کشف سیاهچالهای سرگردان در انبوهی از ستارهها

ستارهشناسان با استفاده از تلسکوپ VLT موجود در رصدخانهی جنوب اروپا توانستهاند یک سیاهچالهی کوچک را خارج از کهکشان راهشیری شناسایی کنند که بین ستارههای یک خوشهی ستارهای در حال پرسه زدن است. آنها توانستهاند تاثیر این سیاهچاله را بر روی حرکت ستارههای نزدیک به آن شناسایی کنند.
این روش شناسایی برای اولین بار است که برای کشف سیاهچالهای خارج از کهکشان راهشیری مورد استفاده قرار میگیرد. از این روش همچنین میتوان برای کشف سیاهچالههای پنهان در کهکشان راهشیری نیز استفاده کرد و به این ترتیب، به درک بهتر شکلگیری و تکامل این اجرام مرموز کمک کرد.
سیاهچالهای که ستارهشناسان کشف کردهاند در حال پرسه زدن در خوشهی ستارهای «NGC 150» بوده است. این خوشه در فاصلهی ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین و در کهکشانهای همسایهی راهشیری قرار دارد.
ستارهشناسان برای شناسایی سیاهچالهی مورد نظر، تک تک ستارههای موجود در خوشهی ستارهای را از نزدیک مورد مطالعه قرار دادند و شواهد مربوط به وجود سیاهچاله در نزدیکی آنها را کشف کردند. کشف یکی از این سیاهچالهها بدین معنی است که میتوان چنین سیاهچالههایی را درون خوشههای دیگر نیز به همین روش کشف کرد.
سیاهچالهای که ستارهشناسان در این مطالعه کشف کردهاند، تقریباً ۱۱ برابر خورشید جرم دارد. محققین اثرات گرانشی این سیاهچاله را بر روی ستارهای که پنج برابر خورشید جرم دارد و حول سیاهچاله میچرخد کشف کردهاند.
ستارهشناسان در گذشته سیاهچالههای کوچک اینچنینی را در کهکشانهای دیگر به کمک انتشارات اشعهی ایکس و یا برخورد امواج گرانشی این سیاهچالهها با یکدیگر و یا با امواج گرانشی ناشی از ستارههای نوترونی کشف کردهاند. با این حال، اکثر سیاهچالههای کوچک را نمیتوان به کمک اشعهی ایکس و یا امواج گرانشی شناسایی کرد. بنابراین این سیاهچالهها را باید از طریق اثراتی که بر روی ستارههای اطراف خود دارند شناسایی کرد. کشف سیاهچالههای کوچک درون خوشههای ستارهای باعث ایجاد درک بهتر از خوشههای ستارهای و سیاهچالههای داخلی آنها میشود.
سیاهچالهی دیگری که در خوشهی NGC 1850 شناسایی شده است، اولین سیاهچالهای است که در خوشههای ستارهای جوان کشف میشود. این خوشه تنها ۱۰۰ میلیون سال عمر دارد. مقایسهی این سیاهچاله با سیاهچالههای بالغ موجود در خوشههای مسنتر میتواند به درک نحوهی رشد و تکامل سیاهچالهها کمک کند.