آیا حیات هوشمند در جای دیگری از این عالم پهناور وجود دارد؟ این سوالی است که برای قرن‌ها، اگر نگوییم هزاره‌ها، میان دانشمندان و فلاسفه مورد بحث بوده است. اما دانشمندان اخیرا موفق شده‌اند با ابتکاراتی مانند SET
به باور برخی، حیات در محل‌های دیگری از جهان هستی حتما وجود دارد. اما چرا تا به امروز ما نتوانسته‌ایم آن را شناسایی کنیم؟
احتمالا اغلب تمدن‌های فرازمینی راه شیری تاکنون به‌دست خود نابود شده‌اند. احتمال شکل‌گیری چنین تمدن‌هایی در اطراف ستاره‌های مشابه خورشید زیاد است.
مدتی پیش نیل دگراس تایسون در فضای اینترنت نوشته ای با این مضمون ثبت کرد: «من اخترفیزیکدان شخصی شما هستم.» این نوشته سوالاتی از این قبیل در صفحه شخصی این محقق
با گسترش نمونه‌ی آماری در جست‌وجوی حیات_هوشمند_فرازمینی و درنظرگرفتن فیلترهایی مثل فناوری پیشرفته، می‌توان گامی به جست‌وجوی حیات هوشمند فرازمینی نزدیک شد.
تشخیص وجود حیات کار راحتی است؛ زیرا حرکت می‌کند، رشد می‌کند، می‌خورد، دفع دارد و تولید مثل می‌کند. در زیست‌شناسی محققین معمولاً از مخفف «MRS-GREN» برای شرح دادن حیات استفاده می‌کنند.
جستجو برای حیات هوشمند و موجوداتی از کرات دیگر، یکی از آرزوهای دیرینه بشر به شمار می‌رود. همه ما، یک تصور ذهنی را از شکل ظاهری موجودات فضایی داریم. ما انسان‌ها، ساکنین
کنجکاوی بشر برای یافتن نشانی از وجود حیات هوشمند در کیهان پیشینه‌ای تاریخی دارد اما به تازگی یکی از تئوریسین‌های علم فیزیک این فرضیه را ارائه داده که در نهایت انسان‌ها نه قربانی بیگانگان فرازمینی بلکه عامل نابودی آنها خواهند بود.
آیا می توان به جهان های موازی راه پیدا کرد و یا با آنها ارتباط بر قرار کرد؟ این پرسش وسوسه انگیزی است که در مورد جهان های موازی پیش می آید.
