والتر بنیامین، منتقد ادبی مارکسیست
والتر بنیامین، منتقد مارکسیست در فرهنگ، هنر و ادبیات یکی از مشهورترین اهل قلم در ژانر مقاله نویسی قرن بیست بود که در سال ۱۹۴۰ میلادی در سن ۴۸ سالگی حین فرار از فاشیسم آلمان بدلیل خطر دستگیری در مرز بین فرانسه و اسپانیا خودکشی کرد. او در سال ۱۸۹۲ در آلمان در خانواده ای مرفه یهودی تبار بدنیا آمد و در دانشگاه در رشته های فلسفه، تاریخ هنر و ادبیات تحصیل کرده بود. موضوع دکترایش “مفهوم تقد هنری در رمانتیک آلمان” بود.
بنیامین در جوانی مدتی خودرا با عرفان و فلسفه یهودی مشغول کرد. از سال ۱۹۷۲ مجموعه آثار وی با کمک آدرنو در دسترس علاقمندان قرار گفت. او نه تنها یکی از فعالان انقلاب فرهنگی آلمان در آغاز قرن بیست بلکه یکی از چهرەهای سرشناس ادبیات مدرن و پست مدرن است.
بنیامین می گفت نقد باید بدون تعارف و جدی باشد، و نه دوستانه و چاپلوسانه. او بعدها در دههای ۶۰ و ۷۰ قرن گذشته یکی از متفکرین جنبش جوانان غرب گردید. مارکسیسم خصوصی او را از نوع برشت، آدرنو، لوکاچ، بلوخ، و هورکهایکر می دانند. بنیامین نویسنده را یک کارگر روشنفکر می دانست که وظیفەاش مواظبت از انسانیت مجروح و به زمین افتاده است.
چپ ها او را یکی از منتقدین امپریالیسم بشمار می آورند که با تکیه بر ماتریالیسم تاریخی به مبارزه با فریب های سرمایه داری پرداخت. آشنایی آغازین او با مکتب رمانتیک باعث شد که او نوع خاصی از نقد را وارد ادبیات و فرهنگ کند. در بعضی از کتابهای تاریخ ادبیات او را امروزه در شمار تئوریسین های مارکسیست فرهنگ و ادبیات قرار می دهند.
بیشتر آثار بنیامین پیرامون ادبیات و فلسفه هستند. مورخین سیر اندیشه اورا از ادامه دهندگان جنبش روشنگری غرب بشمار می آورند. در نظر بنیامین رسانه ها و بلندگوهای نظام سرمایه داری، فضا و جو فرهنگی جوامع طبفاتی را تبدیل به جنجال، هیاهو، خیال، احساس، سرگرمی، ابتذال و سودجویی نموده اند.
بنیامین با کمک آثاری در باره نویسندگی، فرم های ادبی، وضع ناشرین، چهره های فرهنگی، و مواضع انتقادی خود، به مبارزه فرهنگی با بی عدالتی های جامعه پرداخت. زبان و نثر او را هنرمندانه با عناصری از سوررئالیسم شاعرانه تصویری و گاهی تیر و تار معرفی کرده اند.
منتقدین مارکسیست مهمترین آثار او را سه کتاب – تئوریهای فاشیسم آلمان، نویسنده بعنوان تولید کننده، و اثر هنری در عصر بازتولید ماشینی بشمار می آورند.
از جمله دیگر اثار والتر بنیامین – ریشه غمنامه های آلمانی، سالهای کودکی در برلین، خیابان بکطرفه، خویشاوندان انتخابی گوته، انگیزه های بودلر، پارک مرکزی، نوشته ها، دو جلد نامه ها، در باره برشت، انسانهای آلمانی، و ترجمه هایی از آقار پروست هستند. کتاب “اثر هنری در عصربازتولید ماشینی” او را طرح یک نقد و استتیک جدید چپ در تاریخ ادبیات و فرهنگ غرب به حساب می آورند. او خالق آثاری در باره گوته و کلر نیز بود.
