چرا جنس دندانهای انسانهای باستانی بهتر بوده است؟


دندانهای آسیاب نسبتاً بلند و مقاوم در برابر پوسیدگی انسان گونهی «هومونالدی» این اجازه را به او میداد تا رژیمهای غذایی فرسایندهتری در مقایسه با سایر هومونینهای آفریقای جنوبی داشته باشند.
این نتیجهی یکی از مطالعههای اخیر محققان موسسهی انسانشناسی تکاملی مکس پلانک در لایپزیگ، دانشگاه دورهام در انگلیس و دانشگاه آرکانزاس در آمریکا است. محققان به این نتیجه رسیدند که «هومونالدی» رژیم غذایی سفت و سختتری از سایر هومونینهای آفریقای جنوبی داشتند. پستاندارانی که غذاهایِ مورد نیاز به برش و جویدنِ زیاد میخورند، دندانهای آسیاب تیزتر و پیچیدهتری دارند، اما پستاندارانی که از چیزهایی نظیر میوه و آجیل تغذیه میکنند، از دندانهای آسیاب سادهتری برخوردارند.
محققان از روشی تحت عنوان «توپوگرافی دندان» برای اندازهگیری پیچیدگی، تیزی و سایر جنبههای شکل دندان در هومونینهای آفریقای جنوبی استفاده کردند تا رژیم غذایی گونهی «هومونالدی» را بازسازی نمایند.
محققان هیچ تفاوتی تیزی یا پیچیدگی میان دندانهای آسیاب گونه «هومونالدی» و دیگر هومونینهای آفریقای جنوبی پیدا نکردند که نشان میدهد آنها غذاهایی با ویژگیهای مکانیکی مشابهی میخوردند. با این حال، «هومونالدی» در مقایسه با سایر هومونینهای آفریقای جنوبی از دندانهای آسیاب بلندتر و مقاومتر در برابر پوسیدگی بهرهمند بود.
«مایکل برتوم» از موسسهی انسانشناسی تکاملی مکس پلانک و یکی از نویسندگان مقاله اظهار داشت: «این بدان معنا است که «هومونالدی» میبایست از غذاهای پوشیده از سنگریزه یا گرد و خاک تغذیه کرده باشد یا احتمالاً گیاهانی حاوی حجم بالایی از ذرات سیلیس دفاعی معروف به فیتولیتها خورده باشد.»
گیاهان، فیتولیتها را با این هدف تولید میکنند که از خورده شدن بیش از حدشان توسط حیوانات جلوگیری نمایند. حیواناتی نظیر بزهای کوهی علفخوارِ ساکن محیطهای خشک و مملو از سنگریزه، دارای دندانهای آسیاب ویژهای هستند که به آنها اجازه میدهد رژیمهای غذایی مملو از سنگریزهها را بدون پوسیدگی زیاد دندان بخورند.
یافتههای تحقیق حاضر حاکی از آن است که «هومونالدی» راهبرد مشابهی را در پیش گرفته بوده است و رژیمی متفاوت با سایر هومونینهای آفریقای جنوبی داشت. برتوم افزود: «یافتههای ما از این ایده پشتیبانی میکند که هومونالدی به لحاظ اکولوژیکی با دیگر هومونینهای آفریقای جنوبی فرق داشت.»