کشف دورترین کهکشان جهان: روزنهای به عصر «مهگسست»
تیمی از اخترشناسان مؤسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک)، با بهرهگیری از طیفسنج پیشرفته MOSFIRE، مستقر بر تلسکوپ شماره ۱ رصدخانه
تیمی از اخترشناسان مؤسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک)، با بهرهگیری از طیفسنج پیشرفته MOSFIRE، مستقر بر تلسکوپ شماره ۱ رصدخانه
سحابیهای پروانهگون، انواع چشمنوازی از سحابیهای بهاصطلاح «سیارهنما» هستند که میبایستی از مرگ ستارگانی در بازه جرمی
چهاردهم ژوئیه ۱۹۶۵ بود که کاوشگر مارینر-۴ اولین عکس نمای نزدیک از سطح سیاره مریخ را به زمین مخابره کرد.
حدود سه سال از فرود نیمهموفقیتآمیز سطحنشین «فیله» بر روی هسته دنبالهدار ۶۷-پی میگذرد؛ اتفاقی که هم از زاویه علمی
ستارگان سنگینوزن – که جرمشان دستکم به ۸ برابر خورشید ما میرسد – همیشه بهانهای برای طرح یک سؤال قدیمی بودهاند:
دایرهای سیاه که هالهای محو و سپیدرنگ آن را فراگرفته؛ یا قرص زردرنگ قاچخوردهای که به نقش ماه در نقاشیهای کودکان شباهت
ستارهشناسان برای نخستین بار موفق شدهاند از طریق پرتوهای ایکس، به کهکشانی در فاصله ۶۰ میلیون سال نوری از ما نفوذ کرده
طی روزهای گذشته گویی کاربران اینترنت به دو دسته تقسیم شدهاند: آنهایی که لباس زیر را به رنگ آبی-مشکی
سرانجام آخرین جرم از اجرام بزرگ منظومه شمسی ما که تاریخچه کشف آن به قرن نوزده میلادی برمیگردد نیز هماینک
زمان موجودیتی ذهنیست – اقلاً در جهان مینیاتوریای متشکل از دو فوتون؛ یعنی در چارچوب آزمایشی که نشان میدهد