اطلاعاتی جدید از گذشته‌ی سیارک مهمان منظومه‌ی‌شمسی
درباره‌ی گذشته‌ی سیارک «Oumuamua» صحبت شد. حال اطلاعات جدیدی از این سیارک به‌دست آمده است. بر اساس اظهارات گروه بین‌المللی اخترشناسان دانشگاه کوئینز بلفست، سیارک ۱l/2017 U1 Oumuamua، اولین سیارک در داخل منظومه‌ی‌شمسی با منشاء خارج از منظومه‌ی‌شمسی است که گذشته‌ی سختی داشته است و دلیل حرکات بی‌نظم و بی‌هدف آن بوده است.
در ماه اکتبر ۲۰۱۷ میلادی، تلسکوپ Pan-STARRS1 در هاوایی، تصویری از شئی کم‌نور در آسمان ثبت کرد. این نقطه در آغاز شبیه به سیارکی معمولی بود، اما با مشاهدات بعدی، مسیر حرکت تقریبی آن محاسبه شد. محاسبه‌ی مدار حرکتی این سیارک نشان داد، بدون شک منشاء این جرم آسمانی برخلاف دیگر سیارک‌ها، از منظومه‌ی‌شمسی نبوده است، بلکه از فضای بین‌ستاره‌ای به منظومه‌ی ما وارد شده است.
با اینکه این جسم آسمانی به‌عنوان دنباله‌دار طبقه‌بندی شده بود، اما مشاهدات بعدی نشان داد هیچ فعالیت دنباله‌دار گونه‌ای از این جسم آسمانی، پس از عبور از نزدیکی خورشید در ماه سپتامبر ۲۰۱۷ میلادی وجود ندارد. از این رو، این جسم به‌عنوان سیارک میان‌ستاره‌ای طبقه‌بندی شد. از ماه اکتبر سال ۲۰۱۷ میلادی، محقق دانشگاه کوئینز بلفست، «وزلی فراسر» و همکاران او، میزان روشنایی این جرم آسمانی را مورد بررسی قرار دادند. اخترشناسان دریافتند این سیارک، همانند دیگر سیارک‌ها و اجرام منظومه‌ی‌شمسی، چرخش دوره‌ای ندارد.
در عوض، این سیارک حرکت بی‌نظم داشته و ممکن است این حرکت از میلیاردها سال قبل تا به امروز اتفاق افتاده باشد. در حالی که تعیین علت دقیقی برای این مساله مشکل است، باور بر این است این سیارک قبل از خارج‌شدن از منظومه‌ی خود و ورود به فضای میان‌ستاره‌ای، با سیارک دیگری برخورد داشته است.
دکتر فراسر در این‌باره گفت: «مدل‌های ما از این سیارک نشان می‌دهند، قبل از اینکه این سیارک با شرایط جدیدی مواجه شده و تغییر جهت دهد، حرکت بی‌نظم آن میلیاردها سال و حتی تا صدها میلیارد سال دیگر ادامه خواهد داشت. با اینکه ما علت این حرکت بی‌نظم را نمی‌دانیم، حدس می‌زنیم قبل از ورود به فضای میان‌ستاره‌ای، برخورد با سیارک دیگری در این این امر دخیل بوده است.»
تا کنون اخترشناسان از گوناگونی رنگی این سیارک در اندازه‌گیری‌های متعدد انجام‌شده متعجب شده‌اند. با این حال، تحقیقات دانشمندان نشان داده است که سطح این سیارک، پُر از حفره بوده و زمانی که قسمت طویل خیاری‌شکل این سیارک، در مقابل دیدگان تلسکوپ‌های زمینی ظاهر شده است، رنگ قرمز از خود نشان داده اما دیگر قسمت‌های سیارک، رنگی همانند رنگ برف کثیف داشته است.
دکتر فراسر اضافه کرد: «اغلب سطح این سیارک رنگ خنثی دارد، اما یک سمت آن، قرمز رنگ است. این نکته نشان از ترکیبات وسیع این سیارک دارد که امری غیرمعمول است. حال ما می‌دانیم سوای ظاهر طویل آن، منشاء این خیار فضایی، ستاره‌ی دیگری بوده و گذشته‌ی سختی دارد. از همین رو حرکت بی‌نظمی دارد. نتایج ما می‌تواند به ترسیم تصویری کامل‌تر از این جسم بیگانه کمک کند. چنین سیارکی در مقایسه با دیگر سیارک‌ها و دنباله‌دارهای منظومه‌ی‌شمسی، موردی غیرمعمول به‌حساب می آید.»
