آشکارسازی مرز پلاسمای کیهانی
ستاره‌شناسان با استفاده از شبکه‌ی تلسکوپی «LOFAR» مرز وسیع انتشارات رادیویی که متصل‌کننده‌ی دو خوشه‌ی کهکشانی در حال ادغام است را شناسایی کرده‌اند. این دو خوشه «Abell 0399» و «Abell 0401» نام دارند. خوشه‌های کهکشانی حاوی ده‌ها و صدها کهکشان با عمرها، شکل‌ها و اندازه‌های مختلف هستند. این خوشه‌ها همچنین مقادیر بسیار زیادی گاز داغ و همچنین ماده‌ی تاریک را در خود جای داده‌اند.
عموماً جرم این خوشه‌ها، یک میلیون میلیارد برابر جرم خورشید است. زمانی اعتقاد بر این بود که این خوشه‌ها بزرگ‌ترین سازه‌های دنیا هستند تا اینکه در دهه‌ی ۱۹۸۰ ابرخوشه‌ها کشف شدند. این ساختارها حاوی ده‌ها خوشه‌ی کهکشانی و گروه‌های کهکشانی هستند که صدها میلیون سال نوری از یکدیگر فاصله دارند.
با این حال، هنوز هم خوشه‌ها چیز خاصی برای ارائه دارند؛ ابرخوشه‌ها توسط گرانش به یکدیگر متصل نیستند، بنابراین می‌توان خوشه‌های کهکشانی را بزرگ‌ترین سازه‌هایی دانست که با گرانش به یکدیگر متصل شده‌اند. این خوشه‌ها در ناحیه‌ی اتصال بین کهکشان‌ها ایجاد می‌شوند و با جمع کردن اجرام کیهانی و ادغام آن‌ها در خود رشد می‌کنند و می‌توانند میدان‌های مغناطیسی و ذرات نسبیتی در گاز ایجاد کنند.
دکتر «فدریکا گوونی» از ایتالیا و همکارانش، از مجموعه‌ی LOFAR استفاده کردند تا بتوانند مرز پلاسمایی منتشر کننده‌ی اشعه‌های رادیویی بین Abell 0309 و Abell 0401 را مشاهده کنند. این دو خوشه‌ی کهکشانی در حال ادغام در یکدیگر هستند. این وضعیت نشان دهنده‌ی وجود میدان مغناطیسی و الکترون‌های نسبیتی در رشته‌های متصل‌کننده‌ی دو خوشه به یکدیگر است.
ساختار ایجاد شده بزرگ‌تر از آن است که بتوان با مدل‌های استاندارد آن‌را شرح داد و نشان می‌دهد هنوز مکانیسم‌های ناشناخته‌ای در گازهای بین کهکشانی وجود دارد که به ذرات شتاب می‌دهند. ستاره‌شناسان می‌گویند: «ما شبیه‌سازی‌هایی را انجام دادیم تا نشان دهیم که می‌توان رصدها را با شتاب دادن مجدد الکترون‌های نسبیتی از طریق موج‌های شوک تولید شده در کهکشان‌های در حال ادغام توضیح داد.»
