آیا ممکن است اثر انگشت ما منحصر بفرد نباشد؟
اثر انگشتی که در صحنه جرم یافت می شود و افرادی را به صحنه جرم ارتباط می دهد مدرک مهمی برای پلییس محسوب می شود. از سال ۱۹۰۱ که اولین آزمایشگاه پزشکی قانونی در اسکاتلندیارد انگلستان ایجاد شد از مدرک اثر انگشت برای به دام انداختن مجرمان استفاده می شود.اما این فرض که هر فردی یک اثر انگشت منحصر به فرد دارد و می توان صاحب آن را از داخل پایگاه داده های رایانه مشخص کرد با شبهه مواجه شده. کسی که این شبهه را مطرح کرده مایک سیلورمن کارشناسی با سال ها تجربه در پزشکی قانونی انگلستان است.
مایک سیلورمن، که اولین سیستم خودکار تشخیص اثر انگشت را به پلیس متروپولیتن معرفی کرد حالا ادعا می کند که خطای انسانی، چاپ جزئی و ناکامل اثر انگشت و موقعیت های اشتباه به این معنی است که مدرک اثر انگشت آن طور که همه به آن باور دارند قابل اعتماد نیست.علت تفاوت اثر انگشت ها در ژنتیک ماست .
وی می گوید هیچ کس هنوز ثابت نکرده که اثر انگشت ها منحصر به فردند و یا اعضای یک خانواده می توانند عناصر مشترکی از یک الگو را در اثر انگشتشان داشته باشند.مشکلات دیگری هم وجود دارد. مانند اسکن کردن اثر انگشت افراد مسن که پوستشان حالت ارتجاعی خود را از دست می دهد. در شرایط نادر هم برخی از افراد نوک انگشت های صاف و بی شکلی دارند.سیلورمن می گوید در اصل نمی توان ثابت کرد که هیچ دو اثر انگشتی یکسان هستند. این کار غیر محتمل است، اما فعلاً قرعه به نام این نظر است و مردم هم دایم آن را تکرار می کنند.
از طرفی هم هیچ دو اثر انگشتی که از یک انگشت گرفته می شوند حتی اگر بلافاصله به دنبال یکدیگر ثبت شوند باز هم به طور کاملاً دقیق و در همه جزئیات یکسان نیستند.برای بررسی این که آیا اثر انگشتی که در صحنه جرم پیدا می شود و اثر انگشتی که از یک متهم گرفته می شود یکسان هستند یا نه به یک کارشناس نیاز است اما با وجود استفاده از کارشناسان، در موارد بیشماری افراد بی گناهی به اشتباه به وسیله مدرک اثر انگشت متهم شده اند.در سال ۲۰۰۴، براندون میفیلد، به اشتباه به وسیله کارشناسان پلیس فدرال آمریکا به بمب گذاری در قطار مادرید ارتباط داده شد.یا به شرلی مک کی، یک افسر پلیس اسکاتلندی، به اشتباه اتهام زده شد که در صحنه قتلی در سال ۱۹۹۷ حضور داشته است چراکه اثر انگشتی که گمان می رفت با اثر انگشت او مطابقت دارد در نزدکی جسد پیدا شد.هردوی این موارد موضوع خطای انسانی در رابطه با اثر انگشت را نشان می دهد.
اولین بار یک جراح اسکاتلندی به نام دکتر هنری فاولدز بود که کشف کرد اثر انگشت می تواند برای مقاصدی مفید باشد. او در سال ۱۸۸۰ نیز مقاله ای در این زمینه در مجله نیچر منتشر کرد و ایده اش را به پلیس ارائه کرد، اما در آن زمان نیروی پلیس یه ایده او علاقه نشان نداد.
درنتیجه دکتر فاولدز به چارلز داروین نزدیک شد. داروین هم این موضوع را با پسر عمویش فرانسیس گالتون در میان گذاشت. گالتون کتابی در زمینه اثر انگشت در علم پزشکی قانونی منتشر کرد و ادعا کرد که شانس این که دو نفر اثر انگشت یکسانی داشته باشند حدود یک در ۶۴ میلیون نفر است.به دنبال کار او و پژوهشی دیگر در سال ۱۹۰۱ دفتر مربوط به اثر انگشت در اسکاتلندیارد انگلیس تأسیس شد.
