده اند، اما دریافت تنها همان یک Wow! Signal کافی بود که امید دانشمندان در ادامه تلاشها برای یافتن هوش فرازمینی تا به امروز نیز ادامه داشته باشد.