گام نخست برای تاسیس آژانس فضایی ملی استرالیا
دولت استرالیا در بودجه‌ی سال ۲۰۱۸ خود، مبلغی بالغ بر ۵۰ میلیون دلار را به اقدامات اولیه برای تاسیس آژانس فضایی ملی این کشور اختصاص داده است. پس از سال‌ها گفت‌گو بر سر تاسیس چنین آژانسی، در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۷، اولین خبرهای جدی از درون کابینه‌ی این دولت برای تصمیم قطعی راه‌اندازی آن به بیرون مخابره شد.
شاید برای شما هم جای تعجب‌آور باشد که کشوری پیشرفته همچون استرالیا آژانس فضایی نداشته باشد. در حال حاضر کم نیستند کشورهایی که به این فناوری رسیده‌اند و آژانس فضایی ملی خود را دارند و استرالیا با وجود سطح بالای علمی در پرورش دانش‌آموختگان آکادمیک و صنعتی پیشرفته از این قافله عقب مانده است.
برخی کارشناسان اعتقاد دارند که این همه‌ی این عقب‌ماندگی لزوماً بد نیست و می‌توان با دیدگاه فرصتی عالی به آن نگاه کرد. عصری که کشورها باید اعتبارات چند میلیارد دلاری برای راه‌اندازی و فعالیت‌های فضایی صرف کنند به سر آمده و پیرفت‌های اخیر در فناوری فضایی و تکنولوژی ماموریت‌های فضایی به جایی رسیده که به‌جای صرف چندصد میلیون دلار برای ارسال یک ماهواره به مدار زمین، می‌توان با چند ده هزار دلار این کار را با کیفیتی بهتر انجام داد. از جمله‌ی این فناوری‌ها می‌توان به راکت‌های قابل بازیافت و برگشت‌پذیر اسپیس‌ایکس اشاره کرد.
«اندرو دمپستر» مدیر مرکز تحقیقات مهندسی فضایی استرالیا در دانشگاه نیو ساوت ولز این کشور می‌گوید: «اکنون در دوران جدید فضا هستیم و ما می‌توانیم آژانس فضایی خود را بر پایه‌ی فناوری‌ها و تکنولوژی‌های جدید طراحی و راه‌اندازی کنیم. امروزه اندازه، حجم و وزن ماهواره‌ها بسیار کوچک شده است و می‌توان با هزینه‌ی بسیار پایین آن‌ها را به مدار زمین و ورای آن ارسال کرد. راه‌اندازی آژانس فضایی در سال ۲۰۱۸ به این معنا است که ما می‌توانیم بدون انجام هزینه‌های زیاد برای سال‌ها تحقیق و آزمایش این فناوری‌ها را با هزینه‌هایی اندک به‌دست بیاوریم.»
هیچ کس از آژانس فضایی تازه احداث استرالیا انتظار فعالیت‌هایی مشابه با ناسا یا سازمان فضایی اروپا را ندارد و نمی‌خواهد تا فضاپیما به مریخ بفرستد، اما می‌تواند در آینده‌ای نزدیک، با ماهواره‌هایی ویژه اقلیم گسترده‌ی استرالیا را با دقت زیر نظر داشته باشد.
آقای دمپستر می‌گوید: «اگر ما از قبل ماهواره‌هایی داشتیم که می‌توانستیم سرزمین‌مان را با دقت بیشتری تحت نظارت داشته باشیم، زودتر کاهش منابع حوضه‌ی آبی ماری-دارلینگ را در جنوب شرقی استرالیا تشخیص داده بودیم.»
