بیگانگان باستانی: فصل اول – قسمت پنجم
یوفو
اینها و سایر سناریوهای فضایی موضوع اصلی تعداد بیشماری از فیلمهای علمی تخیلی و شوهای تلویزیونی بوده‌اند. اما چه میشود اگر موجودات فضایی، فردا به زمین بیایند؟ آیا راهنمای تولد دوره‌ای جدید از صلح و موفقیت، خواهند بود؟ یا شلیک یک جنگ جهانی؟
– روزی که اعلام شود ما تنها نیستیم، روزی است که این سیاره برای همیشه تغییر میکند.
– بنیاد حکومتها و بنیاد مذهب، فرو میریزد.
– همه دلشان میخواهد یک خارجی را ببینند. ولی ما باید آرام شروع کنیم؛ باید یاد بگیریم چطور راه برویم، پیش از اینکه بتوانیم بدویم.
میلیونها نفر در سراسر جهان، بر این باورند که ما در گذشته با موجودات فضایی ملاقات داشته‌ایم. اگر این موضوع حقیقی باشد چه؟ آیا موجودات فضایی حقیقتا، در شکل گرفتن تاریخ ما نقش داشته‌اند؟ و اگر اینطور بوده، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که آنها بازگردند؟
***
ستاره
متن «سنسکریت» هند، به ما میگوید که به طور مثال، چهارصد هزار موجود مثل انسان، در سراسر جهان هستی در کرات مختلف و منظومه‌های مختلف، و حتی بُعدهای مختلف، پراکنده‌اند.
اما این موجودات غریبه کجا هستند؟ آیا در گذشته به زمین آمده‌اند؟ همانطور که نظریه‌پردازان «فضانوردان باستانی» معتقدند؟ و سپس از اینجا رفته‌اند؟ اگر چنین است، آیا هرگز باز خواهند گشت؟ امروز، دانشمندان سراسر دنیا دست از انتظار کشیدن برداشته‌اند، و گامهایی در جهت یافتن موجودات غیرزمینی هوشمند برمیدارند. آیا تکنولوژی بالاخره خواهد توانست آنچه که پیشینیان ما در هزاران سال پیش به آن باور داشتند را، اثبات کند؟
Paul Davies, PH.D
کمی حساب و کتاب، نشان داد که: «رادیوتلکسوپ» میتواند مراسلات و دریافتهایی را در فاصله‌های بین منظومه‌ای داشته باشد. این حرف سالهای نوری بسیاری زیادیست. بنابراین «فرنک درک» یک رادیوتلسکوپ را روی چند ستاره نزدیک، تنظیم کرد، و منتظر شد تا ببیند چه پیغامی را میتواند از خارجیها دریافت کند؛ که کاری محیرالعقول بود.
«درِک» در آن زمان، در دریافت هر صدایی کاملا ناکام ماند، اما دانش نجوم رادیویی از همینجا متولد شد؛ اگر نتوانیم بیگانه‌ها را در فضا ببینیم، شاید بتوانیم صدایشان را بشنویم.
Michael Dennin, PH.D
چیزی که ما در گذشته و در جستجوی حیات موجودات فضایی روی آن متمرکز بودیم، تلاشی منفعل برای کشف علایمی بر مبنای آنکه آنها هم تکنولوژی پیشرفته‌ای داشته باشند و واجد نوعی الکتریسیته مثل ما و همه نیروهای پرتوی الکتریکی باشند؛ تا علایمی ارسال کنند که ما امیدوار به دریافت آن باشیم.
در ۱۹۶۱، «فرنک درک» و گروهی از ستاره‌شناسان، فیزیکدانها و زیست‌شناسان، نهادی خصوصی را پایه‌گذاری کردند به نام «سِتی»، «جستجوی موجودات فضایی هوشمند». هدف آنها، متمرکز کردن رادیو تلسکوپی عظیم به سوی فضا، و استراق سمع بود . «درک» احتمال وجود حیات هوشمند را در جهان، در یک فرمول برآورد کرد، که به «معادله درک» معروف شد .
حیات هوشمند
«معادله درک» پُلی است بین علمی و غیرعلمی؛ چون توضیح میدهد که شما چه چیزی را باید بدانید تا بتوانید درصدی برای فراوانی حیات بیگانه قایل شوید.Jennifer Heldmann, PH.D
فاکتورهای چندکسری در «معادله درک» وجود دارند؛ مثل کسر ستاره‌هایی که ممکن است سیاره باشند، و کسر سیاره‌هایی که میتوانند مسکونی باشند، و کسر آن دسته که ممکن است آب مایع داشته باشند، و اینکه چند تای آنها میتوانند حیات هوشمند داشته باشند. و در نهایت، فاکتور مهم، مدت زمان این تمدنهاست، و این یک مجهول بزرگ است. ما تنها یکی را میشناسیم، و آن هم خودمان هستیم. و خود ما برای چه مدتی باقی خواهیم ماند؟ این را باید فهمید.با استفاده از این معادله، «درک» برآورد کرد که بیش از یکصد میلیون تمدن پیشرفته، میتواند تنها در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد .
Bill Birnes, PH.D
ماهواره
من فکر میکنم همه رشته‌ها پنبه است، چون وقتی یک پیام داریم، میتواند حاوی اطلاعات بسیار مهمی باشد که به جامعه ما منتقل میشود و شاید آن را بی‌ثبات کند. این چه معنایی برای آینده تمدن ما خواهد داشت؟ اینها سوالات مهمی هستند.
امروز، «ستی» همچنان ستاره‌های همسایه را بررسی میکند. با تولید مصنوعی سیگنال، و با استفاده از بزرگترین تلسکوپهای دنیا . در چند سال آینده، وقتی کاملا قابل بهره‌برداری بود ردیف جدید «تلسکوپهای اَلِن ستی»، توانایی شناسایی بیش از یک میلیون ستاره را خواهند داشت.
Sara Seager, PH.D
«ستی» باید مناطق بسیار بسیار وسیعی را جستجو کند. آنها به شما میگویند که حالا در حال جستجوی معادله مثلا یک لیوان آب، در مقایسه با کل یک اقیانوس هستند. راه درازی در پیش دارند.
در حالیکه «ستی» سیگنالهای فضای خارج را استراق میکند، «ناسا» در تلاش است تا مستقیما با حیات خارجی تماس برقرار کند . در خلال پیامهایی که به همراه کاوشگرهای فضایی ارسال کرده است.
Michael Dennin, PH.D
این یک راه طولانیست، اما از نظر من هیچ دلیلی وجود ندارد که انتظار هیچ زندگی دیگری را هم در جای دیگری نداشته باشیم. چیزی که پذیرفتن یا درک آن دشوار است، این است که چقدر احتمال دارد که ما بتوانیم آنقدر نزدیک شویم تا بتوانیم در واقع با کسی ارتباط بر قرار کنیم.
در ۱۹۷۲، «نَسا» تصمیم گرفت تا یک پلاک کوچک را بر روی بدنه خارجی کاوشگر دوقولوی «پایونیر» نصب کند، اولین ساخته دست بشر که میرفت تا منظومه ما را ترک کند . «نسا» با پروفسور دانشگاه «کُرنل»، دکتر «کارل سِگِن» برای اجرای این پیام، تماس گرفت.
Michael Dennin, PH.D
«کارل سِگن» یکی از فعالترین ستاره‌شناسان در زمینه جستجوی حیات در خارج از سیاره ما بود . او دانشمندی بسیار برجسته بود، و او فضانوردی بسیار مجرب بود، او حقیقتا کمک بزرگی بود برای ما تا بفهمیم چگونه ممکن است بتوانیم با زندگی‌های دیگری در جهان تماس برقرار کنیم.
«سگن» همراه با پایه‌گذار «ستی»، یعنی «فرنک درک»، صفحه‌ای از طلا و آلومینیم طراحی کردند، به اندازه ۶ در ۹ اینچ که حاوی مجموعه‌ای از علائم سمبلیک بود، معرف «انسان» و «زمین» .
Albert A. Harrison, PH. D
مرد و زن، برهنه بودند. و مرد، دست خود را بالا نگه داشته بود، به این شکل، و نشان میداد که علامتی است از درود گفتن.
یک طرح کلی از منظومه خورشیدی هم نمایش داده شده بود، به همراه خط سیر کاوشگر «پایونیر» بر روی آنو دیاگرام ۱۴ سیاره به دور خورشید، که جدولی ایجاد کرده بود که میتوانست کمکی باشد برای نشان دادن اینکه کاوشگر از کجا آمده است.
Michael Dennin, PH.D
ما سعی کردیم به آنها یک ایده از اینکه: کجا قرار گرفته‌ایم، داده باشیم و این مسئله مهمی است که چگونه به کسی بگویید در کجای فضا واقع شده‌اید؛ چون شما نمیدانید که آنها کجا آن را پیدا خواهند کرد. همه اینها در یک طراحی بسیار شیوا اجرا شد، اما در واقع با تلاش برای ایجاد یک ارتباط با بعضی از ایده‌های مورد نظر.
پنج سال بعد، در ۱۹۷۷، دکتر «سِگن» امکان دوباره‌ای یافت برای طراحی یک پیام بین منظومه‌ای دیگر، وقتی که «نَسا» تصمیم گرفت تا یک پیام دیگر را به کاوشگر فضایی «وویجر» نصب کند. این بار، «سِگن» آلبوم ضبط شده‌ای را طراحی کرد، ساخته شده از مس طلاکاری شده، به همراه یک دستورالعمل ابتدایی از چگونگی استفاده از آن . «سِگِن» برآورد کرد که این دیسک فلزی، میتواند حداقل تا یک بیلیون سال در فضا باقی بماند.
Michael Dennin, PH.D
یکی از تلاشهای تکنولوژی، این است که یک راهی پیدا کنید که بتواند آنچه را میخواهید انجام دهد، و شما دراینجا میخواهید یک گیرنده را کدگذاری کنید و یا حتی چند تصویر ویدیویی به آن اضافه کنید، اما به شکلی که تقریبا هر نوع تکنولوژی پیشرفته دیگری بتواند آن را بفهمد. و مزیت یک دستگاه ضبط، این است که هم مکانیکی است و هم الکتریکی. نقشهای حک شده بر آن، کاملا روشنند. بنابراین در واقع، آنها دستورالعمل چگونگی خواندن آن را هم ضمیمه کرده‌اند .
بخش ضبط شده، شامل مقدار زیادی صداهای جور واجور بود؛ گریه یک بچه ، صدای باد ، موج و باران، صدای حیوانات، و نیز موسیقی‌های کلاسیک و فرهنگی از همه جای دنیا. یکی از آهنگهای انتخابی، راک اند رول «چاک بری» بود. «جانی بی. گود»
موسیقی انتخاب خوبیست چون تقریبا هر چیزی در آن در لرزش است و صدا تولید میکند. بنابراین من شرط میبندم که تقریبا هر فرهنگی مایل به توسعه موسیقی باشد. فکر میکنم «باخ» بیشترین زمان این ضبط را به خود اختصاص داده بود. من واقعا نمیدانم چرا آنها او را انتخاب کردند، ولی او یکی از آهنگسازان وابسته به ریاضیات استو شاید همین یکی از دلایل انتخاب او بوده؛ چون ریاضیات زبان جهانی بهتری است.
«سِگِن» همچنین یک سری وسیع از تصاویر مشهور بناهای ساخت بشر را لحاظ کرد و نیز خوشامدگویی به ۵۵ زبان مختلف.
Giorgio A. Tsoukalos
من فکر میکنم مهمترین آنها، زبان «سومری» است. و چرا آنها زبان سومری را در این دیسک لحاظ کردند؟ البته، بر اساس تئوری «غریبه‌های باستانی» سومریه باستان، اولین مکانیست که با موجودات فضایی تماس برقرار کرده.
الواح سومری
Michael Dennin, PH.D
تا این زمان، روشن است که ما هنوز هیچ چیزی در باره حیات موجودات فضایی یاد نگرفته‌ایم، چون تماسی با ما بر قرار نشده. اما فکر میکنم برای خود ما، هر بار که سعی میکنید بروید و بفهمید چطور باید ارتباط برقرار کنید، محدودیتها و درک شما را تنها برای ایجاد ارتباطات، ارتقا میدهد.
Sara Seager, PH.D
ما همه میخواهیم خارجیها را پیدا کنیم. چه دانشمندان نجومی که در جستجوی نشانه‌های حیات در کرات دوردست هستند، و چه علاقه‌مندان موجودات فضایی که به دنبال نشانه‌های حیات غریبه‌ها در گذشته هستند، و چه حتی مردم امروز که میخواهند تجربه ای از «یو.اف.او»ها و غریبه‌هایی که اخیرا آنها را ملاقات کرده‌اند، داشته باشند. همه ما تلاشمان همین است.
در حالیکه جستجو برای موجودات فضایی ادامه دارد، یک ایستگاه جدید تلکسوپی،در شکار سیاره‌هایی‌ست که ممکن است حیات در آنها وجود داشته باشد . آیا «زمین»های دیگری هم آن بیرون هست؟ و اگر اینطور است، چطور آنها را پیدا کنیم؟
در ششم مارچ ۲۰۰۹، «نسا» یک راکت «دلتا ۲» را به فضا پرتاب کرد. بر روی آن، تلسکوپ جدیدی نصب بود، به نام ستاره‌شناس آلمانی، «یوهان کپلر» . ایستگاه تلسکوپ فضایی، اختصاصا به منظور کشف کراتی شبیه به «زمین» طراحی شد، که خارج از منظومه ما وجود دارند . جستجوی «کپلر» متمرکز است بر قسمت معینی از فضای راه شیری به نام «مهمیز اوریون».
Sara Seager, PH.D
وظیفه «کپلر»، دریافتن این است که: این «زمین»های احتمالی، چقدر رایج هستند؟ برای این منظور،«کپلر» یک قسمت از آسمان را برای سه سال و نیم زیر نظر میگیرد. تصور کنید که چشمتان را باز کنید و فقط خیره به یک نقطه از آسمان بمانید.
کهکشان راه شیری از منظر تلکسوپ فضایی کپلر
Jennifer Heldmann, PH.D
آنچه که انجام میدهند، این است که ستاره‌ها را تحت نظر میگیرند، و وقتی سیاره‌ای به دور یک ستاره میچرخد، این سیاره به مقابل ستاره میرسد و نور ستاره محو میشود، البته فقط یک کمی، از جایی که ما هستیم، چون با سیاره‌اش پوشیده شده. و حالا شما به تاریکی این ستاره‌ها نگاه میکنید؛ و اینجاست که میتوانید سیاره‌ها را ردیابی کنید.
تا کنون، تلسکوپ «کپلر» وجود پنج سیاره را در خارج از منظومه ما تایید کرده است. مسئولین «نَسا» انتظار دارند که چند صد سیاره دیگر مثل همینها کشف شوند، پیش از اینکه این ماموریت به پایان برسد. به محض اینکه سیاره‌ای ردیابی شد، دانشمندان باید دریابند که حاوی آب هست یا نیست.
Jennifer Heldmann, PH.D
ما از روی زندگی در زمین میدانیم که همه حیات زمینی، نیازمند آب مایع است . بنابراین، هدفی که ما، در جستجوی حیات در جاهای دیگر جهان، در نظر داریم، تعقیب آب است. و این تنها اولین قدم است.
Paul Davies, PH.D
در زمین، هرجا که آب مایع باشد، حیات هست. و این یک واقعیت است. زندگی در زمین، تنها تحت شرایط بسیار ویژه میتواند وجود داشته باشه. ارگانیزمهای ویژه‌ای هستند که در آب جوشانی که از زمین خارج میشود، زندگی میکنند که از اعماق اقیانوسها بیرون می‌آیند . ارگانیزمهای ویژه دیگری هم هستند که در استخرهای دور ریز راکتورهای اتمی حاوی مقادیر بالای رادیو اکتیو زندگی میکنند، و همینطور مواردی دیگر. اما تنها چیزی که کاملا برای حیات ضروریست، تا آنجا که ما میدانیم، آب مایع است.
برای دریافتن اینکه یک سیاره حاوی آب و امکان حیات باشد، دانشمندان از تلسکوپهای ویژه‌ای برای بررسی اتمسفر آن استفاده میکنند .
Sara Seager, PH.D
ما به نوری که از سیاره دیده میشود، نگاه میکنیم . و آن نور را تجزیه میکنیم، درست مثل رنگین‌کمان؛ حالا اگر شما به طیف نور در آسمان نگاه کنید و خوب به آن دقت کنید، خطوط تیره‌ای را در آن میبینید. رنگهایی را میبینید که از طیف نور حذف شده‌اند. این رنگها حذف شده‌اند، به خاطر جذب گازهایی که در اتمسفر زمین هست. بنابراین وقتی یک طیف نور از سیاره‌ای دیگر را به دست می‌آوریم، و به دنبال نقاط تاریک آن میگردیم، این نقاط به ما میگویند که چه نوع گازی در اتمسفر آن وجود دارد.
برای درک بهتر اینکه چگونه حیات، روی اتمسفر اثر میگذارد، دانشمندان «نسا» در حال مطالعه لایه‌های میکروبی در منطقه وحشی خزه‌پوش در «کلیفرنیا» هستند .
Brad Bebout, PH.D
لایه‌های میکروبی برای «نسا» به دلایل بسیاری اهمیت زیادی دارند. ارگانیزمهایی که در لایه‌های میکروبی وجود دارند، بیشتر از هر ارگانیزم دیگری در زمین زیسته‌اند. آنها شماری از آنچه که «بیو مارکِر» نامیده میشود را ایجاد میکنند، که برای جستجوهای ما در یافتن حیات بر روی کرات دیگر مهم است. در این نسجهای «بیومارکر»، وقتی شما یک تکه از آن را، بر میدارید و به سطح آن نگاه میکنید، ببینید چه شکلی به نظر میرسد؟ یکی از کارهایی که ما با لایه‌های میکروبی انجام میدهیم این است که جریان «متان» را در آن اندازه میگیریم. متان، گازیست که از انواع خاصی از ارگانیزمها تولید میشود که از موجودات ارگانیک موجود در این لایه استفاده میکنند.
وقتی این متان به اتمسفر ما وارد میشود، میتواند توسط دیگران دیده شود؛ مثلا جستجوگرانی از سیارات دیگر که این یکی از ماموریتهای «نسا» است، برای جستجوی گازهای تولید شده حیات در سیارات دیگر.
میتوانیم به دنبال نشانه‌های اکسیژن و آب در سیارات دیگر باشیم و حداقل این میتواند به ما ایده‌ای در باره فرمهای حیاتی مثل خودمان بدهد؛ آنها که اساس کربنی دارند و از چرخه اکسیژن و دی اکسید کربن استفاده میکنند. اتمسفر ما بدون ارگانیزمهای زنده، پایدار نیست. بدون آنها، تا کنون از بین رفته بود. پس بنابراین اگر شما به فضای بیرون نگاه کنید و در اطراف یک ستاره علامتی از فعالیت شیمیایی که ما میدانیم مخصوص حیات است، پیدا کنید، نشانه‌ای بسیار قوی از وجود حیات در آنجاست. این به شما کمک نمیکند که بدانید حیات هوشمند است یا نه، اما به شما شواهدی از حیات را ارایه میدهد.
با جهانی سرشار از ممکنها، شکارچیان سیارات، بر روی نقطه‌ای تمرکز کرده‌اند به نام «حوزه قفل طلایی» .
Sara Seager, PH.D
«حوزه قفل طلایی» سیارات، منطقه‌ای است با سیاراتی که نه خیلی داغند و نه خیلی سرد، بلکه در حرارتی کاملا مناسب حیاتند . در حال حاضر، ما هیچ سیاره‌ای را مثل زمین، در یک «حوزه قفل طلایی» نداریم. یک سیاره در حال رسیدن به این نقطه هست که نامش «گلیز ۵۸۱-دی» است . ولی ما مطمئن نیستیم که این سیاره واقعا در «حوزه قفل طلایی» هست یا نه.
Paul Davies, PH.D
در سالهای اخیر به نظر میرسید که بیش از یک «حوزه قفل طلایی» وجود داشته باشد. به طور مثال، حیات میتواند در یک ستاره کوچک یخی باشد، اینها مثل سیاراتی کوچک، یا ماههایی بزرگ هستند. قمر «ژوپیتر» (مشتری) به نام «اروپا» یک مثال بسیار خوب است .
«اروپا» مایع است؛ در زیر لایه ای از «یخ». دلیل مایع بودنش در زیر یک لایه یخ، حرارت کششی و اصطکاکیست که در درون آن در جریان است. بنا بر این حیات میتواند به صورت میکروبی و تنها در زیر یخ در «اروپا» وجود داشته باشد.
Jennifer Heldmann, PH.D
سوالی بسیار تفکر برانگیز است، اگر که زندگی در جای دیگری در منظومه ما وجود داشته باشد. مولفه‌های بسیاری باید در کنار هم جمع شوند؛ ناچاریم درک درستی از علم داشته باشیم. باید سوالات درستی را مطرح کنیم. ایکاش که دستگاهی داشتم و میتوانستم بروم و فقط سیاره‌ها را چک کنم و بپرسم: حیات دارد؟ یا ندارد؟… درست؟ اما ما چنین چیزی را در اختیار نداریم. پس ناچاریم زرنگ باشیم و هوشمندی به کار ببریم، و ابزارمان را توسعه بدهیم به طوری که بتوانند ما را به سوالاتی راهنمایی کنند، که ما نیازمند پاسخ آنها هستیم.
Sara Seager, PH.D
این کاملا اجتناب‌ناپذیر است. سیارات بسیاری هستند که حتما یکی از آنها را هر لحظه ممکن است در «حوزه قفل طلایی» پیدا کنیم.
اما در حالیکه تلسکوپ «کپلر» تنها شروع به بررسی افق کرده است،«نَسا» در حال برنامه‌ریزی قدم بعدی در جستجوی حیات موجودات فضایی است. پرتاب ۲۰۱۴ تلسکوپ فضایی «جیمز وب»!
Sara Seager, PH.D
دیگران همیشه از من میپرسند، انتظار کشف یک «زمین» دیگر را در زندگیت داری؟ و من جواب میدهم: بله قطعا.
Paul Davies, PH.D
وقتی که من دانشجو بودم، تقریبا هیچکسی نبود که در این مسیر، حاضر به بحث باشد. در دهه ۶۰ و۷۰ اینطور احساس میشد که حتی اگر شبه زمین دیگری هم وجود داشته باشد، حیات، چنان اتفاق عجیبی است که امکان ندارد جای دیگری اتفاق بیفتد. اما حالا نظر غالب، میگوید که: بله جهان با حیات همسویی میکند.
Sara Seager, PH.D
همه دلشان میخواهد که یک خارجی را ببینند، ولی ما باید آرام باشیم، باید اول یاد بگیریم چطور راه برویم، پیش از اینکه بتوانیم بدویم.
George Noory
نکته حیرت‌انگیز برای من این است که ما فقط، چهار و نیم بیلیون سال، عمر در جهانی داریم که نزدیک به چهارده بیلیون سال، عمر آن است. چه اتفاقی برای این شبه «زمین»هایی افتاده است که پنج یا ده بیلیون سال پیش از ما شروع کرده‌اند؟ فقط فکرش رو بکنید.
اما چه میشود اگر انسان، تنها موجود هوشمندی نباشد که در جستجوی حیات در جهان است؟ چه میشود اگر موجودات دیگری در کراتی دیگر هم جستجوهای خود را داشته باشند؟ و چه میشود اگر در جستجوهایشان، آنها ما را بیابند، پیش از آنکه ما آنها را یافته باشیم؟ و برخی فکر میکنند که آنها قبلا این کار را کرده‌اند .
ادامه دارد
