پیامبران فرمانروا
در تاریخ همواره پیامبرانی بوده اند که به مقام پادشاهی رسیده اند و همچنین پادشاهانی که به مقام پیامبری رسیده اند و در قرآن اسامی تعدادی از ایشان ذکر شده است مانند حضرت یوسف و داوود و سلیمان و ذوالقرنین که در قسمت بعدی به ایشان خواهم پرداخت. اما تعداد کثیری نیز هستند که باید از طریق مطالعه تاریخ ملل مختلف آنها را شناخت و بررسی کرد..در این تحقیق به نام و مختصری از سرگذشت این پادشاهان پرداخته ام.این تحقیقی است که ۴ سال پیش انجام دادم برای یک کنفرانس در دانشگاه…اگرچه بعدا موضوع را به» ادبیات ایران باستان «تغییر دادم اما نوشته های آن را در اختیار داشتم و اینجا به طور خلاصه مینویسم.
۱-اوروکاژینا :شاهی که در کشور لاگاش (بخشی از تمدن سومر)فرمان میراند پادشاه مستبد مصلح و روشنگری بوده.فرمانهایی صادر کرده و بنابر آنها سوء استفاده ثروتمندان و کاهنان را از فقیران ممنوع ساخته است.
در یکی از فرمانها چنین آمده است : «کاهن بزرگ از این پس حق ندارد که در باغ مادر فقیر داخل شود و از آنجا چوب بردارد یا از میوه های آن مالیاتی بگیرد.». همین شاه عوارض کفن و دفن مردگان را کاهش داد و کاهنان و ماموران بزرگ را ممنوع کرد که آنچه را مردم به خدایان پیشکش می کنند در میان خو تقسیم کنند.تاریخ این شاه احتمالا در حدود ۳۰۰۰ قبل از میلاد بوده است.منبع: مشرق زمین گهواره تمدن از ویل دورانت ص ۱۴۶
۲-گودآ : باز هم کشور لاگاش در ۲۶۰۰ قبل از میلاد شاه روشنفکری به خود میبیند.مجسمه های این شاه معروفترین آثاری است که از سنگتراشی سومر به جای مانده است. در موزه لوور پاریس مجسمه ای از سنگ دیوریت وی را در حال عبادت نشان می دهد با عمامه ای بر سر و دست به سینه. رعایای او نه بخاطر اینکه مرد جنگنده ای بود بلکه به عنوان یک فیلسوف او را دوست می داشتند.
گودآ عمر را وقف دینداری و ادب پروری و کارهای نیک ساخته بود و همچنین تحقیق و مطالعه در آثار گذشتگان را تشویق میکرد و از ظلم و ستم جلوگیری میکرد. در یکی از نوشته ها چنین آمده است:»در مدت هفت سال کنیز با بانوی خود برابر بود و بنده در کنار آقای خود راه میرفت و در شهر من ناتوان در پهلوی توانا آسایش داشت».
منبع: مشرق زمین ص ۱۴۸.
۳-اور- انگور : کشور اور کلدانیان شاه بزرگی به نام اور-انگور داشت که همه کشورهای آسیای غربی را تحت فرمان خود درآورد و در آنها امنیت و آسایش برقرار کرد و در سراسر دولت سومری نخستین قانون نامه ای را که تاریخ میشناسد انتشار داد.
۴- دونگی :پسر اور-انگور بود و در مدت ۵۸ سال پادشاهی کارهای پدر را دنبال کرد و چندان به خردمندی حکمراند که مردم او را همچون خدایی میدانستند که بهشت را به آنان بازگردانیده.
۵-آمن هوتپ چهارم (اخناتون) :
اخناتون در حقیقت پسر آمن هوتپ سوم نبود بلکه فرزند رعیتی بود و به خواست و دستور خداوند جای او با فرزند اصلی فرعون عوض میشود. فرزند اصلی فرعون توسط یک زن و مرد روستایی فقیر بزرگ شد و تبدیل به بزرگترین پزشک مصر یعنی سینوحه شد. اما آمن هوتپ چهارم که برای ماموریتی وارد دربار فرعون شده بود بزرگ شده و به رسالت پیامبری رسید و ترویج یکتاپرستی را آغاز کرد. اینکه چگونه و توسط چه کسی این جا به جایی نوزادان انجام شده معلوم نیست اما موثق ترین مدرک همان خانواده ی سینوحه است که اعلام میکنند او را از سبدی شناور در رودخانه گرفتند و چون فرزندی نداشتند او را بزرگ کردند. متاسفانه اکثر باستان شناسان و مورخین از کنار واژه یکتاپرستی در مصر باستان می گذردند و آن را در حد یک تاریخ کهنه تنزل میدهند.
در شرایطی که فساد سراسر مصر را پر کرده بود آمنهوتپ چهارم با شجاعت اعلام کرد که همه خدایان و آداب و شعایری که در این دین است پست و بت پرستانه است و جهان را جز خدای یگانه نیست که نامش آتون است. در حالیکه اخناتون خدای یگانه را معرفی میکند و ساخت هر نوع بت و مجسمه و یا معبد را ممنوع می کند باستان شناسان به منظور کمرنگ کردن این ماجرا تهمت بزرگی زده اند و آن اینست که می گویند منظور از آتون همان خدای خورشید است و اخناتون این ایده را از آیین مهرپرستی و خورشید پرستی در سومر باستان دزدیده بوده است ! در این باره باید گفت اول آنکه آتون یک نام برای خدا ی یگانه در زبان مصری بوده است که اخناتون برای اولین بار از آن استفاده کرده است . گذشته از آن در مصر خدای خورشید وجود داشته و در دوره ی اخناتون هم خورشید پرستش میشده و نام خدای خورشید «رآ «بوده است دیگر چه دلیلی داشته اخناتون همان خورشید پرستی را دوباره بیاورد و در راه گسترش آن جانش را فدا کند؟
اخناتون معتقد بود که» خدای او آفریننده همه اقوام و ملتهاست. آتون تنها در نبردها و پیروزیها نیست که نمایان میشود بلکه در گلها و درختان و در همه اشکال زندگی وجود دارد . آتون خدای رحمت و صلح و سلام است».
اخناتون بر ضد بتها اقدامات زیادی انجام داد که مجالی برای شرح آنها نیست.اما او طبقه توانگر و کاهنان را از پا انداخت و جلوی فساد و قربانی و تجملات را گرفت. نام بتها را از همه جا حذف کرد و نام آتون را جایگزین ساخت.پرستش بت در معابد و خانه های مردم را ممنوع کرد اما فکر و ذهن مردم آمادگی پرستش خدای ناپیدا را نداشت و آنها همچنان در پشت پرده بتهای خود را می پرستیدند. ساختن صورت آتون ممنوع بود زیرا به عقیده ی او «خدای راستی هیچ صورتی ندارد». مسلما این تفکر نمی توانسته به خودی خود در یک فرعون بوجود بیاید مگر اینکه مقام پیامبری داشته و وحی دریافت میکرده است.
اخناتون هفت دختر داشت و هیچ پسری برای او نبود و با اینکه قانون به او اجازه میداد که زن دیگری اختیار کند او به ملکه خود» نفرتی تی» وفادار ماند و در سال ۱۳۶۲ پیش از میلاد توسط سینوحه که پزشک دربار شده بود مسموم و کشته شد.منبع: سینوحه نوشته میکا والتاری
مشرق زمین گهواره تمدن فصل مربوط به مصر
۶-حمورابی :
حمورابی در حدود سال ۲۱۲۳ پیش از میلاد زندگی میکرده و مدت ۴۳ سال سلطنت کرده است. او جوانی سرشار از حرارت و نبوغ بوده و در هیچ جنگی روی شکست نمی دیده است. وی دولتهای کوچک و پراکنده در بین النهرین را یکی کرد و با قانون نامه بزرگ تاریخی اش نظم و آیینی در آن سرزمینها برقرار کرد. با خواندن بخش کوچکی از این قانون متوجه میشویم که چنین قانون با عدالتی که پس از گذشت ۴۰۰۰ سال هنوز حس عدالت دوستی ما را بیش از هر قانون اساسی دیگری ارضا میکند نمی تواند از یک پادشاه معمولی سر زده باشد. علاوه بر اینکه گفته میشود این قانون نامه همانند شریعت موسی از آسمان نازل شده است. مقدمه آن چنین است:
«در آن هنگام که «آنو «پادشاه توانای» آنوناکی» و «بعل» پروردگار آسمان و زمین فرمانروایی همه ی بشر را به «مردوک» سپردند…در آن هنگام که نام بلند بابل را بر زبان راندند…در آن هنگام که شهرت آن را در سراسر جهان پراکنده ساختند و در میان آن مملکت ابد مدتی برپا داشتند که استواری آن همچون استواری آسمان و زمین است – در آن هنگام آنو و بعل به من که حمورابی و شاهزاده ی والا مقام و پرستنده ی خدایانم فرمان دادند تا چنان کنم که عدالت بر زمین فرمانروا باشد.گناهکاران و بدان را بر اندازم از ستم کردن توانا بر ناتوان جلوگیری کنم و روشنی را بر زمین بگسترم و آسایش مردم را فراهم کنم….»
در مورد لفظ خدایان باز باید اینجا تکرار کنم که در متن اصلی از نام آنو و آنوناکی به عنوان خدا استفاده نشده بلکه به معنی بلند قامتان است که در ترجمه ی انگلیسی مخصوصا و برای گمراه کردن خواننده لغت خدایان جایگزین شده است.
قانون حورابی ۲۸۵ ماده دارد و به صورت عالمانه ای عناوین حقوق متعلق به اموال منقول و غیر منقول – تجارت -صناعت -خانواده -آزارهای بدنی و کار و … ذکر شده است. منبع : مشرق زمین گواره تمدن ص ۱۵۰
۷- اسرحدون : یکی از سه پسر پادشاه آشور بود.برادرانش پدر را به قتل رسانیدند ولی او که در قتل پدرش «سناخریب «دست نداشت بر ضد برادران خود قیام کرد و تاج و تخت را به تصرف در آورد.اسرحدون آشور را به عروس همه شهرهای خاور نزدیک تبدیل کرد . با دادن آزادی ادیان مردم را از خود خشنود ساخت و شهر خراب شده ی بابل را بازسازی کرد. برای مردم عیلام که دچار قحطی و گرسنگی بودند از راه خیرخواهی بین المللی آذوقه فرستاد و مایه خرسندی آنان شد و این کاری است که در تاریخ قدیم تقریبا سابقه نداشته. در پایان کار هنگامی که برای فرونشاندن فتنه ای عازم مصر بود در میان راه درگذشت. جانشین وی آشور بانی پال بود.
۸-داوود نبی:
حضرت داوود نخستین شاه بنی اسرایل پس از خروج از مصر بود.در تاریخ از داوود چنین نام برده شده : داوود دلیر – کشنده ی جالوت و محبوب یوناتان..بسیار نیکو ساز مینواخت و آوازهای شگفت انگیز خود را به بانگ خوش میخواند. او پادشاه توانای دلیری بود و به مدت ۴۰ سال با تدبیر بر قوم یهود فرمانروایی کرد. داوود از یک طرف مانند زمان و قبله و خدای خود سخت و درشت بود و از طرف دیگر آماده آن بود که دشمنان خویش را ببخشد و از خون آنان درگذرد. حضرت داوود مردی بود که عوامل گوناگون و متضادی در وجود او جمع بود. ( تاریخ تمدن ص ۳۵۷)
کتاب آسمانی داوود مزمور ( مزامیر) ( زبور هم گفته میشود) نام داشت.
» و ما بعد از تورات در زبور داوود نوشتیم که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد.» انبیاء ۱۰۵
متاسفانه مزمور کنونی که در کتاب مقدس جهودان است از داوود(ع) نیست بلکه گروهی شعرا پس از داوود آن را نوشته اند.
ابیاتی از کتاب مزامیر کنونی :
» ای آدنایی ( یهوه-خدا) خداوند ما چه مجید است نام تو در تمامی زمین که جلال خود را فوق آسمانها گزاردی. از زبان کودکان و شیرخوارگان به سبب خصمانت قومت را بنا نهادی تا دشمن و انفقام گیرنده را ساکت گردانی. چون به آسمان تو نگاه کنم که صنعت انگشتهای توست و به ماه و ستارگانی که تو آفریده ای پس انسان چیست که تو او را به یاد آوری . » مزامیز فصل۸ آیات ۱-۵
حضرت داوود در قرآن:
در قرآن شخصیت و زندگی داوود بهتر از هر جای دیگری پرداخته شده است و حقایق تاریخی زیادی را نیز افشا میکند.» ای داوود ما تو را در روی زمین مقام خلافت دادیم تا میان خلق خدا به حق حکم کنی و هرگز هوای نفس را پیروی نکنی که تو را از راه خدا باز دارد.» ص ۲۶
» و از داوود و سلیمان یاد کن از آن زمانی که درباره ی کشتزاری که گله ی گوسفندان قوم در آن چریده بودند داوری میکردند…» انبیاء۷۸
داوود به عنوان پادشاه یهود قدرت خاصی در تشخیص حقو باطل داشته و به همین ترتیب قضاوتها را او انجام میداده است.» و همانا ما به داوود و سلیمان مقام دانش عطا کردیم که گفتند ستایش و سپاس خدای را که ما را بر بسیاری از بندگان با ایمانش فضیلت و برتری عطا فرمود…» نمل ۱۵ و ۱۶
«و از بنده ی ما داوود یاد کن که بسیار نیرومند بود و دائم به درگاه ما توبه و انابه میکرد…. و به او قوه ی درک حقایق د تمیز حق از باطل عطا کردیم/» ص ۱۷ تا ۲۰
مشخص است که داوود(ع) دارای بدنی درشتتر از سایرین بوده و قدرت شگفت انگیزی نیز میداشته است و به همین دلیل توانست غولی به نام جالوت را که فرانده ی سپاه بود از پای درآورد. مشخصا این غول (جالوت) از نژاد رفاهیم بوده است که در آن روزگار تعداد اندکی از این غول پیکران باقی مانده بودند.» چون آنها در میدان مبارزه ی جالوت و لشکریان وی آمدند از خدا خواستند پروردگارا ما را صبر و استواری بخش و ما را ثابت قدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما.پس با یاری خدا کافران را شکست دادند و داوود امیر آنها جالوت را کشت…» بقره ۲۵۰ و ۲۵۱
داوود نبی در حالیکه سر جالوت را در دست دارد.
«و کوهها و پرندگان را بنا به امر به تسخیر داوود درآوردیم و آنها همراه داوود به ذکر پاکی و یگانگی ذات مقدس خدا مشغول بودند…» انبیاء۷۹
همچنین حضرت داوود استعداد شگفت انگیزی در آهنگسازی داشته است و ستایش و عبادات خود را به صورت موسیقیهای زیبا باند می خوانده که مرغان و جانوران را به سوی خود جذب میکرده و آنها همه با او به ستایش خدا میپرداخته اند.
» و ما حظ و بهره ی داوود را به فیض خود افزودیم و امر کردیم ای کوهها و ای مرغان شما نیز با تسبیح داوود هماهنگ شوید …» سبآ۱۰
«و ما کوهها را با او مسخر کردیم تا شب و روز خدا را تسبیح ستایش کند و مرغان را مسخر نغمه ی خوش او کردیم که نزد او مجتمع گردند همه به دربارش از هر جانب باز آیند و در ملک شاهی او را نیرومند کردیم …»ص ۱۷
حضرت داوود کسی بود که استخراج فلز را بنیاد نهاد و از فلزات برای ساختن جنگ افزار و زره و سایر کارها سود برد.
» و آهن را بر او نرم گردانیدیم و به او دستور دادیم که از آهن زره بساز و حلقه ی زره به اندازه و یک شکل گردان و خود با قومت همه نیکوکار باشید…» سبآ ۱۱
«و ما به داوود ساختن زره را تعلیم فرمودیم که آن لباس مصون کننده شما در جنگها باشد…» انبیاء۸۰
۹-سلیمان نبی :
سلیمان در تاریخ :
تاریخ تمدن ص ۳۶۰ از زبان تورات مینویسد؛سلیمان پسر حضرت داوود بود و پس از رسیدن به سلطنت برای آسایش خیال خویش همه ی رقیبان قدرت را کشت.این کار وی هرگز بر یهوه گران نیفتاد بلکه او را دوست داشت و به همین جهت حکمتی به او ارزانی داشت که پیش از وی چنان حکمتی به کسی نبخشیده بود و نخواهد بخشیداین باور یهودیان است که حضرت سلیمان رقیبان خود را کشت ؛.
در کتاب مقدس جهودان امثال چنین تهمتهایی به پیامبران الهی و حتی خداوند فراوان است که در ادامه خواهیم دید.
نام سلیمان مشتق شده است از لغت عبری شالوم به معنی سلام و صلح و به حقیقت هم دوران پادشاهی او دوران طلایی چه برای قوم یهود و چه برای سایرین بود. حضرت سلیمان بیشتر درآمد مملکت را صرف تحکیم اصول حکمت و زیبا ساختن پایتخت کد. مملکت خود را به ۱۲ ناحیه تقسیم کرد و مخصوصا تعهد داشت که این تقسیم بندی با محل سکونت دوازده گانه اسرائیل مطابل نباشد تا از تجزیه طلبی جلوگیری کند.
» و خدا به سلیمان حکمت(دانش) و فطانت از حد زیاده و وسعت دل مثل ریگ کنار دریا عطا فرمود و حکمت سلیمان از حکمت تمامی بنی مشرق و از حکمت جمیع مصریان زیاده بود. و از جمیع آدمیان از ایتان راحی و از پسران ماحول یعنی حکیمان و کلکول و دردع حکیم تر بود و اسم او در تمامی امتهایی که به اطرافش بودند شهرت یافت و ۳۰۰۰ مثل گفت و سرودهایش ۱۰۰۵ تا بود. و درباره ی درختان سخن گفت…و از جمیع طوایف و پادشاهان زمین که آوازه ی حکمت او را شنیده بودند می آمدند تا حکمت سلیمان را بشنوند.»کتاب اول پادشاهان باب ۴ آیه ۲۹ تا ۳۴
هیکل سلیمان:
منظور از هیکل همان معبد است و سلیمان نبی اولین کسی بود که معبدی برای نیایش یهوه و تقدیم قربانی به خدا بنا کرد. تا پیش از این یهودیان قربانی را در مذبحهای خصوصی یا در معبدهای کوچک انجام میدادند. برای بنای هیکل هحلی بر بالای تپه ای انتخاب شد. » و سلیمان خداوند را دوست داشته به فرایض پدر خود داوود رفتار مینمود جز اینکه در مکانهای بلند قربانی می گذرانید و بخور میسوزانید و پادشاه به جبعون رفت تا در آنجا قربانی کند…» کتاب اول پادشاهان باب۳ آیه ۵-۶
ظاهرا محل این هیکل در همان جایی است که بعدها مسلمانان بر روی مسجد موسوم به الحرم الشریف را ساخته اند. ولی تا کنون هیچ اثری از بنای اصلی معبد سلیمان به دست نیامده.(تاریخ تمدن)(اگرچه چند سال پیش باستانشناسان مدعی شدند که معبد را یافته اند اما بعدا مشخص شد که آن معبد اولیه ی سلیمان نبی نیست بلکه معبدی بود که قرنها س از او ساخته شده بود.)
بنای این معبد ۴ گوش ساده ای بود که تزیینات بابلی و آشوری به آن افزوده بودند.در همه جای هیکل طلا به مقدار زیادی به کار رفته بود و مجسمه های دو فرشته از طلا برای نگهبانی از تابوت عهد(همان صندوق مقدس) قرار گرفته بودند.
(همانطور که پیداست باورهای بت پرستانه قوم یهود حتی بعد از سلیمان نبی هم در دین رسوخ کرده است که میگوید دو مجسمه برای نگهبانی بودند. و مادی گرایی یهودیان در توصیف معبد واضح است.)
هفت سال صرف ساختن هیکلی شد که برای ۴۰۰ سال جایگاه باشکوه یهود بود.بعد از آن ۱۳ سال دیگر کار کردند تا خانه ای بزرگتر از هیکل بسازند تا سلیمان و زنانش در آن زندگی کنند.
» و خانه ی خداوند که سلیمان پادشاه بنا نمود طولش ۶۰ ذراع (۳۸ متر)و عرضش ۲۰ (۱۷ متر)و بلندی اش ۳۰ ذراع(۱۶ متر) بود. و برای خانه پنجره های مشبک ساخت و بر دیوارهای خانه هم بر هیکل و هم بر محراب و به هر طرفش غرفه ها ساخت….و چون خانه بنا میشد از سنگهایی که در معدن مهیا شده بود بنا شد به طوریکه در وقت بنا نمودن خانه نه چکش نه تبر و نه هیچ آلات آهنی مسموع شد…» کتاب اول پادشاهان باب ۶ آیه ۲ تا ۱۸
گمراهی سلیمان:
تمام تواریخ یهود و تورات بر این اعتقاد هستند که سلیمان در اواخر عمر گمراه شد. در تورات آمده است که سلیمان از توجه به خدا غافل شد و بیشتر به زندوستی و عیاشی پرداخت تا جایی که برای خشنودی زنانش که تعداد آنها به ۷۳۰ نفر میرسید بتکده ها و معبدهایی برای اقوام بت پرست عمون و موآب و …ساخت و خود نیز به پرستش بتها مشغول شد.( در جایی که این سرگذشت به جمشید جم شباهتهایی دارد کاملا ناصحیح است. همانطور که در ادامه خواهید دید حضرت سلیمان از شگفت انگیزترین پیامبران الهی است که قرآن با زبانی شیرین به توصیف او و دوران حکومتش میپردازد و در نفی این ادعا ی کذب قرآن میفرماید: » و هرگز سلیمان به خدا کافر نشد ولیکن دیوان همه کافر شدند…» اما همینطور که در زیر خواهیم دید کتاب اول پادشاهان که یکی از فصلهای عهد عتیق است چنین می گوید :
» و سلیمان پادشاه زنان غریب بسیاری را از موآبیان و عمونیان و ادومیان و صیدون و هیتی ها دوست میداشت از امتهایی که خداوند درباره ایشان بنی اسرائیل را فرموده بود که شما به ایشان در نیایید و ایشان به شما در نیایند مبادا دل شما را به پیروی خدایان خود مایل گردانندو و سلیمان با اینها به محبت ملصق شد و او را ۷۰۰ زن و ۳۰۰ کنیز بود و زنانش دل او را برگردانیدند و در وقت پیری سلیمان واقع شد که زنانش دل او را به پیروی خدایان باطل خود مایل ساختند و دل او مانند پدرش داوود با یهوه کامل نبود…و سلیمان در نظر خداوند شرارت ورزیده…» آیات۱-۶
پس از حضرت سلیمان از او پسری به نام رحبعام باقی مانده بود که پسری نا اهل بود و سبب شد که قوم بنی اسراییل علیه او شورش کنند و فرد دیگری را که بت پرست بود به پادشاهی خود برگزینند و رحبعام به کفر کشیده شده بتهایی از طلا به شکل گوساله ساخته بود و هر روز در برابر آنها به عبادت میپرداخت و بخور دود میکرد.
از جمله انبیای پس از سلیمان میتوان از اخیای نبی نام برد. در تورات از دو نبی دیگر یاد میشود که نام آنها در تاریخ نمانده است.
سایر پادشاهان از نسل سلیمان :
کتاب اول پادشاهان باب ۱۵ آیه ۸ تا ۱۵: » و ابیام با پدران خویش خوابید و او را در شهر داوود دفن کردند و پسرش آسا در جای او نشست و در سال بیستم یربعام پادشاه اسرائئل آسا بر یهودا پادشاه شد و در اورشلیم ۴۱ سال پادشاهی کرد…و دل آسا در تمام سلطنتش با خداوند کامل بود» . آسا پسر ابیام پسر رحبعام پسر سلیمان است. پیامبران پس از آسا که پادشاه نبودند می اوان از ییهو ابن حنانی و ایلیای نبی و الیشع نام برد.
سلیمان و فضاییها:
متاسفانه یهودیان به شدت متون تاریخی و الهی را دستکاری کرده اند تا جایی که برای خداوند قائل به وجود مادی هستند و در تورات به چندین نمونه از آن بر میخوریم.برای مثال :
» و خداوند به سلیمان در جبعون در خواب ظاهر شد و خدا گفت آنچه را که به تو بدهم طلب نما. سلیمان گفت:تو با بنده ات پدرم داوود هرگاه در حضور تو با راستی و عدالت و قلب سلیم رفتار مینمود احسان عظیم مینمودی…» کتاب اول پادشاهان باب ۳ آیه۷-۸
» ..و کلام خداوند بر سلیمان نازل شده گفت: این خانه ای که تو بنا میکنی ار در فرایض من سلوک نموده احکام مرا به جای آوری….در میان قوم بنی اسرائیل ساکن شده قوم خود را ترک نخواهم نمود…» کتاب اول پادشاهان باب ۶ آیه ۲۰
بار دیگر در این آیه میبینیم که می گوید خدا بر سلیمان ظاهر شد!
کتاب اول پادشاهان باب۹ آیه ۲-۳: » خداوند بار دیگر به سلیمان ظاهر شد چنانکه در جبعون بر وی ظاهر شده بود و خداوند وی را گفت دعا و تضرع تو را که به حضور منح کردی اجابت نمودم و این خانه را که بنا نمودی تا نام من در آن تا به ابد نهاده شود تقدیس نمودم و چشمان و دل من همیشه در آن خواهد بود «.
کاملا مشخص است که این خدایی که به سلیمان ظاهر شده خدای آفریننده نیست بلکه موجودی است که خود را در جاهای مختلف به نام آدنایی و یهوه معرفی کرده است. بدون شک این آیه های الهی نیستند بلکه مخلوطی از سنت های باستان و تاریخ هستند که تورات امروزی را تشکیل داده اند. در شرایطی که خود یهودیان هم اقرار میکنند که آیات اصلی از بین رفته اند و کاهنان از خودشان چیزهایی نوشته اند ما می توانیم تصور کنیم که این کاهنان با کمک کتابهای قدیمی تری که در دست داشته اند و آداب و رسوم باستان این ابیات را تصنیف کرده اند . ما می توانیم با کاوش در این مجموعه ی گیج کننده برخی حقایق تاریخی را نیز پیدا کنیم که برای بازسازی تاریخ جهان و همچنین ریشه یابی دخالتهای فرا زمینی در امور زمینی به ما کمک فراوان خواهد کرد. انشاءالله.
همچنین در آیات دیگری یهوه مردم را تهدید میکند که اگر به سوی خدایان دیگری بروند آنها و زمین و معبد را نابود خواهد کرد. این ارتباط فقط به حضرت سلیمان محدود نیست بلکه تمام پیامبران یهود در تورات چنین ملاقاتهایی داشته اند که در مقاله ای جدا آن را بررسی خواهیم کرد.انشاءالله.
حضرت سلیمان در قرآن:
سلیمان حکیمترین و دانشمند ترین پادشاه و پیامبر نه تنها قوم بنی اسرائیل بلکه همه ی پیامبران بود و عظمت عجیب او در این آیات نمودار است که نظیر آن به هیچ بنده ی دیگری اعطا نشده است:
«و طوفان را برای سلیمان به تسخیر درآوردیم که به فرمان او به سوی دیاری که آن را پر برکت مقدر فرموده بودیم حرکت میکرد…» انبیاء ۸۱
میبینیم که از باد و طوفان خاصی سخن است که از سلیمان اطاعت نموده و به جهت سرزمن خاصی حرکت میکند.من را به یاد هواپیما می اندازد.
«…و باد را مسخر(در خدمت) سلیمان ساختیم تا صبحگاه یک ماه راه برد و عصر یک ماه طول بکشد و معدن مس گداخته را برای او جاری کردیم و برخی دیوان به حضورش به خدمت پرداختند و آن دیوان بر او و هر چه میخواست از کاخ و عمارات و تمثالها و ظروف بزرگ مانند حوضها و دیگهای عظیم که بر زمین کار گذاشته بودی همه را می ساختند.» سبا آیه ۱۲-۱۳
کاملا آشکار است که جنها بودند که آن هیکل و سایر عمارات و معابد را برای سلیمان ساختند که تورات از گفتن آن امتناع ورزیده. همچنین بادی که مسخر سلیمان بوده نوعی خاصی از باد بوده است که وظیفه ی خاصی داشته است.میتوان تصور کرد که نوعی وسیله ی نقلیه هوایی بوده. معدن مس گداخته برای او جاری شده به این معنی که این معدن که در کوهی جای داشته به یکباره مذاب شده و راه افتاده است که آنهم معجزه است و یا اگر از دید علمی به آن نگاه کنیم تکنولوژی خاصی بکار رفته بوده و یا شاید هم جن خاصی اینکار را انجام داده است.
«برخی از جنیان در خدمت او بودند که برایش غواصی و کارهایی مثل بنایی می کردند و ما آنها را تحت مراقبت خود داشتیم.» انبیاء ۸۲
همچنین میبینیم که همه ی جنیان مطیع او نبودند بلکه برخی از آنها به قدرت خدا و به امر او از سلیمان فرمان میبردند.
قطعه ی تاریخی که گفته میشود علامت مهر سلیمان نبی است.
گفته میشود که سلیمان انگشتری خاصی داشت که تا زمانیکه آن را در انگشت داشت جنیان از او اطاعت میکردند و قصه هایی پیرامون آن هست که گویا طرح آن انگشتری نوعی جادو بوده است که امروزه هم برای احضار و نسخیر جنیان توسط جادوگران استفاده میشود(ستاره ی داوود نیز از همین طرح گرفته شده است که به آن مهر سلیمانی می گویند)
عکس مهر سلیمانی
گویا در زمان سلیمان و داوود نبی یک موج جدیدی از جادوگری و زنده شدن طلسمهای قدیمی شروع شده که به گفته ی قرآن برای آزمایش انسان بوده است.مردم برای رسیدن به خواستهای خود از جادو استفاده کردند و جنیان هم با اینکه به زشت بودن اینکار آگاهی داشتند ولی جادو را به انسانها تعلیم دادند.
» و پیروی کردند سخنانی را که دیو و شیاطین در کشور سلیمان می خواندند و هرگز سلیمان به خدا کافر نشد لیکن دیوان همه کافر شدند و سحر و جادو به مردم می آموختند… و دیوان چیزی را که میان زن و شوهر جدایی افکند می آموختند» بقره آیه ۱۰۲
«و چیزی را که ی آموختند به خلق زیان می رسانید و سود نمی بخشید و محققا می دانستند که هرکه چنین کند در عالم آخرت بهره ای نخواهد داشت…»
اگرچه استفاده از جادو و طلسم و پرستش جنیان امری تازه نبود و قرآن برای مثال به هاروت و ماروت اشاره میکند که جادو و طلسم را به بشر آموختند :
«..دیوان آنچه را که به دو فرشته ی هاروت و ماروت در بابل نازل شده یاد میدادند و آن دو فرشته به هیچ کس چیزی یاد نمیدادند مگر آنکه به او می گفتند که کار ما فتنه است مبادا کافر شوی…» بقره ۱۰۲
قرآن در ادامه تاکید میکند که همان جنیان هیچ قدرتی بر بشر با ایمان نداشتند و هیچ خطری آنها را تهدید نمی کرده مگر آنچه به دلیل خاصی بوده و یا خود انسان خود را مطیع می کرده است:
«..و دیوان به کسی زیان نمی رسانیدند مگر آنکه خدا بخواهد…» بقره ۱۰۲
حضرت سلیمان زبان مرغان و همه ی جانوران را می دانسته و قادر به شنیدن سخنان آنها بوده است:
«…و سلیمان به مردم گفت که ما را زبان مرغان آموختند و از هرگونه نعمت عطا کردند این همان فضل و بخشش آشکار از سوی خداوند است.
داستان مورچه و سلیمان :
» و سپاهیان سلیمان از گروه جن و انس و مرغان هر سپاهی تحت فرمان رییس خود در رکابش آمدند تا آنجا که به وادی مورچگان رسیدند. موری چون جلال سلیمان را دید گفت ای مورچگان ! همه به خانه های خود روید مبادا سلیمان و سپاهیانش ندانسته شما را پایمال کنند. سلیمان از گفتار مور خندید…» نمل آیه ۱۵ تا ۴۵
داستان سلیمان و ملکه سبا مفصلا در مقاله دیگری آورده خواهد شد.
مرگ سلیمان :
پس از اینکه عزرائیل روح سلیمان نبی را گرفت و او درگذشت همچنان به حالت ایستاده بود و جنیان که نمی دانستند او مرده است همچنان به کارهای طاقت فرسایی که سلیمان به آنان داده بود مشغول بودند و جرآت نمی کردند به او نزدیک شوند زیرا سلیمان ایستاده بود و قرآن یادآوری می کند که جن علم غیب ندارد و آگاهی از اسرار الهی ندارد و از اینرو نفهمیدند که پیامبر دیگر زنده نیست. تا زمانیکه موریانه ای به فرمان خدا عصای سلیمان را از داخل خورد و عصا شکست و جسد او بر زمین افتاد و این زمان جنیان دریافتند که حضرت سلیمان مرده است و دست از خدمت برداشتند.
» و چون ما بر سلیمان مرگ را مامور ساختیم دیوان را بر مرگ او به جز حیوان چوبخواری که عصای او را خورد و جسد سلیمان را که بر آن تکیه داشت به زمین افتاد .پس چون دیوان از مرگ سلیمان آگاه شدند اگر از اسرار غیب آگاه بودند تا دیر زمانی در عذاب و ذلت و خواری باقی نماندند ..» سبآ ۱۴
