از نوزادتان نترسید
شاید شما از آنچه بعضی از مردم درباره ی کودکان می گویند تصور کنید که نوزادتان مصمم است به هر صورت، تمام وقت شما را چنان اشغال کند که هیچ فرصتی برای انجام کارهای دیگر باقی نماند. این تصور درست نیست. نوزادتان، به دنیا آمده است تا یک انسان عاقل و دوست شما باشد.
اگر او گرسنه است، از تغذیه اش نترسید، زیرا اگر به موقع تغذیه نشود، بعداً از خوردن غذای کافی امتناع خواهد کرد. از عشق ورزیدن به او و لذت بردن از او واهمه نداشته باشید زیرا هر نوزادی، همان قدر که به ویتامین و کالری نیاز دارد، نیازمند تبسم، محبت، نوازش، صحبت و بازی است. این رفتارها باعث می شود که او نیز در آینده مردم را دوست بدارد و از زندگی لذت ببرد. به عکس، طفلی که محبت نبیند، سرد و بی تفاوت بار می آید.
از انجام سایر خواسته های کودک نیز، تا جایی نیز که معقول به نظر می رسند و شما را اسیر نمی کنند، ترسی نداشته باشید. اگر نوزادتان در چند هفته ی اول تولد گریه می کند، علت آن گرسنگی، سوء هاضمه، درد و یا خستگی است. احساسی که از گریه ی او دارید و واکنشی که برای تسکین او نشان می دهید، جزئی از طبیعت خود شماست. در این لحظه، فقط باید طفل را بغل کرد، تکان داد و راه برد.
بچه ها با محبت های بجا و منطقی لوس نمی شوند و این حالت هرگز به طور ناگهانی هم به وجود نمی آید. کودک، به تدریج لوس می شود و علت آن وجود مادری است که از کاربرد ابتکار و دانایی خود واهمه دارد و مایل است اسیر تمایل های فرزندش باشد، لذا طفل را به اسیر کردن خویش تشویق می کند.
همه می خواهند فرزندی با عادت های سالم داشته باشند که به سادگی با مردم سازش و زندگی کند. کودک نیز خود مایل است در ساعت های معین غذا بخورد و به تدریج آداب غذا خوردن را بیاموزد. روده ی کودک، اگر سالم باشد، طبق الگوی طبیعی کار می کند، که ممکن است فعالیت آن منظم یا نامنظم باشد، ولی کودک با رشد تدریجی، راه استفاده از توالت را یاد می گیرد. کودک تمام این عادت ها را دیر یا زود، با راهنمایی مختصر شما می آموزد و خود را با سایر اعضای خانواده هماهنگ می کند.
