شرمنده انیشتین ، فیزیکدانها از حقیقت عجیب کوانتوم مطمئن تر شدند.
یکی از عجیب ترین پدیده ها در علم درهم تنیدگی کوانتومی است که دو ذره از راه دور به یکدیگر وصل میشوند و به هم مرتبط هستند و این اتصالی عمیق است طوری که وجودیت یکدیگر را به سهم میبرند. انیشتین آشکارا نمیتوانست با این ایده کنار بیاید و در نهایت تصمیم گرفت که اونو حقیقتی بشدت عجیب بدونه. اما یک آزمایش جدید درهم تنیدگی کوانتومی را اثبات کرده است پس جهان جایی خارق العاده است. بنابراین وضعیت شکاکیت برای مکانیک کوانتوم بطور قابل ملاحظه ای از بین رفته است.
بعنوان یک ایده درهم تنیدگی کوانتومی یکی از سخت ترین چیزها برای اثبات میباشد این در حالی است که فیزیکدانها به آسانی میتوانند ذرات را مشاهده نمایند. درهم تنیدگی کوانتوم،پایه محاسبات کوانتومی است. غیر ممکن است که مطمئن شویم میتوانیم متغیرهای نهانی که در هم تنیدگی کوانتومی باعث مرتبط شدن دو ذره میشوند را بشناسیم، اگر مفهوم درهم تنیدگی را نمیدانید به این معنی است که دو ذره را که چند متر یا چندسال نوری از یکدیگر دورترند و جداگشته اند،بدون توجه به اینکه چقدر از یکدیگر دورندبر هم و از هم تاثیر میپذیرندو خواصشان به یکدیگر مرتبط است. به این معنی که بدون دلیل غیر قابل فهمی ذرات دور از یکدیگر در یک ارتباط خاص با یکدیگر باقی مانده و با اندازه گیری یک ذره فیزیکدانها اندازه ی ذره دیگر را میدانند.
آزمایشات متعددی در گذشته در هم تندیگی کوانتومی را تایید نموده اند اما کسی نمیتواند کاملا آنرا توضیح دهد انیشتین خودش تا آخرهای عمرش شک داشت و به آن حرکت فرفره ای از راه دور میگفت سا عمل شبح وار کوانتومی یا پدیده مرموز کوانتومی .انیشتین این حقیقت را که این ذرات به یکدگیر از لحاظ خواص مرتبطند را انکار نمیکرد اما میگفت چندین متغیر سبب این اتفاق میشوند.
بهترین آزمایشات در فیزیک که به آزمایشات بل معروف است بطور قانع کننده ای نشان میدهد که اگر یک ذره با ذره دیگر جفت شود خواص آنها نیز جفت میگردد.این آزمایشها هم چنین نشان نداده اند که این ذرات خواص و متغیری پنهان دارند. در عوض داده ها نشان میداد که نتیجه ی اندازه گیری خواص یک ذره به طرز معجزه آسایی بر دیگری تاثیر میگذارد. اما دانشمندان در آزمایشات منفذهایی یافتند که میتوانست دلیل غیر کوانتومی برای در هم تنیدگی داشته باشند.شاید این ذرات در حال تبادل اطلاعات به یکدیگر با سرعت بیشتر از نور بوده اندو ابزارهای ما عاجز از درک آن بوده اند.اما در سال۲۰۱۵این نیز متنفی گردید که بعد از آزمایشی دیگر فهمیدندیک چیز عجیب و ناشناخته بر آن متاثر است.بعدها هم چنین معلوم گشت که ذرات در هم تنیده وقت کافی برای اشتراک اطلاعاتشان به یکدیگر ندارند و همچنین در آزمایشی دیگر نشان داده شد که اگر یک ذره حتی در ماه نیز باشد دوباره این ذرات در هم تنیده میگردند.در واقع فرای زمان مکان و سرعت نور بر هم تاثیر میگذارند .
همه ی این آزمایشات برای ما یک برد دو جانبه حساب میگردد که ما را بسوی فیزیک جدید سوق میدهد.
