هابل شبکه‌ای درهم‌پیچیده در ابر ماژلانی بزرگ را رصد کرد!
این رشته‌های قرمز در میان ابرهای آشفته‌ی تاریک جرمی کیهانی، به‌نام «SNR0454-67.2» را تشکیل می‌دهند. این شبکه‌ی درهم‌پیچیده شده در واقع بقایای انفجار کوتوله‌ی سفیدی ناپایدار از نوع ابرنواختر Ia از گروه انفجارهای ستاره‌ای است که برای اندازه‌گیری مسافت‌های نجومی در نتیجه‌ی روشنایی‌شان به‌کار می‌رود.
این عکس هابل، بقایای این ابرنواختر را نشان می‌دهد. این عکس رنگی از نمایش‌های جداگانه‌ی در منطقه‌ی دیدنی طیف با دوربین میدان گسترده‌ی هابل WFC3 گرفته شده است. چهار فیلتر برای نمونه‌برداری از طول موج‌های مختلف استفاده شده است. این رنگ در نتیجه‌ی اختصاص دادن هر رنگ به هر عکس تک رنگ مربوط به یک فیلتر به‌دست آمده است.
ابرنواختر SNR0454-64.2 در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشانی کوتوله است که در فاصله‌ی ۱۶۰ هزار سال نوری تا کهکشان راه‌شیری واقع شده است. این بقایای ابرنواختر احتمالاً در انفجار ابرنواختر نوع Ia شکل گرفته است. این نوع ابرنواخترها درخشان‌ترین نوع ابرنواختر هستند. آن‌ها می‌توانند مواد را با سرعت ۱۰ هزار کیلومتر بر ثانیه، دفع کنند و کل کهکشان را با حداکثر نوری که دارد، روشن می‌کند.
آن‌ها در یک سامانه‌ی دوتایی قرار دارند که در آن، یکی از ستارگان کوتوله‌ی سفید است؛ بقایای کربن متراکم ستاره که تقریباً به اندازه‌ی خورشید هستند؛ ستاره‌ی دیگر می‌تواند هر چیز دیگری باشد، از ستاره‌ای غول‌‌پیکر گرفته تا حتی کوتوله‌ی سفید کوچکتری که به‌عنوان هم‌دم آن‌ستاره در سامانه‌ای مشترک قرار دارد.
ستارگان کوتوله‌ی سفید یکی از متراکم‌ترین انواع ماده پس از ستارگان نوترونی و سیاهچاله‌ها هستند. از آن جایی‌که این ستارگان بسیار متراکم هستند، گرانش آن‌ها به شدت بالا است. کوتوله‌ی سفید شروع به کشیدنِ ماده از ستاره‌ی هم‌دمش خواهد کرد و ماده‌اش را اضافه می‌کند.
وقتی کوتوله‌ی سفید به ۱.۴ جرمی خورشیدی می‌رسد، واکنش زنجیره هسته‌ای رخ می‌دهد و باعث انفجار کوتوله‌ی سفید می‌شود. از آن جایی‌که واکنش این زنجیره، همیشه به یک صورت و در یک جرم رخ می‌دهد، روشنایی ابرنواختر نوع Ia نیز یکسان است. این امر باعث می‌شود ابرنواخترها نشانگرهای مهمی برای به‌دست آوردن و اندازه‌گیری مسافت‌ها در جهان باشند.
