کشتی مارلبورو در زمان خود یکی از بزرگترین کشتی های انگلیسی بود که دارای دو قسمت بسیار بزرگ و مجهز داخلی برای خدمه بود، این کشتی در سال ۱۸۷۵ توسط مهندسی به نام “رابرت ددکان” طراحی شد و در سال ۱۸۷۶ به آب انداخته شد.
بین سال های ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۳ کاپیتان این کشتی ویلیام اندرسون بود که در این مدت بیش از ۲۵ هزار کیلومتر را با این کشتی طی کرد و ۴ بار به نیوزلند و ۳ بار نیز به افریقای جنوبی رفت، این کشتی بین سال های ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۳ بیش از هرکشتی دیگری در انگستان سفر موفقیت آمیز به نام خود ثبت کرده بود به طوری که در کل ۱۹ بار بین فواصل نیوزلند و قاره های دیگر رفت و امد کرده بود.
در سال ۱۸۸۴ کاپیتانی این کشتی به شخصی به نام کاپیتان “هرک” سپرده شد، او نیز موفق شد بارها بین انگلیس و اسپانیا رفت امد موفق آمیز انجام دهد اما در سال ۱۸۹۰ این کشتی به شکل ناگهانی و بدون هرگونه دلیل مشخصی ناپدید شد.
(مسیر رفت و امدهای این کشتی)
در ۱۱ ژانویه ۱۸۹۰ این کشتی با ۳۵ خدمه و باری از گوشت یخ زده و میوه بندر گلاسکو را ترک کرد و دو روز بعد به علت نرسیدن به محل تحویل دادن بار مفقود گزارش شد، تمام کشتی های باری و نظامی که در همان مسیر رفت آمد داشتند مسئول شدند که در صورت دیدن هرگونه کشتی و یا شواهدی که حاکی از غرق شدن این کشتی باشد مراتب را به صورت گزارش کنند.
پس از گذشت سه ماه از این حادثه در نهایت به عقیده ی بسیاری از افراد با تجربه و کاپیتان ها این کشتی غرق شده در عمق بسیار زیاد به نظر می آمد این فرضیه به این علت بود که در آن زمان تکه های یخ بسیار بزرگی در همان حوالی وجود داشتند.
در ۱۸ می ۱۸۹۱ گزارش هایی مبنی بر دیده شدن یک کشتی در شمال ایرلند و نزدیکی یکی از جزیره های حوالی آن به مرکز کنترل ترافیک کشتی بریتانیا شد، در نهایت این کشتی در یکی از جزیره های دورافتاده شمالی به شکلی کاملا سالم کشف شد.
اتفاقی که برای این کشتی افتاد تا به امروز نیز یکی از عجیب ترین اتفاقات تاریخ کشتی رانی است، تمام خدمه کشتی در حالی که تنها اسکلتی ازآنها باقی مانده بود هنوز درون کشتی بودند.
در سال ۱۹۱۳ گزارشی دقیق از این حادثه در یک روزنامه سنگاپوری به چاپ رسید که خود این گزارش در واقع یک برداشت از گزارشات کلی این حادثه بود، این گزارش به متن زیر بود: (خلاصه)
کشتی در شرق کیپ هورن کشف شد، از همان ابتدا این حادثه بسیار غیرطبیعی به نظر میرسید این گونه به نظر میرسد که خدمه این کشتی به دلیلی نه تنها کشتی را ترک نکرده اند بلکه تا زمان مرگ خود همانجا نشسته اند، به هرحال بسیاری از این خدمه افرادی بسیار کارکشته بودند که بیشتر عمر خود را در دریا طی کرده بودند، هیچ حرکتی در کشتی دیده نمیشد و اسکلت خدمه به شکلی بسیار وحشتناک روی سکوها و کف کشتی افتاده بود.
اما چیزی که از تمام این حوادث عجیب تر بود اتاق کاپیتان بود، در این اتاق کاپیتان و سه نفر دیگر از خدمه در حالی که به نظر میرسید قصد انجام کاری را داشتند مرده بودند و اسکلت آنها مانند یک اثر باستانی روی زمین افتاده بود.
همان طور که مشخص است نکات بسیار عجیبی در این گزارش وجود دارد و تا به امروز نیز مشخص نیست چگونه افرادی این چنین با تجربه تا زمان مرگ خود بدون اینکه هرگونه تلاشی برای زنده ماندن کنند درون کشتی نشسته اند.
در یکی از گزارشات تخصصی در رابطه با این کشتی آمده است که مکان گم شدن این کشتی با محل پیدا شدن آن بیش از ۲۵۰ کیلومتر فاصله دارد که این نکته بسیار عجیب است و دلیل این مسیر اشتباه نیز مشخص نیست این در حالی است که آب و هوا نیز در ان زمان نسبتا مناسب بوده است.
نکته ی بسیار جالب دیگر نیز این است که کشتی مارلبورو یک خواهر کوچکتر نیز به نام “داندین” داشت، این کشتی نیز در در سال ۱۸۹۲ ناپدید شد با این تفاوت که هرگز از آن اثری یافت نشد، به عقده ی بسیاری این دو کشتی نفرین شده بودند!