یِهُوَه، خدای شیطانی انلیل

⁦
به‌نقل از آنتون پارکس، یهوه‌ی کتاب مقدس که به‌عنوان «خداوند» ترجمه شده، خالق حقیقی نیست. او انلیل است، اسیرکننده‌ی بشریت، که ازاین‌رو [در مکاتب گنوسی] به‌عنوان دِمیورگ شناخته شده.

او در رأس نظامی مردسالار قرار دارد که خواهان سرکوب آزادی است، به‌ویژه سرکوب آزادی زنان. او برابری نمی‌خواهد. او بردگانی مطیع می‌خواهد. متفکرینی خلاق، راست‌مغز و بصیر نمی‌خواهد. او نوکرانی چپ‌مغز و فرمان‌بردار می‌خواهد که مجبورند هر روز جان بکنند.

این مبحث از داستان می‌گوید که انسان‌ها همچون حیواناتی بودند که روی دوپا راه می‌رفتند (انسان‌وار. م) و از طریق DNA دستکاری شدند تا نقش زنبورهای کارگر را ایفا کنند. به‌نقل از پارکس، واژه‌ی آدام در سومری به‌معنی «حیوان» است. عدن شامل حروف اِ به‌معنی «خانه» و دِن به‌معنی «حیات» می‌شود. در سومری، شیطان به‌معنی «رئیس» است.

انکی موفق شد که به‌واسط‌ی نینکی، «مار»ِ باغ عدن، به انسان‌ها فرزانگی عطا کنند و توانایی تشخیص خیر و شر بدهد. این کار، انلیل را غافلگیر کرد. بهترین کاری که او (انلیل) توانست انجام دهد، اخراج آدم و حوا از عدن و ممنوعیت بازگشت آنها بود. به بیان بی‌پرده، بر اساس این مبحث از داستان سومری، آن خداوند حقیقی که توحیدپرستان در این ۵.۰۰۰ سال اخیر در حال پرستیدنش بوده‌اند، خدای خالق و حقیقی نیست، بلکه انلیل است، دمیورگِ مردسالار-که شیطان نیز خودش است.

این توضیحی است برای خدای عهد عتیق که سیل را برای نابودی بشریت جاری کرد و بنی اسرائیل را فرمان داد تا زنان و کودکان بی‌گناه کنعانی را قتل عام کنند، همان کسی که عامل جنگ‌های صلیبی و تفیش عقاید بود، خدایی که چهره‌ای به‌شدت خون‌خوار دارد. این توضیح می‌دهد که چرا کاتب انجیل یوحنا توانست اعلام کند که: «ما می‌دانیم که از خداوند هستیم و کل جهان در دستان شیطان است» (یوحنای ۱- آیات ۵:۱۹). او پی برد که انسان‌ها به‌سختی در حال نبرد بوده‌اند تا به عدن بازگردند.

بر اساس این تفسیر، ما در نبرد الهیِ رقابت بین نیروهای غیرمادی گرفتار شده‌ایم. ما هنوز باید نان و نیاز روزانه‌مان را به‌سختی تأمین کنیم. تنها دلیلش این است که برای رنج خود، در جست‌وجوی معنا بوده‌ایم. ما می‌خواهیم که به بهشت بازگردیم.