میچیو کاکو: تله پورت ِ انسان ممکن است!
امکان پذیرشدن تله پورت یا دورنوردی انسان در آینده حاصل سماجت دانشمندی است که تخصصش بررسی ناممکن بودن واقعی ناممکن هاست، او کسی نیست جز « میچیو کاکو ».
پروفسور میچیو کاکو از دانشگاه شهر نیویورک مدعی است که فناوری دورنوردی ِ موجودات زنده از نقطه ای به نقطه دیگر زمین یا حتی فضا طی دهه های آتی یا در قرن بعد در دسترس همگان خواهد بود. پروفسور کاکو که به واسطه ادعاهای پیشرو خود به آقای جهان های موازی مشهور است و در حوزه های امکان سفر در زمان واقعی و نامرئی شدن نیز مشغول تحقیق است، بسیاری از فناوری های علمی- تخیلی که انجام آنها ناممکن می نماید را بررسی نموده و نتیجه گیری کرده است که برخی از آنها سرانجام امکان پذیر خواهد شد.
او می گوید: «بسیاری از چیزهایی که در فیلم پیشتازان فضا یا سفر ستاره ای (Star Trek) ملاحظه می کنید از جمله تله پورت واقعاً عملی خواهند شد. شما حتما عبارت ‘اسکاتی منو انتقال بده’ رو بخاطر دارید. ما قبلاً به این جمله میخندیدیم. ما فیزیکدانان قبلاً به کسانی که در مورد دورنوردی یا نامرئی شدن یا مانند آنها، صحبت می کردند میخندیدیم، اما الان دیگر اینکار را نمی کنیم چرا که متوجه شدیم در این مورد اشتباه می کرده ایم .»
« تله پورت کوانتومی از قبل هم امکان پذیر بود. در حقیقت ما در دانشگاه مریلند موفق به تهیه فیلمی از تله پورت و انتقال یک اتم از محفظه ای به محفظه ای دیگر در اتاق دیگر شدیم. لذا در سطح اتمی ما قبلاً هم موفق به انجام دورنوردی شده بودیم. این به ‘درهم تنیدگی کوانتومی’ موسوم است.» این فرایندی است که طی آن اتصالاتی (مانند یک بند ناف) بین اتم ها شکل می گیرد و اطلاعاتشان بعداً از این طریق به یکدیگر ارسال می گردد. کاکو افزود:« من فکر میکنم طی یک دهه بتوانیم دورنوردی اولین مولکول را انجام دهیم. فیزیک کوانتوم مدتها بدنبال ایده وهم انگیز و ناممکن غیب کردن اجسام و ظاهر کردن آنها در جایی دیگر و بودن در دو جای متفاوت در یک زمان بود. اما الکترون ها تمام مدت در حال انجام این پدیده در فرایندی موسوم به ترانزیستور بوده اند و نور نیز تحت عنوان پرتو لیزری عملاً امکان انجام آن را داشته است.»
به گفته وی بنابراین نور از قبل پدیده ی دورنوردی را انجام میداده است. ما در وین اتریش توانستیم نور را در امتداد رود دانوب به میزان ۵۰۰ متر دورنوردی کنیم. او می گوید گام بعدی دورنوردی نور به کره ماه برای سال ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است، یعنی زمانی که انسان دیگر بار پا بر سطح کره ماه بگذارد. به اعتقاد وی با گذشت زمان این فرایند در مورد اجسام بزرگتری قابل اجرا خواهد بود و سپس نوبت به موجودات زنده مانند حیوانات و حتی انسان خواهد رسید. در آن هنگام این پدیده دیگر چیزی بیشتر از یک ‘پروژه مهندسی’ پیچیده علمی نخواهد بود. این چیزی است که به مرور زمان عملی خواهد شد.
بیشتر دانشمندان دست اندرکار این حوزه بدلیل تفاوت های میان یک انسان و یک اتم هنوز اعتقادی به ادعاهای وی ندارند، به این معنا که موفقیت در مقیاس کوچک اتمی به معنای امکان تجزیه کامل به عناصر تشکیل دهنده در مبدا و بازسازی مجدد در جایی دیگر در مورد یک موجود جاندار – خواه زنده یا مرده یا حتی به شکل قبل از دورنوردی، نیست و فاصله زیادی با آن دارد.
یکی از اساسی ترین مشکلات پیش روی تله پورت، تبدیل یک جسم فیزیکی به داده و ارسال آن به جایی دیگر و باز سازی مجدد آن جسم در مقصد از روی این اطلاعات می باشد. به وضوح قابل درک است که سیستمی موسوم به درهم تنیدگی کوانتومی قادر به دورترارسانی یک اتم بود و عملاً در مورد زمان و بقاء هر موجود زنده ای ناممکن می باشد. در بدن انسان تریلیون ها اتم وجود دارد و این بدان معناست که یک شخص باید اول به تک تک اتم های خود تجزیه شود، تک تک آنها درهم تنیده شوند، خوانده شوند، به زبان داده های دیجیتالی ترجمه شوند و سپس دورنوردی شوند، آنگاه در مقصد تمام این فرایندها بصورت معکوس انجام گردد.
دانشجویان دانشگاه لستر برآورد کرده اند استخراج داده ها از یک موجود زنده به اندازه یک کوادریلیون سال (۱٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) بطول می انجامد تا بتوانیم آنرا برای دورنوردی به نقطه ای دیگر آماده کنیم – بسته به مقصد انتقال چه بسا بسیار کندتر از اینکه بخواهد تا مقصد پیاده برود. از آن بدتر، هیچ راهی نداریم تا بدانیم موجود زنده مورد نظر پس از تجزیه به عناصر تشکیل دهنده و بازسازی مجدد در مقصد زنده می میماند یا نه.
وقتی که اتم ها تله پورت می شوند در عمل از بین رفته و نسخه جدیدی از آنها در جای دیگر بازسازی می گردد – بنابراین اگر شما سوژه دورنوردی باشید نیز آیا عملاً خواهید مرد و سپس در جای جدید مورد نظر از نو به زندگی باز می گردید یا در صورتی که زنده بمانید، آیا این شمائید که منتقل شدید یا نسخه شبیه سازی شده ای از شما به وجود خواهد آمده؟ در سال ۱۹۹۸، فیزیکدانان در
