آسانسور فضایی از تخیل تا واقعیت

این ایده اکنون توسط برخی محافل علمی تکنولوژی، در دنیا بصورت کاملا جدی پیگیری شده و مطالعات وسیعی نیز در حال انجام است، ایده خیلی ساده است، یک آسانسور درست کنیم تا ما را به مدار زمین جاییکه ایستگاههای فضایی قرار دارند برساند و دیگر اینهمه دلهره شاتل و موشک و اکسیژن خالص و ری اینتری و غیره را نداشته باشیم، زیرا شاتل ها با تمام تکنولوژی پیشرفته ای که دارند باز در معرض مخاطرات جدی می باشند و نمونه های آن نیز، شاتل های چلنجر و کلمبیا بودند که آن سرنوشت غم انگیز برایشان رقم خورد،ایده آسانسور فضایی دقیقا چیزی مثل اسانسورهای زمینی است منتها با تطبیق آن با شرایط فضایی، جاذبه، زلزله و طوفان و میکرو گراویتی و غیره

در صورت عملی شدن این ایده، ارسال محموله و فضانوردان به ایستگاه های فضایی بسیار ساده و مقرون به صرفه است. یکی از کشورهایی که در این زمینه کار می کند ژاپن است، گروهی از دانشمندان ژاپنی از دانشگاه شیزوکا، فناوری آسانسور فضایی خود موسوم به “مکعب ماهواره رباتیک خودکار فضایی متصل به سیم” (STAR-C) را ساخته‌اند.

این فناوری به شکل یک میکرو ماهواره ساخته شده که کابلی را برای اتصال زمین به یک ایستگاه فضایی در مدار ارائه می‌کند.

نمونه پیش‌ساخت این ماهواره که اخیرا در ژاپن رونمایی شده، شامل مدارگردی با وزن ۲٫۶۶ کیلوگرم است. این مدارگرد از دو مکعب ۱۰ سانتی‌متری ساخته شده که به یک کابل ۱۰ متری از جنس ماده محکم کولار متصل هستند.

فناوری STAR-C قرار است به ایستگاه فضایی بین‌المللی ارسال شده و از ماژول کی‌بوی سازمان فضایی ژاپن در فضا رها شود. زمانی که این ماشین در دستگاه قرار بگیرد، دو مکعب آن از هم جدا می‌شوند تا کابل کولار را بسنجند.

نتایج این تجربه قرار است اطلاعات سودمندی را برای توسعه مفهوم آسانسور فضایی ارائه کند و به درک بهتری از ملاحظات ضروری برای طراحی و ساخت یک نسخه مقیاس کامل از این فناوری منجر شود.