جواب‌هایی برای بهانه‌های ورزش نکردن
چندبار در زندگی تصمیم گرفته‌اید وزن کم کنید اما نتوانسته‌اید؟ چند بار به این فکر کرده‌اید که چطور باید وزن کم کنید؟
چیزی که احتمالا هربار به همه ما توصیه شده این است که کم بخوریم و بیشتر ورزش کنیم. تمرین‌‌های متفاوتی برای کم کردن وزن و رسیدن به تناسب اندام توصیه می‌شود و هر کسی می‌تواند با انتخاب رشته دلخواهش ورزش را شروع کند. این موضوع هیچ بهانه‌ای برای ورزش نکردن باقی نمی‌گذارد اما خیلی از ما اصلا نمی‌توانیم روزانه پیگیر یک تمرین ورزشی بسیار ساده باشیم.
چه کار کنیم که بالاخره بهانه‌های ورزش نکردن‌مان تمام شوند؟
یک روز خوب می‌رسد؟
هیچ وقت منتظر نباشید که بالاخره آن فردایی که تصمیم دارید ورزش را شروع کنید برسد. همیشه بهانه‌ای وجود دارد برای اینکه چنین فردایی اصلا نیاید. پس چه باید کرد؟ واقعیت این است که هیچ وقت انگیزه برای ورزش باعث نمی‌شود که از جایتان بلند شوید و ورزش کنید. فقط ترکیبی از عادت، پافشاری و پایبندی به برنامه است که این هدف را ممکن می‌کند.
عحیب است که ما همیشه دنبال یافتن دلیلی برای ورزش کردن هستیم. این مثل این است که بخواهیم برای تمیز کردن دستشویی دنبال انگیزه باشیم. کسی که تجربه ورزش کردن ندارد، معمولا علاقه‌ای به انجام آن ندارد. بهترین راه این است که فکر کنیم ورزش یک الزام است و باید در هر صورت به آن پایبند بود.
در هر صورت اگر فکر می‌کنید ورزش کردن نیاز به دلیل دارد و دنبال یافتن انگیزه‌های درونی یا بیرونی هستید، سعی کنید آنها را پیدا کنید. مثلا به خودتان یک جایزه بدهید. هربار که ورزش کردید کار دلخواه‌تان را انجام بدهید؛ مثل اینکه برای خودتان کتاب بخرید یا یک تکه لباس.
خوب که فکر کنید، می‌بینید بی انگیزه هم نیستید! روی یک تکه کاغذ هدف‌هایتان را بنویسید. شما می‌خواهید ورزش کنید. چون برای سلامتی خوب است و راه موثری برای کم کردن وزن است.
بهترین راه برای اینکه از برنامه ورزشی عقب نیفتید این است که به هیچ بهانه‌ای آن را لغو نکنید. به این فکر کنید که اگر یک جلسه ورزش را حذف کنید چطور باید آن را جبران کنید و اصلا چقدر روحیه جبران آن را دارید. آیا دلیل شما برای حذف برنامه منطقی است یا فقط به خاطر کمی تنبلی و بی حوصلگی یک جلسه ورزش را از دست می‌دهید؟
علاوه بر این یکی از دلایلی که انگیزه ورزش کردن را سلب می‌کند، ناتوانی در پیگیری یک ورزش و تمرین بدنی خاص است. اگر یک تمرین خاص را دوست ندارید اصلا مجبور نیستید انجامش بدهید چون این یک عامل بازدارنده است. اگر دراز و نشست یا وزنه زدن را دوست ندارید یک تمرین دیگر را انتخاب کنید.
زیاده روی یک مانع است
در یک برنامه ورزشی به شما پیشنهاد داده‌اند که سه کیلومتر بدوید اما این از توان‌تان خارج بود و نتوانستید بیشتر از یک کیلومتر بدوید. این به نظر شما یک شکست است و بهانه خوبی است برای اینکه روز بعد تمرین ورزشی را ادامه ندهید. معمولا بیشتر افراد در چنین موقعیتی اآن‌قدر تلاش می‌کنند تا بالاخره در مرحله‌‌ای کم بیاورند! اما این روش درستی نیست. اگر از پس سه کیلومتر دویدن بر نمی‌آیید، اصلا مجبور نیستید تا جایی که می‌شود به دویدن ادامه بدهید.
به جایش فقط یک کیلومتر بدوید و به مرور زمان آن را بیشتر کنید. این نکته را در نظر داشته باشید که شاید بدن شما برای سه کیلومتر دویدن آماده نیست اما این نباید احساس ضعف ایجاد کند. پیگیری در ورزش شما را بالاخره به هدف‌هایی بسیار بالاتر از سه کیلومتر دویدن یا پیاده روی می‌رساند. در این شرایط خوب است از یک مشاور و مربی ورزشی کمک بگیرید تا بر اساس یک برنامه مناسب و درست پیش بروید.
هدف‌های رویایی
واضح است که اگر روزی سه ساعت ورزش کنید و در تمام روز کاهو و خیار بخورید خیلی سریع وزن کم می‌کنید و به وزن ایده‌آل‌تان نزدیک می‌شوید. اما این کار باعث تحلیل عضلات بدن و آسیب دیدگی آنها می‌شود. حتی ممکن است خیلی سریع دوباره وزن اضافه کنید.
واقع بینی خیلی بهتر است. بنابراین اهداف مشخص و دست یافتنی تعیین کنید. آسان نیست که پیش بینی کنید در هفته چقدر وزن کم خواهید کرد؛ پس به جای فکر کردن به هر گرم از دست داده یا کالری سوزانده شده، تعداد ساعت‌هایی را که ورزش می‌کنید، هدف قرار بدهید. برای این کار خوب است معیار درستی برای کم کردن وزن پیدا کنید. هیچ وقت میانبری سالم برای کم کردن وزن وجود ندارد و ورزش نمی‌تواند معجزه لاغری باشد. حداقل یک سال زمان برای کم کردن وزن پایدار لازم است.
وزن کم کردن فقط به رژیم غذایی و ورزش محدود نمی‌شود. شاید بتوانید زیاد ورزش کنید و کم غذا بخورید یا استرس و خواب را کنترل کنید اما سن، جنسیت، عوامل ژنتیکی در اختیار شما نیست.
بهانه‌جویی ممنوع
همیشه بهانه‌ای برای ورزش نکردن وجود دارد. یک روز خسته‌اید، یک روز باید ماشین را تمیز کنید، یک شب باید درس بخوانید یا مهمان دارید. اما فکر می‌کنید کسی که یک ورزشکار حرفه‌ای است چنین بهانه‌هایی ندارند؟ یا شاید فکر می‌کنید او نیروی جادویی برای مدیریت زندگی‌شان دارد؟
ورزشکارها از یک الگوی بهتر پیروی می‌کنند؛ آنها از هر فرصتی برای تمرین استفاده می‌کنند نه اینکه دنبال بهانه‌ای برای فرار از ورزش باشند. یک ورزشکار حرفه‌ای حتی در یک روز شلوغ کاری به اندازه چند دقیقه، یک تمرین ورزشی سبک را انجام می‌دهد. علاوه بر این آنها باورهای منفی ندارند و ورزش را فرصتی برای لذت از زندگی و رسیدن به آرامش می‌دانند.
ورزش کردن آسان نیست
وقتی در یک برنامه تلوزیونی، مربی ورزش شروع به ورزش دراز و نشست می‌کند، یک لحظه خودتان را تصور می‌کنید که چقدر راحت درست مثل همین مربی ورزش با لبخندی بر لب مشغول دراز و نشست هستید. اما یک مربی ورزش شغل، هدف و اولویت زندگی‌اش ورزش است. پس اصلا تصور نکنید که در آغاز راه شما هم می‌توانید همانطور عمل کنید. این درست مثل آن است که بخواهید در ترم اول آموزش زبان خارجی مثل معلم زبان حرف بزنید.
تنهایی سخت است
ورزش کردن فقط مساله شما نیست. بیشتر آدم‌ها عادت به ورزش ندارند. برای آنها هم ورزش کردن به اندازه شما سخت است. خب چرا با همسر، دوست، پدر و مادر یا فرزندتان این برنامه را شروع نمی‌کنید؟
همه در ورزش کردن تنبل هستیم، چون ورزش ارزش و جایگاه مهمی برای هیچ‌کدام از ما نداشته است. ما ورزش را زنگ تفریح و فرصتی برای رهایی از پشت نیمکت‌ها می‌دانستیم و معمولا هم تا با بحران چاقی و افزایش وزن روبه رو نشدیم، به آن فکر هم نکردیم. هرچند دیر و هرچند با سختی، بالاخره به این درک رسیده‌ایم که باید از جا بلند شویم و کمی تکان بخوریم و حالا، این حرکتی است که می‌توانیم با دیگران شروع کنیم تا زودتر موفق شویم.
ورزش کردن با همراهی همسر یا یک دوست، بهانه خوبی است برای اینکه همیشه بخواهید آن را ادامه بدهید. پس حالا به جای اینکه دنبال فرصت مناسب برای شروع ورزش باشید به دنبال یک همپای خوب بگردید.
