تلاش هیتلر برای ساخت بزرگترین استادیوم المپیک

هفتم سپتامبر سال ۱۹۳۷، کارگران آلمانی در نورمبرگ مراحل ساخت بنایی را شروع کردند که قرار بود به بزرگترین استادیوم المپیک دنیا تبدیل شود. استادیومی که می توانست ۴۰۰,۰۰۰ تماشاگر را در خود جای بدهد. طراح این استادیوم آلبرت اشپر، معمار ارشد هیلتر بود. او در طراحی این استادیوم از استادیوم پاناتینایکوِ یونان الهام گرفته بود. با وجود طراحی فوق العاده و شگفت انگیز، شروع جنگ جهانی دوم و در نهایت سقوط حکومت نازی باعث شد که مراحل ساخت این بنا هرگز به پایان نرسند.

قرار بود این استادیوم نعلی شکل در زمینی به طول ۸۰۰ متر و عرض ۴۵۰ متر ساخته شود. ارتفاع استادیوم هم قرار بود ۹۰ متر باشد. آسانسور های بزرگی در خارجی ترین قسمت استادیوم قرار می گرفتند که می توانستند ۱۰۰ نفر را همزمان به ردیف های بالاتر ببرند. در دو سر نعل هم قرار بود دو مجسمه عقاب بزرگ با طول بال ۱۵ متر قرار بگیرند.

در مراسم کلنگ زنی، هیتلر پیش روی ۲۴,۰۰۰ شرکت کننده ی هیجان زده، از ماکت دو متری استادیوم پرده برداری کرد و آن را «Deutsches Stadion» به معنی «استادیوم آلمانی» نامگذاری کرد. هیتلر می خواست علاوه بر مسابقه های ورزشی، رژه ها و گردهمایی های حزب نازی را هم در استادیوم آلمانی برگزار کند. همچنین حکومت نازی در نظر داشت علاوه بر بازی های المپیک، مسابقاتی به نام «مسابقات آریایی» که فقط آریایی ها اجازه ی شرکت در آن را داشتند را نیز در استادیوم آلمانی برگزار کند. هیتلر انتظار داشت که ساخت استادیوم  تا سال ۱۹۴۵ به پایان برسد.

می گویند آلبرت اشپر نگران هزینه ی ساخت این استادیوم بوده است ولی هیتلر در جواب او گفته است: “هزینه ی ساخت استادیوم از هزینه ی دو کشتی جنگی کمتر است. می بینی کشتی های جنگی چه قدر زود نابود می شوند؟ تازه اگر این کشتی ها در جنگ نابود نشوند تا ده سال بعد تبدیل به آهن پاره می شوند اما این استادیوم تا قرن ها بعد باقی خواهد ماند.”

هیتلر و اشپر تصمیم گرفتند قبل از شروع ساخت خود استادیوم، نمونه ای از آن را بسازند تا ببینند که شکل کلی استادیوم به شکل خواهد بود. در روستای آکتل، ۴۰۰ کارگر مشغول ساخت مدلی از استادیوم با با ابعاد ۲۷x76x82 متر شدند. ۱۸ ماه طول کشید تا مراحل ساخت به پایان برسند. در بیست و یکم مارس سال ۱۹۳۸، هیتلر، اشپر و سایر مقامات عالی رتبه ی حزب نازی از نمونه ی ساخته شده بازدید کردند و همه ی آن ها هم از آن راضی بودند. اشپر با بررسی نمونه ی ساخته شده گفته بود میدان دید ردیف های بالا از آن چیزی که انتظارش را داشته است بهتر بوده است.

تا زمان شروع جنگ جهانی دوم، کار ساخت استادیوم نمونه به پایان رسیده بود. تا پایان جنگ، فقط نیروهای امنیتی در منطقه حضور داشتند. در اواخر جنگ، روستای آکتل به خاطر مقاومت شدید همین نیروهای امنیتی در برابر سربازان آمریکایی، به طور کامل نابود شد. خرابه های استادیوم ساخته شده در آکتل هنوز هم باقی مانده است و مردم محلی به آن کوهِ استادیوم می گویند. در نورمبرگ، تنها چیزی که از «استادیوم آلمانی» باقی مانده است، دریاچه ی Silbersee است که در اصل چاله ای بوده است که برای مصارف ساخت و ساز با آب پر شده بوده است.