اسرار معبد مایور و اسکلت هایی که نشان از جنایتی هولناک دارند
اینجا همکار انریکه، رائول بَررا هست در زیر خاک چیزی که باقی مونده، ردیف هایی از جمجمه های انسان هاست که بیش از ۳۰ متر طول داره. پس این دیواریه که از جمجمه ها ساخته شده که با آهک به همدیگه متصل شدن، که یا بخشی از ردیف های جمجمۀ زامپانتلی بزرگ آزتک هست یا بهش مرتبط هست.
باور نکردنیه. واسه ۵۰۰ سال همینجوری همینجا بوده. هر چقدر هم که حالا از نظر ما این قضیه بی رحمانه باشه آزتک ها قربانی کردن انسان ها رو حیاتی می شمردن بدون خون انسان، بر این باور بودن که خورشید قدرتش رو از دست میده، محصولات از بین میرن بدون قدرتی که از سمت مرگ یه تعداد کمی دریافت میشد، تموم زندگی به پایان میرسید.
چیزیه که آزتک ها بهش باور داشتن. این بود که اگه قربانی کردن ها رو متوقف کنن، پایان دنیا فرا میرسه.خدایان ناراضی و ناراحت میشن، خورشید دیگه حرکت نمی کنه، و دیگه در طول روز در آسمان اینور و اونور نمیره. بله، قربانی کردن، زندگان و مردگان رو به هم متصل می کرد چون که آدمایی که، با قربانی شدن می مردن، در واقع زندگی رو برای مردمی که هنوز اینجا هستن، فراهم می کردن.
و اونا ادامه میدادن تا زندگی دنیوی رو برای اونایی که باقی موندن رو امکان پذیر کنن قربانی کردن انسان ها توسط آزتک ها و اون مقبره هایی که ماهرانه در مصر باستان ساخته شدند هر دو بر اساس یک باور مشترک برای زندگی پس از مرگ شکل گرفتند و اونا قدرتش رو داشتن که برگردن و از زنده ها محافظت کنن. ولی امروزه، میلیاردها از مردم معتقدن که این قدرت، میتونه کارای بیشتری هم انجام بده تا اینکه فقط ازمون توی این جهان محافظت کنه.
میتونه به همه مون زندگی جاودان ببخشه. بیشتر خونواده م نزدیک خونه م خاک شدن. بهم یه حس اصالت و ریشه دار بودنی که نیاز دارم رو میده گاهی اوقات بهم یادآوری می کنه که تأمل کنم، چطور زندگی اونا، بر من تأثیرگذار بوده درون این مسأله، نظمی از زندگی پس از مرگ نهفته ـست.
خاطرات ما از اونا، به راهنمایی کردن ما ادامه میده زمانی که زندگیشون در زمین به پایان رسیده.