حیات فرازمینی – حیات دیجتال نیمه ماشین نیمه جاندار

حیات دیجتال اینده دنیای زندگی روبه روی ما است
“کریس آدامی” از دانشگاه ایالتی میشیگان یک زیستشناس انقلابی و یک دانشمند علوم کامپیوتری است
او مرز بین حیاتی که میشناسیم و حیاتی که ممکن است وجود داشته باشد را مطالعه میکند چیزی که واقعا میخواهیم انجام دهیم داشتن یک تعریف است. که بستگی به یک گونه خاص که اینجا در زمین با روبهرو شدیم نداشته باشد .
زندگی چیست؟ فرهنگ واژگان میگوید شاید سوختوساز، رشد واکنش نسبت به محرکها و تولیدمثل است.
پس گیاهان و حیوانات قطعا زنده هستند اما یک ربات چه؟
میتوانیم تصور کنیم که یک ربات زنده است اگر در واقع نه تنها بتواند یک ربات دیگر مثل خودش را بسازد بلکه در حقیقت نسخههایی از برنامهها را تهیه کرده و وارد بدن بچهربات بکند.
اگر این کار را انجام دهد میتواند جمعیتی از رباتها را بوجود آورد اما این موجود واقعا زنده نیست توسط افرادی برنامهریزی شده است که این نیروگاه را ساختهاند.
در واقع توانایی اداره همیشگی خود را ندارد به خاطر اینکه دستورالعملهای کارکرد ربات از موجودی بیرونی صادر میشوند نمیتواند خودش به تنهایی تکامل یا تطابق یابد.
اما به این معنی نیست که چیزی مصنوعی نمیتواند زنده باشد
“کریس” باور دارد که اشکال زندگی دیجیتالی هر کاری ما میکنیم انجام میدهند، منابع انرژی را مصرف میکنند تولیدمثل میکنند، تکامل مییابند اما همگی درون یک کامپیوتر این را میداند چون او و همکارانش موجوداتی درست به همین شکل آفریدهاند.
موجودات دیجیتالی آنها در محیطی مجازی به اسم “آویدا” زندگی میکنند هر نقطه یک “آویدن” است .
رنگهای متفاوت گونههای متفاوت را نشان میدهد آنها بیشتر شبیه به ویروسهای کامپیوتری هستند که میتواند تولیدمثل کنند و از خودشان نسخههای بسازند.
به جز اینکه در این زمینه خاص هستند زمانی که از خودشان نسخههایی میسازند شاید نسخههای ناقص بسازند که به شکلی همان جهشهاش ژنتیکی هستند.
پس این نسخهها میتوانند به نوعی به روشی “داروینی” تکامل یابند درست مانند کاری که موجودات در محفظه “پتری” انجام میدهند.
اما در این مورد موجودات دیجیتالی هستند بقای هر گونه بستگی به داشتن نرخ مناسبی از جهشهای ژنتیکی است .
بدون جهشها یعنی اینکه “آویدین”ها میتوانند تنها از خودشان نسخهای بسازند و هرگز تکامل پیدا نکنند با جهشهای بیش از حد، نسخه جدید دیگر یک برنامه نخواهد بود تنها یک بسته تصادفی از اطلاعات است.
“کریس” موجودات مجازیش را برنامهریزی کرده تا در هر نسل جهش داشته باشند
به عبارت دیگر، “آویدین”ها تکامل مییابند در میانه شبکهای ایستادهام که به ما کمک میکند بفهمیم “آویدا” چگونه کار میکند و میخواهم نقش یک موجود دیجیتالی را بازی کنم.
و اینطوری میخواهم انجامش دهم پیراهنهایی با رنگ متفاوت که من میپوشم نشاندهنده موجودات دیجیتالی متفاوت است.
این شبکه مقدار محدود قدرت پردازش کامپیوتری که برای “آویدین”ها لازم است را نشان میدهد .
“آویدا” برای دست یافتن به محاسبات پیچیده طراحی شده که میتوانیم با حرکات نشان دهیم.
یک حرکت ساده بیفایده انجام دهید مانند بالا بردن یک بازو و این برنامه آن را تکرار نمیکند یک حرکت پیچیده و مفید انجام دهید مانند رفتن از حالت نشسته به حالت ایستاده و برنامه میتواند خودش را کپی کند.
هر چه نسخههای بیشتری از یک برنامه وجود داشته باشنداز یک برنامه وجود داشته باشنداز یک برنامه وجود داشته باشنداز یک برنامه وجود داشته باشند قدرت محاسباتی بیشتری به کار میگیرند .
درست مانند خود زندگی، “آویدین”ها حرکات جدید و ترکیبات جدید را از طریق آزمون و خطا یاد میگیرند.
رفتن از حالت نشسته به حالت پریدن یک حرکت بسیار پیچیده است
که یک محاسبه پیچیده را نشان میدهد با محاسبه ساده شروع میکنید مثل جمع، شاید یک تفریق کوچک اگر بتوانید ضرب را انجام دهید در واقع میتوانید.
بهتر از کسانی که تنها جمع و تفریق بلدند، عمل کنید.
بعد کسی که جذر یا لگاریتم یا انتگرال میگیرد بر آنهایی که تنها ضرب بلد هستند چیره میشود به نظر میرسد که “آویدین”های قرمز در حال غالب شدن هستند.
اما بعد نمونه زرد بلند میشود و یک حرکت بسیار پیچیده پرش انجام میدهد.
ناگهان، نمونه زرد سریعتر از دیگر رنگها خودش را تولید میکند به سرعت میبینید که نمونه زرد غالب میشود که بعد نمونه قرمز و نمونه نارنجی پیشی میگیرد.
و میبینید که رنگهای بسیار متفاوتی پدیدار میشوند غالب شده و بعد دوباره منقرض میشوند در طول مدت زمان بسیار طولانی تکامل مطالعه “آویدین”ها “کریس” را به این باور رسانده که اگر بیگانگان دیجیتالی در درون شبکههای ما پنهان شده باشند.
او میتواند آنها را پیدا کند او نشانهای گویا از زندگی پیدا کرده چه زیستی باشد چه دیجیتالی مانند تمام اشکال حیات “آویدین”ها با مجموعهای محدود از دستورالعملها زاده میشوند اگر “کریس” مزایایی که باعث میشوند “آویدین”ها تکامل یابند را بردارد
آنگاه هر دستورالعمل تقریبا در یک محدوده استفاده خواهد شد اما “آویدین”های زنده دستورالعملهای خاصی مییابند که بیشتر از بقیه ارزش دارد و بیشتر از آنها استفاده میکنند.
ادامه دارد