زیست کره و پیشرفت فرگشتی

اکثر گزارش های ارائه شده از تاریخ حیات بر روی زمین، با فرض ثابت بودن محیط نوشته می شوند، حال آنکه در واقعیت چنین نبوده است. به ویژه ترکیب اتمسفر به شدت تغییر کرده است. به هنگام شروع حیات (حدود ۳/۸ میلیارد سال پیش)، اتمسفر احیاکننده و احتمالا متشکل از مخلوطی از متان (CH4)، آمونیاک (NH4)، هیدروژن مولکولی (H2) و بخار آب (H2O) بوده است. اکسیژن آزاد به سختی وجود داشت و هر آنچه هم که به وسیله ی سیانوباکترها تولید می شد به سرعت در چاهک ها ناپدید می گردید که از میان آنها اکسیداسیون آهن به اکسید آهن از همه آشکارتر بود. ذخیره ی آهن اکسید شده در اقیانوس ها حدود ۲ میلیارد سال پیش ته نشین شد. تولید پیوسته ی اکسیژن آزاد به وسیله ی سیانوباکترها، اتمسفر فاقد اکسیژن را به اتمسفر غنی از اکسیژن بدل کرد و این موضوع به تکامل یک پوشش جانوری غنی از جانوران چند سلولی یاری رساند. اعتقاد بر این است که به اصطلاح « انفجار» انواع جانوران در دوره ی کامبرین بر اثر غنی شدن اتمسفر از اکسیژن به وقوع پیوسته است.

تغییرات تکاملی پوشش گیاهی و جانوری ۵۵۰ میلیون سال گذشته تا حد زیادی بر ترکیب اتمسفر تأثیرگذاشته است. در این میان مهمترین مسئله غلبه ی گیاهان در خشکی (شروع از حدود ۴۵۰ میلیون سال قبل)، توسعه ی جنگل های آنژیوسپرم با ظرفیت مصرف CO۲ و تکامل باکتریهای ریزه خوار بوده است.

ورناسکی (۱۹۲۶) نخستین کسی بود که به هم تکاملی مداوم ارگانیسم های تولیدکننده و مصرف کننده ی اکسیژن و نیز تغییر پوشش گیاهی و جانوری در پاسخ به تغییرات تدریجی و تحولات عظیم محیطی، مثل انقراضی های جمعی، توجه کرد. موجودات تنها زمانی میتوانند به تغییرات محیطی پاسخ دهند که بتوانند انواع گوناگون و مناسب مورد نیاز برای انتخاب طبیعی را به سرعت تولید کنند. در غیر این صورت منقرض خواهند شد. اکسیژن تنها عنصر موجود در تبادل بسیار فعالانه با موجودات نیست. سایر عناصر شامل کلسیم (گچ، سنگ آهک، مرجانها، پوسته ها) و کربن (زغال سنگ، نفت می شود. البته تغییرات آب و هوای زمین به ویژه یخبندان ها و تغییرات مرتبط با جریان های اقیانوسی نیز تأثیرات تکاملی زیادی داشته است.

/ارنست مایر کتاب” تکامل چیست” .