هابل کمان گرانشی غول‌پیکر را رصد کرد.
ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل، کمان غول‌پیکر نوری را در پشت جرم «SDSSJ1156+1911» که خوشه‌ای از صدها کهکشان در فاصله‌ی تقریبی ۵.۴ میلیارد سال نوری از زمین واقع شده است، یافتند. این کمان شکلِ گسترده‌شده‌ای از کهکشانِ دورتر است که نورش با گرانش قدرتمند این خوشه‌ی پُرجرم منحرف می‌شود؛ اثری که «لنزینگ گرانشی» نامیده می‌شود.
لنزینگ گرانشی یکی از پیش‌بینی‌های نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین است. جرم موجود در کهکشان به حدی عمیق است که در واقع می‌تواند پیچ و تاب خورده و تار و پودِ پیرامون آن به‌نام «فضا-زمان» را خمیده کند؛ این کار باعث می‌شود نور در طول مسیرهای منحنی‌وار سفر کند.
در نتیجه، تصویر کهکشان دورتر برای رصدگر تحریف شده و بزرگنمایی شده به نظر می‌رسد، زیرا نور در اطراف کهکشان خمیده می‌شود. این اثر می‌تواند برای ستاره‌شناسی خیلی سودمند باشد، زیرا ستاره‌شناسان را قادر می‌سازد تا کهکشان‌های کم‌نور یا خیلی دوردستی که با ابزارهای فعلی نیز کشف نمی‌شوند را مشاهده کنند.
SDSSJ1156+1911 تنها ۶۰۰ میلیارد برابر جرم خورشید است که باعث می‌شود از میانگین کهکشان جرم کمتری داشته باشد. هرچند، آن‌قدر جرم دارد که رگه‌های سبز مبهمی را در زیر درخشان‌ترین کهکشانِ SDSSJ1156+1911 تولید کند.
این خوشه برای اولین‌بار در رصد دیجیتالی آسمان اسلوان یا به‌اختصار «SDSS» ثبت شد و در نتیجه نامش را از آن گرفته است. همچنین بخشی از رصد کمان‌های غول‌پیکر اسلوان «SGAS» بوده است؛ در این بررسی، نقشه‌های داده بخش‌های بزرگی از آسمان را از SDSS پوشش می‌دهند. SGAS بیش از ۷۰ کهکشان خیلی دور را کشف کرد که به نظر به شدت تحت تاثیر لنزینگ گرانشی قرار دارند.
