مزایای وجود یک غول برای زمین

زمانی که یک سیاره در مدار کاملاً دایره‌ای حول ستاره میزبان خود بگردد، فاصله‌ی آن از ستاره همیشه ثابت باقی می‌ماند. با این حال اکثر سیارات دارای مدارات بیضوی حول ستاره‌ی میزبان خود هستند و در زمان‌هایی که به ستاره میزبان نزدیک‌تر هستند، گرمای بیشتری از آن دریافت می‌کنند.

محققین با استفاده از مدل‌های ساخته شده و همچنین داده‌های مربوط به منظومه‌ی شمسی، توانسته‌اند یک منظومه‌ی شمسی جایگزین بسازند. در این سیستم مدلسازی شده، محقین دریافتند که اگر مدار مشتری حالت بیضوی بودن بیشتری داشته باشد، باعث تغییرات عمده در مدار زمین می‌شود.

در واقع اگر مکان مشتری ثابت باقی بماند، ولی شکل مدار آن تغییر کند، وضعیت مدار زمین چنان تغییر می‌کند که قابلیت سکونت آن بیشتر می‌شود. اگر دمای سطح زمین بین صفر تا ۱۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد باشد، برای اَشکال مختلفی از حیات مناسب است. اگر مدار مشتری تغییر کند، مدار زمین به نحوی تغییر می‌کند که زمین بیشتر به خورشید نزدیک می‌شود. بخشی از زمین در حال حاضر به دلیل اینکه بسیار سرد است، قابل سکونت نیست؛ ولی اگر زمین به خورشید نزدیک شود، این بخش‌ها گرم‌تر شده و قابل سکونت می‌شوند. نتایج این محاسبات طی مقاله‌ای در مجله‌ی Astronomical Journal منتشر شده است.

بسیاری از دانشمندان در حال حاضر این تصور را دارند که زمین کنونی تنها مکان قابل سکونت در کیهان است و کوچک‌ترین تغییر در سیاره‌ای به بزرگی مشتری می‌تواند برای زمین فاجعه‌آمیز باشد. محاسباتی که اکنون محققین دانشگاه کالیفرنیا انجام داده‌اند، نشان داده است که این تصور غلط است و تغییر در مدار مشتری می‌تواند برای قابلیت سکونت زمین مفید باشد.

محققین دانشگاه کالیفرنیا از این یافته‌ها کمک گرفته‌اند تا به دنبال سیاره‌های قابل سکونت در اطراف دیگر ستاره‌ها جستجو کنند. برای این کار محققین نواحی قابل سکونت ستاره‌ها را جستجو می‌کنند. در این نواحی انرژی دریافتی سیاره‌ها از ستاره مرکزی به حدی است که امکان وجود آب مایع بر روی سطح سیاره وجود دارد.

در همین مطالعه‌ی اخیر در مورد تغییرات مشتری و اثر آن بر روی زمین، محققین همچنین دریافتند که اگر مشتری به خورشید نزدیک‌تر می‌بود، نصف سطح زمین به‌صورت یخ زده در می‌آمد و قابل سکونت نبود.

در کل در این مطالعه محققین دریافتند که جابه‌جایی سیارات بزرگ یک منظومه بر روی قابلیت سکونت سیاره‌های موجود در ناحیه قابل سکونت ستاره میزبان اثر دارد و در جستجو به دنبال سیارات قابل سکونت اطراف ستاره‌های دیگر، باید این موضوع مد نظر قرار گیرد.