روسیه یا امریکا؟! کدام یک جهان را پایان خواهد داد؟

ارتش های امریکا و روسیه را میتوان توانمند ترین و مخوف ترین ارتش های دنیا دانست، این دو کشور روی هم بیش از ۶۵۰ سال تجربه ی جنگی دارند و از نظر تکنولوژی بدون شک هیچ رقیبی در دنیا ندارند و دیگر کشورها سال ها با این دو فاصله دارند، نیروی زمینی به عنوان پیکان حمله و پیشروهای یک جنگ مهم ترین خط حمله در ارتش هر کشوری است.

در اولین مورد از مقایسه امریکا با روسیه، جمعیـت مورد نظر است که در این زمینه امریکا بیش از ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت بیشتری را در خود جای داده است که از این تعداد به طور بلقوه ۱۵۰ میلیون نفر توان و پتانسیل جنگ را دارند در صورتی که این میزان در مورد روسیه ۷۰ میلیون نفر است، ارتش امریکا ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر خدمه ی رسمی دارد که این تعداد را ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر به صورت ذخیره پشتیبانی میکنند و این میزان درمورد روسیه به ترتیب ۸۰۰ هزار و ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر است.

درمورد ارتش روسیه یکی از مهم ترین مسائل قابل ذکر کیفیت نیروهای نظامی این کشور است، با توجه به اجباری بودن خدمت سربازی در روسیه و اینکه بیش از ۳۵% نیروهای این کشور را همین سربازان تشکیل میدهند نمیتوان کیفیت زیادی را برا انها قائل شد، برای نمونه در سال ۲۰۱۱ مقامات بلند مرتبه ی نظامی در روسیه به این مسئله اعتراض کردند و خواستار اختیاری شدن عضویت در ارتش شدند چراکه بیشتر افرادی که به سربازی میروند دارای انواع مشکلات خصوصا سوابق کیفری هستند.

نیروی زمینی روسیه و امریکا دارای برترین تکنولوژی های دنیا هستند در زمینه ی تعداد نهایی تانک ها امریکا ۸٫۸۴۸ و روسیه ۱۵,۳۹۸ هستند که در این زمینه روسیه برترین کشور دنیاست هرچند باید این نکته را در نظر گرفت که امریکا در زمینه ی کیفیت تانک ها از هیچ تانکی قدیمی تر از سال های ۱۹۷۰ استفاده نمیکند و تانک رسمی این کشور “ابرامز” یکی از قوی ترین تانک های دنیاست، در صورتی که روسیه در قسمت های از مرز خود همچنان از تانک های متعلق به دهه ی ۵۰-۶۰ نیز استفاده میکند هرچند تانک هایی مانند T90  توازن قوای بسیار خوبی به ارتش روسیه میبخشند، اما در خصوص خودروهای زرهی و نفربرهای سریع ارتش امریکا با دارا بودن ۴۱ هزار عدد در برابر ۳۱ هزار روسیه برتری دارد، البته بیشتر بودن این خودروهای زرهی به علت جمعیت بیشتر نیروهای نظامی امریکاست.

یکی از مهم ترین خصوصیات ارتش روسیه توان توپخانه ای و راکتی این کشور است، با توجه به سیاست روسیه و این که به علت ساختار نسبتا دفاعی ارتش این کشور سرمایه گذاری بسیار زیادی روی این دو سلاح خاص صورت گرفته و شوروی خود یکی از طراحان اصلی توپخانه و راکت انداز های سریع بود، در این زمینه امریکا توپخانه ای بسیار مخرب در اختیار دارد و در زمینه ی راکت ها و موشک انداز های زمینی سیستم هایی مانند MLRS خود را به عنوان یکی از برترین های معرفی کرده است هرچند اسمرچ روسی سال هاست قدرت خود را اتش بی همتایش اثبات کرده است، در این زمینه روسیه ۳,۷۹۳ و امریکا ۱,۳۳۱ است.

براساس بررسی های موجود در صورت درگیری مستقیم و زمینی ارتش این دو کشور برتری تا حدی در اختیار روسیه خواهد بود هرچند این مسئله را باید درنظر گرفت که در این بررسی و  شبیه سازی امریکا به روسیه حمله میکند و روسیه درون خاک خود درگیر میشود.

در اینجا اصلی ترین سلاح در جنگ های زمینی کلاسیک یعنی تانک ها بررسی میشود.

۱-(الف)- تانک (MBT): ارتش امریکا از تانک ابرامز استفاده میکند که سال هاست توان خود را به اثبات رسانده است، این تانک که هم اکنون باتجربه ترین تانک جنگی مدرن دنیاست و بیش از ۳ درگیری مهم را تجربه کرده است و از حداکثر تکنولوژی ممکن استفاده میکند در مورد این تانک میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

موتور بسیار کم صدا و قدرتمند این تانک که در بازارهای خارجی به نجواگر مرگ معروف است، این موتور توربین-گازی قدرت بسیار بالا و مصرف پایینی دارد تا این غول ۷۰ تنی (دومین تانک سنگین دنیا) را با حداکثر سرعت ۷۰ کیلومتر در ساعت به حرکت دربیاورد.

سیستم نشانه گیری تانک ابرامز بسیار پیچیده و مدرن است و قابلیت قفل روی هدف در حین حرکت را دارد تا احتمال خطا را به کمترین میزان ممکن برساند، توپ اصلی این تانک ۱۲۰ میلی متری است، در جنگ عراق این تانک در برابر تانک T-72 مدرن عراق قرار گرفت که از نظر توپ جنگی قوی تر از ابرامز بودند اما در نهایت تانک های T-72 عراقی همگی مغلوب این هیولای مهیب شدند، توپ این تانک علاوه بر شلیک گلوله قابلیت شلیک موشک های ضدتانک را نیز داراست.

یکی از مهمترین خصوصیات تانک ابرامز تکنولوژی خاص شرکت “دارپا” است که کم کم به تمام دنیا صادر شد، این تکنولوژی مربوط به نوعی زره خاص و سبک چندلایه و کامپوزیتی است که این تانک را قادر ساخته در برابر شدیدترین و قوی ترین موشک های ضدتانک دنیا مقاومت کند، در حال حاضر تنها ابرامز و چلنچر انگلیسی از این نوع تکنولوژی بهره میبرند.

تانک ابرامز قابلیت شلیک انواع گلوله ها مانند ضد زره و ضد نفر و نوعی خاص که حاصل تجربه ی جنگ شهری در عراق بود و مانند تفنگ ساچمه ای عمل میکند را دارد، واقعیت این است که این تانک به علت صرف هزینه های زیاد در ساخت خود نقص خاصی را شامل نمیشود و در مدل های جدیدتر همان مسائل قبلی نیز در حال رفع شدن هستند، ارتش صدام تنها راه نابودی این تانک استفاده از مواد منفجره بسیار قوی و حمله از زیر به کف تانک اعلام کرد.

ب- ارتش روسیه در حال حاضر از سه تانک که شباهت های بسیار زیادی به هم دارند استفاده میکند، با این حال پیشرفته ترین تانک ارتش روسیه T-90 است، هرچند تانک اینده ی روسیه T-99 است اما اطلاعات ضد و نقیض بسیاری از این تانک در دست است در نتیجه همان T-90 بررسی میشود.

این تانک مجهز دارای موتور قدرتمندی است که قابلیت استفاده از سه نوع سوخت را دارد، هرچند قدرت ان از موتور تانک ابرامز کمتر است اما به علت وزن کمتر این تانک این موتور ایده ال این تانک است، ، T-90 میتواند در جاده تاسرعت ۷۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کند.

سیستم نشانه گیری این تانک دقیقا نمونه ی تانک T-72 است که این امکان را فراهم میکند تا در سرعت های بالا و مانورهای سنگین با حداکثر دقت هدف را دنبال کند، که با وجود توپ قدرتمند ۱۲۵ میلیمتری انرا به یکی از قوی ترین تانک های دنیا تبدیل میکند.

درمورد سیستم حفاظتی این تانک شبهه های بسیاری وجود دارد، با وجود استفاده از انواع مختلف زره های انفجاری و پیشرفته اما این طور به نظر میرسد که این تانک در برابر حملات مستقیم سیستم های ضدتانک مشکلاتی دارد، برای مثال با توجه به شباهت خصوصیات زرهی این تانک و T80 و T-72 در جنگ افغانستان و شوروی تعدادی از تانک های شوروی توسط سیستم های ضد تانک قدیمی هدف قرار گرفتند، با این حال بررسی های جدید نشان از نصب زره های بسیار پیشرفته برروی این تانک دارد که انرا به راحتی در رده ی ابرامز قرار میدهد.

یکی از مهم ترین خصوصیات تانک های ارتش روسیه و شوروی تاکید بر چابکی انهاست، تانک T-90 تنها۴۷  تن وزن دارد که در مقابل تانک های غربی بسیار کم است، اما همین نکته باعث شده است که این تانک ها توان حرکتی و جثه ی کوچکتری داشته باشند که هدف قرار کرفتن انها را بسیار سخت میکند و به عقیده ی بسیاری در یک نبرد رو در رو T-90 توان شکست تانک های ناتو را خواهد داشت، هرچند ازمایش های این تانک نشان میدهد در بهترین حالت گلوله ی ضد زره این تانک توان نفوذ در ۶۰۰ میلی متر زره را دارد که برای نابودی هیچ کدام از تانک های غربی کافی نیست.

بزرگترین مشکل این تانک که روسیه سال هاست سعی در رفع ان دارد قرار داشتن گلوله های تانک در خود برجک است که در صورت هرگونه اسیبی به برجک تمام خدمه کشته خواهند شد، این مشکل در تانک های اینده ی روسیه رفع خواهد شد.

توسعه و گسترش موشک های بالستیک به طور مستقیم و دقیق از المان نازی و موشک V-2 اغاز شد، پس از جنگ جهانی امریکا و شوروی که تقریبا تمام علم و دانش نازی ها را به  غنیمت گرفته بودند شروع به ساخت انواع جدیدتر و پیشرفته تر از این تسلیحات کردند، اولین موشک های بالستیک در واقع نوعی راکت با بردی حدود ۳۰۰-۴۰۰ کیلومتر بودند که توسط ژیروسکوپ خود هدایت میشدند. باید به این نکته توجه داشت که حتی امروزه نیز از موشک های بالستیک به عنوان یه سلاح قطعی و نابودگر نام برده نمیشود، چراکه علاوه بر خطای این موشک ها در نهایت میزان تخریب انها تنها در حد یک اسیب اساسی است که با توجه به هزینه ی ساخت موشک ها و خطرات نگه داری انها امروزه بسیاری از کشورها این سلاح را تنها نوعی سلاح بازدارنده میدانند، در میان کتب ارتش های پیشرفته ی جهان این جمله وجود دارد که یک حمله ی دقیق هوایی توسط جنگنده از هزاران موشک بهتر است.

امریکا و شوری به عنوان رهبران توسعه ی این تسلیحات پس از تلاشی ۳۰ ساله موفق شده اند برترین موشک های بالستیک جهان را تولید کنند که امروزه بسیاری از کشورها مانند چین و هند با تقلید از همین موشک ها توانسته اند موشک های بسیار قدرتمندی تولید کنند.

الف- امریکا: تا اواسط دهه ی ۷۰ امریکا بزرگترین تولید کننده ی موشک های بالستیک در دنیا بود اما پس از تولید بمب افکن ها و جنگنده های نسل چهارم و خصوصا پیگیری طرح های انقلابی دولت آیزنهاور توسط دولت های نیکسون و فورد باعث شد تا امریکا به مرور هزینه های ساخت و توسعه ی موشک های بالستیک را محدود کند و در عوض در ساخت ناو  و هواپیمای دوربرد سرمایه گذاری کند، چراکه ایزنهاور معتقد به حمله ی مستقیم، دقیق و بدون خطا به دشمن بود.

امریکا امروزه از سه نوع موشک بالستیک به عنوان اصلی ترین موشک های دوربرد (بیش از ۸ هزار کیلومتر) استفاده میکند که همه ی  انها مجهز به سر جنگی MIRV هستند، این سه موشک مینوتمن-حافظ صلح و ترایدنت هستند، ترایدنت از نوع موشک های با قابلیت شلیک از زیردریایی است و دو موشک دیگر از سیلوهای زمینی شلیک میشوند.

۱- موشک ترایدنت موشکی سوخت جامد است که باید انرا یک شاهکار بزرگ نظامی دانست، این موشک بزرگ ۸ هزار کیلومتر برد دارد و خطای اصابت ان در اهدافی با برد زیر ۶ هزار میلومتر تنها ۵ متر است که با توجه به قابلیت تحرک زیردریایی ها و همچنین اتمی بودن سرهای جنگی این موشک میتوان انرا سلاحی بسیار کارامد در زرادخانه ی تسلیحاتی امریکا دانست، هدف دادن این موشک پس از ورود دوباره ی سرهای جنگی ان به جو تقریبا غیرممکن است.

 این موشک نیز مانند دیگر شاهکارهای نظامی امریکا ساخت شرکت لاکهید است، رقیب روسی این موشک یعنی بولاوا سال هاست در حال طی کردن مراحل نهایی شدن خود است اما همچنان یکی از ناموفق ترین پروژه های موشکی تاریخ روسیه است، تخمین زده میشود که نزدیک به ۶۰۰ موشک ترایدنت به طور عملیاتی و مسلح در حال خدمت در ارتش امریکا هستند. امریکا و انگلیس تنها دارندگان این موشک هستند.

۲- موشک حافظ صلح جز قوی ترین و دقیق ترین موشک های بالستیک دنیا بود، این موشک سوخت جامد بردی نزدیک به ۱۴ هزار کیلومتر داشت و تنها ۴۰ متر خطای هدف گیری که بی نظیر است، هرکدام از سرهای جنگی این موشک قدرتی چندین برابر بمب اتمی هیروشیما داشت، سیلوهای این موشک عمدتا در الاسکا و مرز روسیه قرار دارند تا در صورت نیاز به سرعت عمل کنند، این موشک در سال ۲۰۰۵ بازنشسته شد و با حذف قسمت جنگی به راکت ماهواره بر تبدیل شد هرچند به نظر میرسد حدود ۳۰ عدد از ان همچنان در حال خدمت باشند.

در ۲۴ ژوئن ۱۹۷۹ گفتگوی جدید محدودسازی جنگ‌افزار راهبردی، سالت ۲ میان ایالات متحده آمریکا و اتحاد شوروی به امضا رسید. این قرارداد را لئونید برژنف رهبر اتحاد شوروی و جیمی کارتر رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در وین امضا کردند، بر پایه این قرارداد تعداد موشک‌های راهبردی با چند کلاهک دو کشور به ۱۳۲۰ فروند کاهش یافت و اتحاد شوروی متعهد شد ۲۰۰ فروند از این موشک‌ها را نابود کند. آمریکا نیز قول داد آزمایش موشک‌های کروز با برد بیشتر از ۶۰۰ کیلومتر را متوقف کند.

این قرارداد در ادامه قرارداد سالت ۱ بود اما به دلیل مخالفت‌های داخلی در آمریکا و در پی حمله شوروی به افغانستان کنگره ایالات متحده آمریکا از تصویب آن سرباز زد، موشک حافظ صلح یکی از تسلیحاتی بود که امریکا در ان زمان به عنوان یک اهرم قدرتمند از استفاده میکرد.

۳- مینوتمن قدرتمند ترین موشک بالستیک امریکاست، تکامل این موشک تا به امروز بیش از ۵۰ سال به طول انجامیده است و حاصل موشکی با حداکثر توان است، برد این موشک نیز ۱۴ هزار کیلومتر است و امروزه تنها موشک بالستیک قاره پیمایی است که در خدمت ارتش امریکاست و ۴۰۰ عدد از انها هم اکنون به شکل اماده در سیلوهای ایالت های شمالی امریکا قرار دارد، نوع جدید این موشک طوری طراحی شده که پس از رسیدن به ارتفاعی بالاتر از ۶۰۰ کیلومتر به طور کلی نابودی انرا توسط سیستم های ضد موشکی غیرممکن میکند، توانایی های این موشک تنها با موشک توپول ام روسی قابل مقایسه است و رقیب دیگری ندارد.، شرکت لاکهید مارتین در حال طراحی نوعی موشک قاره پیمای جدید برای امریکا که تا سال ۲۰۲۵ عملیاتی خواهد شد، این موشک که از ان با نام “تابوت” نام برده میشود را نوعی تکامل یافته و بسیار پیشرفته از موشک مینوتمن میدانند که میتواند در حداقل زمان به هر نطقه ای از دنیا حمله ور شود.