کولونوسکوپی و عوارض آن

کولونوسکوپی، نوعی تصویربرداری است که در آن، پزشک با استفاده از لوله ای انعطاف پذیر، مسیر روده بزرگ را مورد بررسی قرار می دهد.

کولونوسکوپی برای بررسی مواردی از قبیل ارزیابی ضایعات سرطانی، شناسایی نقاط خون ریزی و یا تشخیص اختلالات روده ای، توسط پزشک توصیه می شود.

شایع ترین دلایل انجام کولونسکوپی عبارتند از:

• بررسی بروز پولیپ یا سرطان کولورکتال (روده بزرگ و راست روده)
• دفع خون از مقعد یا خونریزی راست روده و ارزیابی آن
• بررسی دلیل تیره یا سیاه رنگ بودن مدفوع
• بررسی دلیل اسهال مزمن
• کم خونی و فقر آهن
• بررسی دلیل کاهش وزن ناگهانی غیرقابل توضیح
• سابقه ی فامیلی سرطان روده
• دردهای غیر قابل توجیه شکم
• معاینه روده بزرگ پس از ارزیابی نتایج غیرطبیعی سی.تی.اسکن، ام.آر.آی.، کولونوسکوپی مجازی، آزمایش مدفوع یا تقیه با باریم.
• معاینه یا درمان بیماری‌های التهابی روده
• پیگیری سلامتی گوارشی در افراد بالای ۵۰ سال

قبل از انجام آزمایش اصلی، برای پاک سازی کامل روده از مدفوع، پزشک ممکن است اقداماتی را توصیه کند. با این که روش های گوناگونی برای این کار وجود دارد، هدف همه آنها تمیزی کامل روده می باشد تا پزشک بتواند به راحتی قسمت های مختلف را مشاهده کند.

در روش کولونوسکوپی، پزشک، لوله ای انعطاف پذیر را که لامپی در انتها آن وجود دارد، از طریق مقعد وارد روده می کند. سپس، برای بررسی کامل، لوله را حرکت داده و ممکن است قسمت هایی از بافت روده را برای انجام آزمایشات برداشته و یا بافت های برآمده روده به نام پلیپ را از بین ببرد. اغلب دستگاه‌های کولونوسکوپ امکان نمونه‌برداری همزمان از مخاط روده و ضایعات مشکوک را به پزشک می‌دهند. بعضی از پولیپ های های سرطانی ممکن است در طی آزمایش کولونوسکوپی به طور کامل ار بین بروند. مدت زمان کولونوسکوپی ممکن است حدود ۲۰ الی ۶۰ دقیقه طول بکشد، اما تمامی مراحل کار از ورود تا خروج معمولا چند ساعت طول کشیده و ممکن است حتی تا ۵ ساعت طول بکشد.

کولونوسکوپ یک ابزار لوله ای شکل، منعطف و باریک است. طول لوله آن متغیر و بین ۱۲۵ (۴۸ اینچ) تا ۱۸۳ سانتی‌متر (۷۲ اینچ) می باشد. دوربین ویدیویی کوچکی بر سر آن متصل است تا پزشک بتواند از آن برای تهیه تصویر یا فیلم از روده بزرگ (کولون) استفاده کند.

به کمک کولونوسکوپ می‌توان تمام روده بزرگ و بخش پایینی روده کوچک را مشاهده نمود؛ اما در آزمایش سیگموئیدوسکوپی تنها امکان بررسی راست روده (رکتوم) و بخش پایینی روده بزرگ وجود دارد.

انجام کلنسکپی در مردان و زنان متفاوت نبوده و روش و انجام کولونوسکوپی در هر ۲، یکسان می باشد.

دراین مقاله، ما چگونگی آماده شدن برای انجام آزمایش کولونوسکوپی را توضیح داده و اتفاقاتی که قبل، در حین آزمایش و بعد از آن برای مان می افتد را بررسی می کنیم.

فرآیند آماده شدن برای آزمایش کولونوسکوپی، شامل مراحل مختلفی، در طول یک هفته، تا روز آزمایش اصلی است.

• یک هفته قبل از کولونوسکوپی

یک هفته قبل از انجام آزمایش، پزشک احتمالا رژیم غذایی خاصی را به شما پیشنهاد خواهد داد.

در طول این هفته، خوردن سبزیجات پخته یا کنسرو شده مجاز است، اما باید از خوردن غذاهای زیر اجتناب شود:

• غلات از جمله برنج قهوه ای، بلغور جو دوسر و نان گندم
• آجیل
• بذر و دانه هایی مانند خشخاش و کنجد
• ذرت
• میوه ها و سبزیجات خام

همچنین ممکن است پزشک مصرف داروهایی که خطر خون ریزی در حین کولونوسکوپی را افزایش می دهند، مانند داروهای رقیق کننده خون از جمله وارفارین، آسپیرین، کلوپیدوگرل و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن را موقتا قطع کند.

بیمار باید مصرف این داروها را حدود ۳ تا ۷ روز قبل از کولونوسکوپی متوقف کند. لازم به ذکر است که مصرف این داروها باید با دستور پزشک معالج قطع شود.

• دو روز قبل از کولونوسکوپی

در این مرحله، بیمار باید مقدار زیادی آب و مایعات مصرف کنند تا به هنگام تخلیه روده، بدن شان کم آب نشود. نوشیدن حدودا ۸ لیوان آب در روز، خطر کم آبی بدن را کاهش می دهد.

همچنین ممکن است پزشک مصرف غذاهای قرمز و نارنجی رنگ را نیز، در این مرحله، ممنوع کند زیرا این احتمال وجود دارد که در حین آزمایش، این غذاها، در روده به شکل خون ریزی به نظر برسند.

• ۲۴ ساعت قبل از کولونوسکوپی

در ۲۴ ساعت قبل از انجام کولونوسکوپی، فقط مصرف مایعات آبکی و رقیق مجاز است.

نمونه های از این مایعات عبارتند از:

• آبگوشت یا سوپ رقیق
• چای یا قهوه، بدون شیر و خامه
• نوشیدنی حاوی الکترولیت، مانند نوشیدنی های انرژی زا
• ژلاتین
• بستنی
• آبمیوه صاف شده و رقیق بدون پالپ

به طور کلی، اگر شما بتوانید طرف دیگر یک محلول را ببینید، آن نوشیدنی جز مایعات رقیق حساب می شود. با این حال، در چنین مواقعی، قبل از خوردن هر چیزی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

پزشکان اغلب یک شربت خوراکی نیز برای پاک سازی روده تجویز می کند. این دارو، تا زمان خالی شدن شکم، مکررا باعث تحریک روده و دفع مدفوع می شود. گولایتلی (GoLytely)، کلایت (Colyte)، نولایتلی (NuLytely) و تریلایت (TriLyte) نمونه هایی از این شربت ها هستند.

این داروها، احتمالا دوز مصرفی متفاوتی دارند. گاهی اوقات پزشک، یک شب قبل از کولونوسکوپی، نوشیدن کل این محلول را تجویز می کند. در حالت دیگر، پزشک توصیه می کند نصف محلول را شب قبل و بقیه آن را در روز آزمایش مصرف کنند.

در کل، مصرف این داروها، باعث دفع مدفوع مکرر و تبدیل حرکات روده به اسهال می شود.

تخلیه روده می تواند گاهی باعث تهوع، نفخ، سرگیجه و تشنگی شود. اگر چنین اتفاقی بیافتد، بیمار باید مصرف دارو را ۳۰ دقیقه متوقف کرده و کمی مایعات رقیق بنوشد و در صورت احساس بهتر شدن، مجددا شربت مسهل را مصرف نماید.

همچنین، با اجازه پزشک، بیمار می تواند برای بهتر کردن طعم شربت، از پودرهای خوراکی که رنگ قرمز، آبی یا بنفش ندارند استفاده کند.

به هنگام تخلیه روده، رعایت نکات زیر برای فرد مفید است:

• نزدیک بودن به حمام و یا دستشویی برای استفاده راحت تر از آن ها
• پوشیدن شلوار کشی و راحتی
• مصرف مایعات رقیق برای از بین بردن طعم ناخوشایند دارو مسهل
• استفاده از ژل­های روغنی یا دستمال مرطوب کودک، در اطراف دهانه باز مقعد، برای کاهش سوزش

مدفوع، در نهایت روشن یا زرد می شود که این اتفاق نشان دهنده آن است که روده فرد کاملا تمیز شده است.

در صورت ابتلا به یبوست، پزشک ممکن است برای راحت تر کردن عمل دفع، از داروهای مسهل استفاده کند.

در روز آزمایش، پزشک انتظار دارد مدفوع فرد، بعد از مصرف داروهای تخلیه کننده روده، تبدیل به مایعی شفاف و زرد شده باشد.

سپس، پزشک، روند آزمایش را توضیح داده و در صورت نیاز به بیهوشی، بیمار با تیم پرستاری و متخصصان بیهوشی که در طول عمل حضور دارند، آشنا خواهد شد. این لحظه، فرصت مناسبی است تا بیمار هر سوالی را که درباره روند کار، مزایا و خطرات کولونوسکوپی دارد، بپرسد.

یکی از افراد تیم پزشکی، برای تزریق دارو در هنگام کار، کاتتری (IV) را وارد رگ فرد می کند.

سپس، بیمار وارد مجموعه کولونوسکوپی شده و متخصص بیهوشی، دارویی را از طریق IV به او ترزیق کرده تا به خواب برود. در بیشتر اوقات، عمل تنفس توسط خود فرد، در حین عمل، انجام می شود.

سپس پزشک، کولونوسکوپ را از طریق مقعد، وارد روده کرده و به هنگام جلو بردن آن، در صورت مشاهده موارد مشکوک مانند پولیپ، از بافت نمونه برداری کرده یا در صورت امکان آن را از بین می برد.

در حالت ایده آل، در صورت آماده بودن روده، پزشک کولونوسکوپ را تا حدی داخل روده می برد که بتواند محل اتصال روده بزرگ و کوچک را نیز مشاهده کند.

زمانی که معاینه پزشک تمام شود، وی لوله را خارج کرده و متخصص بیهوشی نیز تزریق دارو را متوقف می کند تا فرد بیدار شود.

بعد از عمل، احساس خواب آلودگی و گیجی طبیعی ست. به همین دلیل، وجود همراه، برای رساندن فرد به خانه الزامی می باشد.

کولونوسکوپ لوله قابل انعطاف تقریباً به قطر انگشت اشاره است. از طریق دستگاه و به آرامی هوا به داخل کولون پمپ می شود و همزمان با باز شدن روده دیواره ی آن توسط پزشک معالج مورد ارزیابی قرار می گیرد. ممکن است همزمان با انجام کونولوسکوپی احساس نفخ یا درد ناشی ازاتساع گازی روده داشته باشید. از خروج احتمالی گاز از مقعد خجالت زده نشوید چرا که هوای مربوط به دستگاه است .در حین کونولوسکوپی ممکن است نمونه برداری از دیواره ی روده یا خروج پولیپ روده ای توسط پزشک معالج انجام شود.

پس از انجام کولونوسکوپی، پزشک نتایج بدست آمده و عکس های آزمایش را بررسی کرده و درباره آنها با بیمار صحبت می کند. البته ممکن است نتایج نمونه برداری به علت زمان بر بودن بررسی نمونه، با کمی تاخیر آماده شود، که پزشک باید این مسئله را به بیمار اطلاع دهد.

در صورت مثبت بودن نتیجه کولونوسکوپی و وجود سلول های سرطانی یا پیش سرطانی (سلول های مستعد سرطان) در روده، پزشک دستور تکرار آزمایش یا عمل جراحی را خواهد داد.

کولونوسکوپی عموما خطری ندارد، اما یکی از نادر­ترین و خطرناک ترین عوارض آن، پاره شدن روده است که منجر به انتقال محتویات داخل آن به شکم می شود. در صورت بروز چنین اتفاقی، انجام عمل جراحی برای ترمیم روده الزامی ست.

عوارض دیگر این آزمایش شامل خون ریزی ناشی از نمونه برداری یا رفع پلیپ و حساسیت نسبت به داروهای دریافتی قبل و یا بعد از کولونوسکوپی است.

بعد از انجام کونولوسکوپی شما معمولاً در واحد ریکاوری تحت نظر قرار می گیرید تا زمانی که اثرات داروهای بیهوشی و خواب آور از بین برود. بیشترین شکایت بعد از کونولوسکوپی احساس تجمع گاز و درد احتمالی ناشی از آن است که به تدریج و با دفع گاز روده ای از بین می رود. همچنین احساس ناتوانی یا ضعف ناشی از داروهای دریافتی ممکن است تا چند ساعت ادامه یابد. همان گونه که ذکر شد در روز انجام کونولوسکوپی اجازه ی رانندگی یا برگشت به محیط کارتان را ندارید .اگر قبلاً تحت درمان ضد انعقاد یا آسپرین بوده اید در مورد شروع و زمان شروع مجدد دارو از پزشک کسب اطلاع نمایید.

بعد از کونولوسکوپی در صورت هر کدام از موارد زیر فوراً پزشک معالج را در جریان قرار دهید

• درد شدید شکمی (دل پیچه خفیف ناشی از گاز طبیعی است)
• شکم شدیداً متسع و سخت
• استفراغ
• تب
• تداوم دفع خون (دفع مقادیر کم خون تا حدود ۳۰ سی سی بعد از بیوپسی یا پولیپکتومی طبیعی است)

پولیپ ها ضایعاتی غیرطبیعی در دیواره روده بزرگ هستند که اندازه آنها از یک نقطه کوچک تا چندین اینچ متغیر است. اکثر آنها خوش خیم هستند اما پزشک همیشه نمی تواند از روی ظاهر خوش خیم بودن آنها را معین کند.

به همین دلیل ، پولیپ های درآورده شده به منظور بررسی دقیق تر به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده می شوند. برداشتن پولیپ روده از حیث پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان روده بزرگ بسیار مهم است.

پولیپ های ریز ممکن است توسط سوزاندن از بین بروند، اما پولیپ های بزرگتر با تکنیکی به نام پولیپکتومی برداشته خواهند شد. پزشک سیم حلقه مانندی را از طریق کولونوسکوپ وارد می کند و به کمک جریان الکتریکی پولیپ را از دیواره روده جدا می نماید.

شما در هنگام پولیپکتومی هیچ نوع دردی احساس نمی کنید. در یک درصد موارد هنگام برداشتن پولیپ ها خونریزی و یا سوختگی دیواره روده بزرگ اتفاق می افتد که عمل جراحی ضرورت می یابد.

کولونوسکوپی مجازی روش جایگزینی برای کولونوسکوپی است. کولونوسکوپی مجازی تکنیکی است که از سی‌تی‌اسکن برای گرفتن تصاویری از روده‌ی بزرگ استفاده می‌کند که مشابه نماهای گرفته‌شده به‌وسیله‌ی مشاهده‌ی مستقیم از طریق کولونوسکوپی هستند. این تصاویر با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن ساخته می‌شوند، بنابراین مجازی هستند و تصاویر واقعی را نشان نمی‌دهند.

به‌منظور آماده‌سازی برای کولونوسکوپی مجازی باید از یک روز قبل روده‌ی بزرگ با استفاده از مسهل‌ها پاکسازی شود. در طی این آزمایش، لوله‌ای در داخل مقعد قرار داده می‌شود که از طریق آن هوا به درون روده‌ی بزرگ تزریق می‌شود. با تزریق هوا، روده‌ی بزرگ متورم می‌شود و پس از آن تصویربرداری‌های لازم انجام خواهد شد. سپس اسکن‌های به‌دست‌آمده برای ایجاد یک تصویر مجازی از روده‌ی بزرگ، تجزیه‌وتحلیل و دستکاری می‌شوند. اگر کولونوسکوپی مجازی به‌درستی انجام شود، می‌تواند بسیار مؤثر باشد و حتی قادر است پولیپ‌های مخفی‌شده در پشت چین‌های روده‌ی بزرگ را که گاهی اوقات از دید کولونوسکوپی معمولی پنهان می‌مانند، تشخیص بدهد.

محدودیت های کولونوسکوپی مجازی

کولونوسکوپی مجازی در شناسایی پولیپ‌های کوچک (پولیپ‌های کوچک‌تر از ۵ میلی‌متر) مشکل دارد؛ درحالی‌که این پولیپ‌ها در کولونوسکوپی معمولی به‌راحتی دیده می‌شوند؛
کولونوسکوپی مجازی نمی‌تواند سرطان‌های تخت یا ضایعات پیش‌سرطانی‌ای را که برآمده یا بیرون‌زده نیستند (به‌عبارت دیگر شکل پولیپ نیستند) شناسایی کند؛
در کولونوسکوپی مجازی امکان برداشتن پولیپ‌های شناسایی‌شده وجود ندارد. ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد به پولیپ‌های کولون مبتلا هستند. اگر پولیپ‌ها توسط کولونوسکوپی مجازی پیدا شوند، آنگاه برای برداشتن آنها باید کولونوسکوپی معمولی انجام شود. بنابراین بسیاری از افرادی که کولونوسکوپی مجازی انجام می‌دهند، مجبورند یک‌بار دیگر نیز روند کولونوسکوپی را تحمل کنند؛
کولونوسکوپی مجازی افراد را در معرض میزان متوسطی از تشعشع قرار می‌دهد؛
امروزه تکنیک‌های جدیدی در حال توسعه‌‌یافتن هستند که قادرند آن دسته از ضایعات غیرطبیعی را که به نمونه‌برداری یا خارج‌شدن نیاز دارند، از سایر ضایعات تشخیص بدهند، اما در کولونوسکوپی مجازی امکان استفاده از این تکنیک‌های جدید وجود ندارد.

به دلیل محدودیت‌های ذکرشده، کولونوسکوپی مجازی جایگزین مناسبی برای کولونوسکوپی معمولی نیست و نمی‌تواند به‌عنوان ابزار اصلی غربالگری در افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به پولیپ یا سرطان کولون قرار دارند، به‌کار رود. برای افرادی که ریسک ابتلای‌ آنها به پولیپ یا سرطان کولون در حد نرمال است و نمی‌توانند یا تمایل ندارند کولونوسکوپی معمولی انجام بدهند، از کولونوسکوپی مجازی استفاده می‌شود.

امروزه تحولات جدیدی در کولونوسکوپی صورت گرفته است. اکثر آنها روی بهبود تشخیص ضایعاتی که شناسایی‌شان دشوار است. ضایعات کوچک (به‌عنوان مثال پولیپ‌های کوچک) و ضایعات تخت و همچنین بهبود توانایی تشخیص آنکه آیا پولیپ‌ها یا ضایعات کوچک به نمونه‌برداری یا خارج‌شدن نیاز دارند یا نه، تمرکز می‌کنند. اگر در حین کولونوسکوپی تشخیص داده شود که ضایعه‌ای حاوی بافت‌های پیش‌سرطانی یا بدخیم است، از آن نمونه‌برداری می‌کنند یا آن را به‌طور کامل بیرون می‌آورند. بسیاری از این ضایعات، پیش‌سرطانی یا بدخیم نیستند و برای خارج‌کردن آنها و انجام آزمایش میکروسکوپی، زمان و هزینه‌ی زیادی صرف می‌شود.

تصویربرداری با وضوح بالا تکنیکی است که به تشخیص بهتر ضایعات تخت کمک می‌کند و امروزه در اکثر کولونوسکوپی‌ها به‌کار می‌رود. بزرگ‌نمایی تصاویر نیز ممکن است باعث تشخیص بهتر ضایعات شود.

تصویربرداری باند باریک چیست ؟

تصویربرداری باند باریک یا Narrow Band Imaging، از طول موج خاص نور استفاده می‌کند که الگوی عروق خونی کوچک را که درست در زیر پوشش روده‌ی بزرگ قرار دارند، تقویت می‌کند. الگوی این عروق در بافت نرمال، پیش‌سرطانی و بدخیم متفاوت است. تعیین این الگو، بافت‌ها خصوصا بافت‌های پیش‌سرطانی و بدخیم را راحت‌تر شناسایی می‌کند و تصمیم‌گیری را در مورد آنکه آیا این بافت باید در حین کولونوسکوپی و پیش از آماده‌شدن نتایج آزمایش میکروسکوپی، نمونه‌برداری یا برداشته شود یا خیر، آسان‌تر می‌شود.

کرومواندوسکوپی چیست ؟

کرومواندوسکوپی، تکنیکی است که در آن رنگ‌ها (لکه‌ها) روی پوشش داخلی روده‌ی بزرگ اسپری می‌شوند و از این طریق به تشخیص پوشش نرمال از بافت‌های نئوپلاستیکی (خوش‌خیم، پیش‌سرطانی و بدخیم) و تعیین آنکه کدام ضایعات باید نمونه‌برداری یا برداشته شوند، کمک می‌کند.

آندوسکوپی فلورسانس چیست ؟

آندوسکوپی فلورسانس از مواد شیمیایی حاوی فلورسئین استفاده می‌کند. این مواد یا روی پوشش داخلی کولون اسپری یا به شکل وریدی تزریق می‌شوند. این مواد شیمیایی توسط سلول‌های غیرطبیعی (پیش‌سرطانی و بدخیم) در پوشش کولون، بیشتر از سلول‌های طبیعی جذب می‌شوند. به‌علاوه نوررسانی ویژه، دید واضح‌تری از نواحی دارای سلول‌های غیرطبیعی ارائه می‌دهد بنابراین می‌توان از آنها نمونه‌برداری کرد یا آنها را به‌طور کامل بیرون آورد.

آندوسکوپی لیزر چیست ؟

آندوسکوپی لیزر کانفوکال از طول موج خاصی از نور استفاده می‌کند که چندین میلی‌متر به داخل پوشش کولون رنگ‌شده با فلورسئین نفوذ می‌کند. سلول‌های غیرطبیعی در این روش نسبت به روش رنگ‌آمیزی فلور‌سئین به‌تنهایی، به‌طور واضح‌تری شناسایی می‌شوند.

حتی کولونوسکوپ‌ها و لوازم جانبی‌ای وجود دارند که علاوه بر دید جلو رونده از سر کولونوسکوپ، یک نمای عقب‌رونده (از عقب به جلو) از کولون یا روده بزرگ نیز ارائه می‌دهند. بنابراین تصاویر در دو جهت مخالف ۱۸۰ درجه‌ای گرفته می‌شوند تا ضایعاتی را که ممکن است در پشت چین‌های پوشش کولون پنهان شده باشند، شناسایی کنند. چنین ضایعاتی توسط یک کولونوسکوپ استاندارد با دید روبه‌جلو، قابل مشاهده نیستند. حتی تلاش هایی برای ساخت یک کولونوسکوپ خودپیشرو نیز در جریان است.

اکثر این تکنیک‌های جدید کولونوسکوپی به‌استثنای تصویربرداری با وضوح بالا همچنان در مراحل آزمایشی هستند و هنوز مشخص نیست که کدام‌یک از آنها به‌عنوان ضمیمه‌‌ای ارزشمند به کولونوسکوپی اضافه خواهند شد.

در پایان، MRI یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی می‌تواند برای بررسی روده بزرگ یا کولون به شیوه‌ای مشابه کولونوسکوپی مجازی CT به‌ کار رود. مزیت اصلی MRI این است که از هیچ‌گونه تشعشعی استفاده نمی‌شود اما محدودیت‌های آن مشابه کولونوسکوپی مجازی CT است.

تفسیر جواب کولونوسکوپی امری بسیار تخصصی بوده و باید توسط پزشک متخصص در این زمینه انجام شود. بنابراین در این مقاله به علت تخصصی بودن تشخیص و تفسیر جواب کولونوسکوپی، از توضیحات مربوطه اجتناب می کنیم.

هزینه کلونوسکوپی از طریق استوما؛ تشخیصی، با یا بدون جمع آوری نمونه بوسیله برس زدن یا شستشو با بیوپسی منفرد یا متعدد (عمل مستقل) در مراکز خصوصی ۳۸۸٫۸۰۰ هزار تومان و در مراکز دولتی ۱۷۱٫۳۶۰ هزار تومان می باشد. ممکن است هزینه های جانبی دیگری نیز بر این تعرفه ها اعمال گردیده و هزینه کولونوسکوپی تا ۵۰۰ هزار تومان و یا بیشتر نیز از بیماران اخذ گردد.

با این که روند آماده شدن برای کولونوسکوپی بسیار ناخوشایند است، رعایت دقیق نکات آن، برای دریافت نتیجه درست، ضروری می باشد.

اگر پزشک نتواند تمام روده را بررسی کند، برای اطمینان بیشتر، دستور کولونوسکوپی مجدد خواهد داد. بنابراین بهتر است مراحل اولیه را با دقت انجام دهید.

در صورت مشاهده سلول­های سرطانی، برای اطمینان از نتیجه، به دستور پزشک پیگیری های دقیق تری لازم است.

بهترین سن شروع آزمایش کولونوسکوپی در افراد سیاهپوست ۴۵ سال و برای سایرین ۵۰ سال است که بهتر است هر ۱۰ سال تکرار شود.

حتی متخصصان توصیه می کنند افراد بدون سابقه خانوادگی یا پزشکی سرطان روده هم به طور منظم آزمایش کولونوسکوپی را انجام دهند. سرطان می تواند بدون علامت پیشرفت کرده و به یکباره علائم ظهور کنند که در این حالت سرطان می تواند بسیار پیشرفته باشد و احتمال درمان آن کمتر خواهد بود.

متخصصان برای کاهش ابتلا به بیماری سرطان روده بزرگ و راست روده توصیه هایی را ارائه می نمایند: آزمایش و غربالگری منظم؛ حفظ وزن سالم؛ ورزش منظم؛ داشتن رژیم غذایی سالم مملو از میوه و سبزیجات؛ پرهیز از مصرف مشروبات الکلی؛ عدم استعمال دخانیات؛ و مصرف میزان توصیه شده کلسیم از طریق غذاهای روزانه