بیگانگان باستانی: فصل اول – قسمت پنجم

ادامه پست قبل
اغلب باستانشناسان این واقعیت را رد میکنند که موجودات فضایی در خلق «اهرام مصر» دست داشتهاند . متخصصین الهیات و محققین مذهبی از پذیرش این ایده که حکایات «انجیل» یا «ماهابهاراتا» میتوانند توصیف دخالت غریبهها باشند، سر باز میزنند.
و دولتها هم در طول تاریخ، همواره گزارشهای پیرامون اینکه زمین مورد سرکشی «بشقابهای پرنده» واقع شده است را رد میکنند. اما در هشتم جولای ۱۹۴۷ گزارش مشاهده یک «یو.اف.او» وجود داشت که حتی دولت ایالات متحده نیز به سختی توانست آن را رد کند. چرا؟ زیرا این بار، گزارش، توسط ارتش ایالات متحده تایید شد.
Linda Moulton Howe
من دارم در «فاستر رنچ» بین «کورونا» و «رازول» در نیو مکزیکو قدم میزنم. که از جایی که موسوم به زمین مخروبه است، دور نیست، درست پشت آن تپه. و این زمین مخروبه، به سرفصلی برمیگردد در جولای ۱۹۴۷ در باره یک دیسک – یکی از آن «یو.اف.او»های مرموز – که در واقع درست همینجا سقوط کرد.
یک شب در اوایل جولای ۱۹۴۷، طوفانی شدید در نیو مکزیکو در جریان بود. صبح روز بعد، گلهداری به نام «مک برَزِل» برای سرکشی خسارت بیرون رفت.
Julie Shuster
«مک برَزل» رفت بیرون تا مطمئن شود همه چیز سر جای خودش است . او از این منطقه وسیع مخروبه عبور کرد. چیزهایی دید که هرگز پیش از این ندیده بود. این خبر را به دفتر کلانتر گزارش کرد. در ۱۹۴۷، «رازول» متعلق به «نیروی هوایی رازول» بود . کلانتر با پایگاه تماس گرفت و پایگاه، افسری به نام «جس مارسل» را فرستاد و در این زمان بود که اینجا تبدیل به منطقه ارتش شد، به طوری که در هر نقطهای از این منطقه میتوانستید آنها را ببینید.
در گزارش رسمی ارتش اظهارات مبهمی در باره آغاز جستجو در منطقه ذکر شده بود، «یک روز در هفته اخیر» . اما چرا ارتش گزارش خود را فورا ابلاغ نکرد؟ و چرا آنها اینهمه درباره زمان وقوع، مبهم عمل کردند؟
Julie Shuster
یکی از بهترین چیزهایی که ما داریم، روزنامه هشتم جولای ۱۹۴۷ است، که «کلنل بلنچرد» دستوری ابلاغ کرد به ستوان «والتر هات» که افسر اطلاعات عمومی بود، مبنی بر اینکه در محدوده ما یک «بشقاب پرنده» مشاهده شده، که به «فورت وورت» و سرپرستان ارشد منتقل شده.
William Bramley
رازول واقعا یک نقطه عطف تاریخ «یو.اف.او» است. من فکر میکنم دلیل آن هم این بود که ارتش برای اولین بار تایید کرد که یک دیسک سقوط کرده در اختیار دارد . و به دلیل تایید شدن در آن زمان، البته تولید یک هیجان کرد.
Julie Shuster
اما بعد در نهم جولای، «جنرال رِیمی» گزارشی منتشر کرد که میگفت: نه، این تنها یک بالون هواشناسی بوده. و این بهترین سرپوش مستدل، بر «یو.اف.او» است که تا کنون دیده شده.
سران ارتش، به منطقه به عنوان بخشی از ماجرای دیسک پرنده مراجعه میکردند. یادداشتهای محلی، حتی تصادم را هم به همراه خسارات، گزارش دادهاند. پس چرا در کمتر از ۲۴ ساعت بعد، آنها ناگهان تصمیم گرفتند که آنچه یافتهاند چیزی بیش از یک بالون هواشناسی نبوده؟
با اینحال، «بلنچارد» و «ریمی» ، همچنان بر روایت خود پافشاری کردند. «ستوان هات» پای گزارش خود در سرتاسر زندگیش ایستاد و آنها که او را باور میکنند معتقدند که تکنولوژی ممکن است اخیرا شواهد غیر قابل تکذیبی فراهم کرده باشد که آنها همیشه در جستجوی آن بودهاند.
وقتی که «سرگرد مارسل» بقایا را به «فورت وورت» برد، و «جنرال ریمی» آن را بیرون آورد تا کنفرانسی در باره آن داشته باشد، که این تنها یک بالون هواشناسی بوده، یک عکس از او موجود هست، با یک تکه کاغذ در دستش . این همان تکه کوچک کاغذ هست، که اینجا بهتر نشان داده شده. که نشان میدهد یک یادداشت هست. یک سرپرست جستجو در منطقه، کلمات را از این یادداشت بیرون کشیده. که شامل کلماتی هستند مثل:«تیم فورت وورت»، «قربانیان تصادم»، پس هر سال که تکنولوژی پیشرفت کند، «جنرال ریمی» ممکن است یکی از آنها باشد که آن را حل میکند.
Linda Moulton Howe
«باب وود» یک محقق «یو.اف.او»، مدارکی را در۱۹۹۶ دریافت کرد و آنها را با من و چند نفر دیگر، در میان گذاشت. این اسناد «یگان پدیدههای بینسیارهای» نام داشت. با یک مهر ستاد جنگ، مورخ ۲۲ جولای ۱۹۴۷ که میگفت: مضطرب کنندهترین بخش این تحقیقات، این بود که جسدهایی هم نه چندان دورتر از «حوزه یک سقوط» پیدا شد.
در منطقه «مک برَزل» بین «کورونا» و «رازول» که به نظر میآید مثل کالبد شکافی یک قورباغه، تشریح شدهاند. اشاره نمیکرد به اینکه آیا این جسدها انسان بودند؟ یا اینکه جسدها غیر انسان بودهاند؟ اما ناگهان، برای من، این شوک الکتریکی که به خواندن سندی در اواخر دهه ۹۰ ختم شد، آنچه را که بالاخره توضیح میدهد این است که دولت ما میدانست که موجودات فضایی از جای دیگری در جهان، و از سالهای بسیار دور وارد سیاره ما شدهاند.
پنج سال بعد از «رازول»، نیروی هوایی ایالات متحده، اشیاء پرنده ناشناخته یا «یو.اف.او» را سند زد. در دهها سال بعد از آن، هزاران «یو.اف.او» گزارش شدهاند، عکسبرداری و ضبط شدهاند. در سراسر دنیا.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– اوه، خدای من.
Bill Birnes, PH.D
احتمالا یکی از بزرگترین بخشهای انقلابی در تغییر عقیده در باره «یو.اف.او»ها و بشقاب پرندهها، دوربینهای ویدیوییست.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– اوه، من دارم یک سری نور آنطرف میبینم
– گرفتم، گرفتم، گرفتم
Bill Birnes, PH.D
فقط ببینید چه اتفاقی در «فینکس»، آریزونا در مارچ ۱۹۹۷ افتاد، وقتی که این بومرنگ عظیم پرنده، مستقیما از «فینکس» عبور کرد، درست از وسط دره رفت به طرف جنوب و مرز مکزیک . همه آن، در دوربینها ضبط شد. خبرهای سراسری آنها را دریافت کردند. خبرهای محلی آن را دریافت کردند. آنرا در «سی ان ان» دیدید. آن را در برنامه «لری کینگ» دیدید.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– اوه، همانجاست… سمت چپ،
Bill Birnes, PH.D
و بله، البته که مردم آنها را نورانی میخوانند. البته که این کار را کردهاند. ولی واقعیت این است که وقتی شما چیزی را با چشمهای خودتان میبینید،
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– رفیق ببین، پت، گرفتیش؟
– دیدمش.
Bill Birnes, PH.D
حتی وقتی که روی یک ویدیوی دستی میبینید، ناگهان نظرتان تغییر میکند.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– اون وسطی، سریع حرکت میکنه.
– این تازه اولشه دوستان.
Bill Birnes, PH.D
بنابراین براساس سرشماریها، – سرشماری گلوپ و سرشماری روپر – بیش از ۵۰ درصد آمریکاییها باور دارند که «بشقاب پرندهها» وجود دارند و نزدیک به پنجاه درصد باور دارند که دولت هم میداند که «بشقابهای پرنده» وجود دارند و این حقیقت را پنهان میکند.
اما چرا اینهمه مشاهده «یو.اف.او» پس از «رازول»؟ آیا این تصادفیست؟ یا اینکه رشد باورمندی به غریبهها، شرایطی برای آنها که در گذشته نگران دیده شدن بودهاند فراهم میکند، تا قدم فراتر بگذارند؟ شاید دلیل دیگری هم وجود داشته باشد. احتمالا مشاهدات بیشتری وجود دارد؛ زیرا حقیقتا میهمانهای غریبه بیشتر میشوند.از زمان طلوع عصر فضا.
William Bramley
داستانهای بسیاری در باره «یو.اف.او»ها و خارجیها هست و مقدم بر آنها مشاهدات بسیاری هم وجود دارد. به شکلی وسیع گزارش نشدهاند چون جنگ جهانی دوم مقدم بر آن بوده. اما چون ما تصادمهای بیشتر داریم و فضای بیشتری در روزنامهها برای بحث موجود است، من فکر میکنم که این واقعا کمک میکند که این موضوع، دوباره خودنمایی کند.
اگر همانطور که برخی معتقدند، غریبهها از جهانی دیگر، حقیقتا پیرامون ما هستند و بهترین تلاش خود را برای مخفی نگهداشتن خود برای هزاران سال انجام دادهاند، آیا هرگز حضور خود را آشکار خواهند کرد؟ و مهمتر از آن، چه اتفاقی خواهد افتاد اگر آنها چنین کنند؟ و اگر این اتفاق همین حالا هم افتاده باشد چه؟
در مارچ ۲۰۱۰، نورهای متناوب اسرارآمیزی بر فراز «کلیولند» اوهایو درخشیدند، به مدت یازده شب متوالی.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– اینجا یک مشاهده داریم همین حالا در بالای دریاچه، فکر میکنم در ۲۷۰ درجه جنوب دو تا شیء هستند که یکی از سمت چپ میآید. به شدت به هم نزدیکند. به هیچ وجه ممکن نیست که هواپیما باشند.
آنچه هم اکنون درحال وقوع است اینست که سوژه مورد نظر که ظاهر شده، همینجا مانده و شناور است و به شدت درخشان میشود. رنگهای مختلفی ساطع میکند. و سوژه دوم به نظر میرسد که در سمت چپ دیگری هست. حالا به نظر میرسد که به دور آن یکی میچرخد. واو! همین الان کاملا جای خودشان را عوض کردند؛ خدای من، این خیلی زیباست! میداند که ما داریم تماشا میکنیم! میداند که داریم میبینمش!
مشاهده «کلیولند» یکی از هزاران گزارش هر سال است. و در حالیکه بسیاری بودهاند که نشانههای دروغ را اثبات کردهاند، اما سایرین به این آسانی آنرا از اعتبار نینداختهاند .
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– درست پایینش. یک نور بزرگ سفید پیدا شد.
در ۱۹۹۱، وزارت دفاع بریتانیا،)نویسنده و روزنامهنگار، «نیک پوپ» را مسئول ردیابی صدها گزارش سالانه مشاهدات «انگستان»، «اسکاتلند» و «ولز» نمود.
وزارت دفاع، به انتشار «یو.اف.او»ها از ۱۹۵۰ به بعد توجه نشان داده و همه دلیل جستجو در مشاهدات «یو.اف.او»، لزوما به این دلیل نیست که این مجموعه به سرکشیهای موجودات فضایی باور داشته باشد، بلکه این بیشتر باز نگه داشتن چشمها بر هر نوع فعالیت غیر معمول در حریم هوایی بریتانیاست.
(سخنان شخصی که در حال فیلمبرداری از یک بشقاب پرنده است)
– مطمئنا در حرکت هست.
بسیاری از عجیبترین نمونههایی که «پوپ» در جستجوهای خود داشت، در ارتباط با مشاهده گزارشاتی از خلبانها، پلیس و افسران ارتش بود، در حالیکه دیگران از رادارهای پیشرفته، ویدیو و یا شواهد عکاسی بهرهمند بودند .
Nick Pope
یک نمونه که یک نقطه عطف برای من شد، حادثه «کاسفورد» بود. «کاسفورد» یک پایگاه ارتش در بریتانیاست.
و در یک شب به خصوص که در ۳۰ مارچ ۱۹۹۳ اتفاق افتاد، موجی از مشاهده در یک دوره شش ساعته حادث شد . بسیاری از شاهدان پلیس و ارتش حضور داشتند و دو پایگاه هوایی «کاسفورد» و «شابِری»، توسط اشکال مثلثی شناوری، احاطه شده بودند .
افسر هواشناس یکی از این پایگاهها، برای من اندازه یکی از این جامبوجتهای شناور یا با سرعت بسیار بسیار آهسته را تشریح کرد که سپس شتاب گرفته و به سوی افق، و با سرعتی باور نکردنی دور شده بود. او میگفت که بسیار سریعتر از یک جت ارتشی و این مردیست با ۸ سال تجربه در نیروی هوایی .
Chris Pittman
این مشاهدات به طور کامل بررسی شد، نه تنها توسط محققین خصوصی «یو.اف.او»، بلکه همچنین توسط دولت بریتانیا که قادر به توضیح همه این گزارشات مشاهده در طی این حوادث نبود.
مشاهده فریبنده دیگری در بریتانیا، در دسامبر ۱۹۸۰ اتفاق افتاد. کارکنان نیروی هوایی ایالات متحده، که در «سافِک» انگلستان مستقر شدند، گزارش دادند که نور درخشان کشتی فضایی را مشاهده کردهاند که در جنگل «رندِلشَم» در دو شب متوالی فرود آمده است .
(صدای ضبط شده تماس رادیویی)
– به این طرف میاد… قطعا داره به این طرف میاد… شلیک نکنید… هیچ شکی در بارهاش نیست… این خیلی عجیبه!
Nick Pope
چیزی که این مورد به خصوص را غیر معمول میکند این است که این یک سوژه نورانی در آسمان نبود . این یک وسیله فلزی بود که برخی از شاهدان اعلام کردند که به آن نزدیک شده و در واقع به آن دست زدهاند. یکی از شاهدان، سمبل عجیبی روی بدنه آن دیده که به «هیروگلیف» مصریان شبیه بوده. او طرحی از آن در دفترچه پلیس کشید و چند عکس برداشته، که به او گفته شد که عکسها ظاهر نشدهاند . وزارت دفاع به آن توجه کرد و سرویس جاسوسی دفاع، رادیواکتیو را تشخیص داد که از منطقه فرود برداشته شده بود و به اندازهای بیش از حد بالاتر از سایر نقاط بود. و این دقیقا گفته خود دولت و بیانیه آنهاست.
Chris Pittman
دولت بریتانیا پرونده قطوری از اطلاعات را درباره این گزارش مشاهده، ایجاد کرد ولی تا این تاریخ، متاسفانه حقیقت ماجرا در باره این مشاهده هرگز مشخص نشده.
اما در تردید داشتن از شهادت شاهدان عینی، وزارت دفاع، به زودی پرونده را بست. بیست و دو سال بعد، وقتی دولت، پرونده را دوباره در شایعه «رِندِلشَم» وارد جریان کرد، شواهد قاطع نبود. اما آنچه که مطرح بود، اعتبار داشتن شاهدان اصلی بود که پرسنل ارتش را تعلیم داده بودند.
Bill Birnes, PH.D
واضح است که به عنوان یک شکارچی «یو.اف.او»، مردم زیادی را ملاقات کردهام که با «یو.اف.او» برخورد داشتهاند. فقط در هواپیما، به طور مثال، سوار هواپیما هستید و ناگهان خلبان از کابین بیرون میآید، و این پنج بار به طور جداگانه اتفاق افتاده.
و خلبان به من گفته که: من یک «یو.اف.او» را بر فراز «فینکس» دیدم، یک «یو.اف.او» را روی «تگزاس» دیدم، نیمی از خدمه من«یو.اف.او» را دیدند. و وقتی به خلبان میگویید که: «خب، این را گزارش میکنی؟ میگوید: وقتی برج مراقبت فرودگاه میگوید، مایلی «یو.اف.او» را گزارش کنی؟ و از خنده غش میکنند، معلوم هست که جواب من، «نه» خواهد بود. مشاهده «یو.اف.او» هر روز اتفاق میافتد. مردم واقعی، با مشاهده حقیقی از «یو.اف.او»های حقیقی. بسیار متداول است که مردم بیشتر و بیشتر در باره آن صحبت کنند. یک اتفاق در جریان است.
Nick Pope
در مورد عکسالعمل دولت به همه این ماجرا، قطعا در بریتانیا، قانون وزارت دفاع برای سالهای زیادی تلاش کرده تا این موضوع را از اعتبار بیندازد. نه واقعا به شکل یک تلاش بدخواهانه برای سرپوش گذاشتن روی حقیقت در باره «یو.اف.او»، بلکه بیشتر به خاطر شرمساری. چیزهایی در حریم هوایی ما هستند که ما نمیدانیم چه هستند و این موقعیت خوبی برای یک دولت و ارتش نیست.
در ۱ دسامبر ۲۰۰۹، وزارت دفاع بریتانیا در سکوت، به پروژه «یو.اف.او» پایان داد، با این عنوان که، شواهد معتبری در باره اینکه «یو.اف.او» خطری بالقوه برای بریتانیای کبیر باشد در دست نیست .
Nick Pope
جنبههای متفاوتی درباره این تصمیم وجود دارند که بطور مشخص، جنجال برانگیزند. اولا «یو.اف.او» بیش از ۱۰ سال هست که در بریتانیا مشاهده میشود بنابراین به نظر، زمان خوبی برای متوقف کردن پنجاه سال جستجو درباره معمای «یو.اف.او» نبود. نکته دیگری که این موضوع را جنجال برانگیز میکرد روش اعلام این تصمیم بود. هیچ بیانیهای در باره این موضوع منتشر نشد. به سادگی گفته شد: وزارتخانه به هیچیک از پرسشها درباره این موضوع پاسخی نخواهد داد و دیگر در باره آنها تحقیق نخواهد کرد.
بهترین دانشمندان ما که در سراسر جهان با هم در ارتباطند، تابع پیشنویسهایی هستند که شامل این است که؛ مثلا نمیتوانند تظاهر به «مذهب»، کنند. نمیتوانند به «بشقابهای پرنده» اعتقاد داشته باشند، (تصویر ۲۵۱) و قطعا نباید با کسی که «بشقاب پرندهها» را باور دارد همراه باشد.
Albert A. Harrison, PH. D
ولی این کار انجام شده، شاید شما بگویید که این اتفاق در پشت درهای بسته افتاده چون هیچکس نمیخواهد جلب توجه کند. منظورم این است که آنها میدانند یک تاوانی برای این نوع جستجوها وجود دارد بنابراین طبعا پنهان عمل میکنند.
Robert Bauval
متوقف کردن و جلوگیری کردن از نگرانی درباره مرور و نتیجهگیری دربارهاش، از نظر من اشتباه است. ما میتوانیم به اینکه حیات در خارج از این سیاره وجود دارد بیندیشیم. میتوانیم فکر کنیم به اینکه تماسی با تمدنهایی دیگر وجود داشته است یا نه. چرا که نه؟
اما هر چه دانشمندان بازتر پذیرای احتمال این میشوند که حیات هوشمند در جای دیگری در جهان وجود دارد، باور اینکه موجودات غریبه به سرکشی ما میآیند، بیشتر قابل قبول میشود. چه بازتابی خواهد داشت اگر امروز موجودات فرازمینی واقعا به زمین بیایند و خود را به ما معرفی کنند؟ تعداد بیشمار کتابها و فیلمهای علمی تخیلی تلاش دارند نشان دهند که خارجیها یا برای هشدار، و یا برای نابودی ما خواهند آمد .
Bill Birnes, PH.D
از دهه ۱۹۶۰ مردم در این فکرند که: خب، ما چه کنیم؟ آیا ما با روزی مثل سناریوی فیلم «روزی که زمین آرام گرفت» مواجه خواهیم شد؟ اگر که غریبهها بیایند؟ آیا به ما هشدار میدهند که سیاره ما در حال مواجهه با یک مصیبت است؟ آیا به ما حمله میکنند، همانطور که مریخیها در فیلم «جنگ جهانی» کردند؟ پاسخ به این مطلب پیچیدهتر از چیزی هست که به نظر میرسد. اینطور نیست که کسی فرود بیاید و بگوید: «مرا ببر پیش فرماندهات».
Giorgio A. Tsoukalos
موضوع اصلی که همه در آن توافق دارند، این است که موجودات فرازمینی فردا نمایان بشوند و متخاصم باشند و بخواهند ما را به بردگی بگیرند و با ما بجنگند و نابودمان کنند و همه این مطالب دیوانه کننده از نظر من، این نمیتواند واقع شود، چون هر تمدنی که توانمندی سفر بین ستارهای داشته باشد، بخشندهتر است نسبت به جامعهای با پیشرفت کمتر و با تکنولوژی ضعیفتر.
Paul Davies, PH.D
یک آمار ساده نشان میدهد که اگر ما تماسی با تمدن موجودات فرازمینی داشته باشیم، یعنی بچههای جدید میدان خواهیم بود. ما خواهیم بود که در آخر صف خواهیم ایستاد وقتی صحبت از هوشمندی باشد. بنابراین، آنها هستند که چیزهایی به ما خواهند آموخت. ما توانایی این را نداریم که چیزی به آنها بدهیم.
Jeff Peckman
بهرهوریهای زیادی وجود خواهد داشت در صورتی که ما بتوانیم این موضوع را بپذیریم که همسایگانی در کهکشان داریم که به دیدار ما میآیند. گزارشهایی از کمکهای پزشکی موجود است که مفید حال چندین نفر قرار گرفته که مورد تماس واقع شدهاند. انرژی پیشرفته تکنولوژی هم هست .
گزارشها به همان شکل درباره مهندسی دوباره وجود دارد که قبلا مورد استفاده ادوات ارتش قرار گرفته. تکنولوژی ارتباطات هم هست . بنابراین هر بخش از زندگی ما میتواند مورد بهرهمندی قرار بگیرد با توجه به اینکه کسانی آن بیرون هستند که اطلاعات و دانشی دارند که میتوانند با ما تقسیم کنند و ما را هم بهرهمند کنند.
Albert A. Harrison, PH. D
اینگونه خواهد بود که چطور این کشف اتفاق بیفتد. اگر در واقع یک پوشش دور رادیویی باشد، ممکن است یک چیز را بپذیریم. اگر در واقع نوعی از ملاقات در کار باشد که در بهرهمندی از «یو.اف.او»ها باشد، ممکن است بحث را کلا عوض کند. اما در کل، من فکر میکنم مردم بیشتر آماده، یا بهتر بگویم، آماده «تماس» هستند؟
بسیاری از آنها که معتقدند تماس با موجودات فرازمینی اجتنابناپذیر است، معتقدند که دولتها باید خودشان را آماده کنند . این زمینهای از مطالعه است به نام «فوق سیاست» .
Nick Pope
فوق سیاست، درگیری با این سوال است که: برخورد ما در چنین شرایطی باید در سطح اجتماعی خود چگونه باشد؟ نه لزوما در سطح دولتی آن، ولی در واقع به صورت فردی، چطور میتوانیم به آنها دست دوستی بدهیم؟
Dr. Steven M. Greer
«فوق سیاست» واقعا یک حرکت ریشهایست برای مردمی که در باره این موضوع حساسند و میخواهند در باره «یو.اف.او»ها بیپرده باشند و همینطور میخواهند به سازماندهی مردم در سطح منطقه خودشان کمک کنند تا اطلاعات را به دولتهایشان برسانند بگذارند این تغییر بزرگ اتفاق بیفتد.
اما اگر ما به جستجوی دوستی باشیم، چه تضمینی وجود دارد که همان را در جواب دریافت خواهیم کرد؟ بسیاری از دانشمندان، شامل تئوریسین مشهور فیزیک «استیون هاوکینگ»، معتقدند که خارجیها میتوانند یک تهدید باشند و میگویند که هر کار ممکنی را انجام میدهند تا تماس را بر قرار کنند.
Bill Birnes, PH.D
اگر موجودات فرازمینی، یا غریبهها، مهاجم باشند، جنگجو باشند و به اینجا بیایند، دلیل بر این میشود که مقاومت بی فایده باشد؟ چطور زندگی را از صفحه روزگار «زمین» مهو میکنند؟ بسیار آسان، با یک بلا . ساده است، بدون «یو.اف.او»، بدون اشعه خدایان از آسمان، بدون انفجار، بدون تخریب ساختمان «اِمپایر اِستِیت»، بدون هیچکدام از اینها. ما خودمان هم میتوانیم این کار را بکنیم، چرا خارجیها نتوانند؟
ادامه دارد