۲۰ هزار سال پیش انسان‌ها کجا زندگی می‌کردند؟
داده‌های مربوط به هواشناسی باستانی و همچنین داده‌های باستان‌شناسی برای درک اثر تغییرات زیست محیطی بر روی تکامل انسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند.
باستان‌شناسان دانشگاه کیپ‌تاون در آفریقای جنوبی در آخرین تحقیقات خود توانسته‌اند نشانه‌های وجود رودخانه، آبشار و برکه‌های کم‌عمق را در صحرای کالاهاری در جنوب آفریقا کشف کنند.
تصور کلی این است که صحرای کالاهاری دارای محیط زیست خشن است و برای سکونت انسان‌های نخستین نیز مناسب نبوده است، ولی واقعیت این است که انسان‌های نخستین در این صحرا زندگی کرده‌اند. تحقیقات محققین نشان داده است که این صحرا در دوره‌های متعدد تاریخی پُر آب‌تر از وضعیت کنونی آن بوده است.
آن‌ها همچنین نشان داده‌اند که حدود ۲۰ هزار سال پیش در زمانی که صحرای کالاهاری خشک و بی آب و علف بوده نیز انسان‌ها در این صحرا حضور داشته‌اند. این کشف بینش جدیدی در مورد اثر تغییرات آب و هوایی بر روی تکامل انسان به‌دست می‌دهد.
محققین در جنوب صحرای کالاهاری که در آفریقای جنوبی قرار دارد، توانسته‌اند رسوباتی را کشف کنند که اکنون تبدیل به سنگ شده‌اند و درون آن‌ها نشانه‌های وجود رودخانه‌ها و آبشارها را مشاهده کرده‌اند. آن‌ها از طریق روش قدمت‌سنجی اورانیوم-توریوم نشان داده‌اند که در انتهای عصر پلیستوسن، در زمانی که انسان‌ها در صحرای کالاهاری حضور داشته‌اند، دسترسی به آب برای مدت زمان طولانی وجود داشته است.
از آنجا که بارش باران از خود کربنات کلسیوم بر جای می‌گذارد، دانشمندان توانسته‌اند با کاوش درون سنگ‌های کشف شده به این ماده برسند و به این ترتیب، قدمت سنگ مورد نظر را به‌دست بیاورند. این قدمت‌سنجی به دانشمندان نشان داده است که در چه دوره‌ای صحرای کالاهاری وضعیت پُر آب‌تری داشته است.
در این مطالعه دانشمندان همچنین توانسته‌اند به برخی از اولین تکنولوژی‌های مورد استفاده توسط انسان‌ها نیز دست پیدا کنند. آن‌ها ابزار سنگی و بقایای استخوان‌هایی که از غذای انسان‌های آن زمان باقی مانده‌اند را نیز کشف کرده‌اند.
کریستال‌های کلسیت کشف شده در این کاوش نشان از آن دارند که انسان‌های آن دوران در صحرای کالاهاری کارهای تزئیناتی نیز انجام می‌داده‌اند و یا شاید رسم و رسوم خاصی را دنبال می‌کرده‌اند، زیرا کلسیت دارای هیچ قابلیت یا کاربرد به‌خصوص دیگری نیست.
بنابراین هوموساپین‌ها نه تنها در صحرای کالاهاری زنده مانده‌اند، بلکه دارای دانش، سیستم و تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای نیز بوده‌اند که به آن‌ها کمک می‌کرده تا به منابع لازم برای زنده ماندن در محیط خشک بیایان دسترسی پیدا کنند.
نتایج این مطالعه در مجله PLoS ONE منتشر شده است.
