پاستورلوز و انتقال آن به بدن
پاستورلوز هم با گازگرفتگی توسط حیوانات به ما منتقل خواهد شد و موجب ورم ملتحمه چشم، تورم گوش میانی مزمن خواهد شد برای پیشگیری از ایجاد این بیماری در بدن از روش های موثری می توانیم کمک بگیریم چنگ زدگی توسط حیوانات هم می تواند عامل انتشار این باکتری در بدنمان باشد.
پاستورلوز Pesteurellosis
یکی دیگر از زئونوزهای مستقیم که تا سالهای اخیر کمتر به آن توجه می شد پاستورلوز است. البته پاستور و سایر دانشمندان عفونتهای ناشی از پاستورلا مولتوسیدا را در پرندگان و پستانداران به عنوان مسائل مهم دامپزشکی در سالهای دهه هشتم قرن نوزدهم تشخیص داده اند و اولین مورد این عفونت در انسان که در یک زن روستایی به صورت عفونت خونی ظاهر گردید توسط شخصی به نام بروگناتلی در سال ۱۹۱۳ گزارش شده است. اگر چه بروگناتلی مسائل مربوط به دامپزشکی میکروب پاستورلامولتوسیدا را از نظر تاریخی نیز مورد بررسی و بازنگری قرار داده است ولی به طور اخص اشاره نکرده است که زن مبتلا به پاستورلوز، عفونت را از یک حیوان کسب کرده است. به هر حال گزارشهای دیگری که در رابطه با ابتلای انسان به پاستورلامولتوسیدا در طی دو دهه بد از ۱۹۱۳ به چاپ رسیده است حاکی از آن می باشد که این بیماری در انسان از منابع حیوانی بوده است.
بیشتر موارد انتقال عفونت ناشی از پاستورلامولتوسیدا از حیوانات به انسان همراه گاز گرفتگی بوده است. مطالعه موارد به ثبت رسیده پاستورلوز در انسان نکات جالب و مهمی را در ارتباط با نقش اپیدمیولوژی عفونت ناشی از پاستولامولتوسیدا با منشاء حیوانی نشان می دهد ملا در بررسیهایی که طی ۱۸ ماه توسط بخش خدمات بهداشتی وزارت بهداشت و آموزش و رفاه اجتماعی کشور آمریکا از سال ۱۹۶۵ به عمل آمد نشان داد که در طی این مدت ۳۸۰ مورد پاستورلوز ناشی از پاستورلامولتوسیدا در انسان گزارش شده است که ۲۰۰ مورد آن به علت آلودگی جراحات ناشی از گاز گرفتگی توسط حیوانات بوده است. حد.د ۵/۵۷ درصد این موارد ناشی از گاز گرفتگی گربه و ۴۰ درصد آن مربوط به گاز گرفتگی سگها و ۵/۲ درصد بقیه به علت گاز گرفتگی های انفرادی توسط حیواناتی از قبیل شیر، پلنگ، خرگوش و موش بوده است. بررسی ۱۸۰ مورد دیگر که به علت گاز گرفتگی نبوده است نشان می دهد که در واقع هر یک از اندامهای بدن انسان ممکن است به طور مستقیم دچار عفونت ناشی از پاستورلامولتوسیدا بشود که هر کدام به نوبه خود برای حیات آدمی مخاطره آمیز می باشد. اطلاعات دقیق در بین ۵۷ مورد از ۱۸۰ مورد پاستورلوز نشان می دهد که ۴۴ مورد آن همراه با عفونت دستگاه تنفس در ۱۵ مورد آن عفونت در ناحیه شکمی و فقط ۸ مورد آن همراه با جراحات موضعی دست و پا بوده است. عفونتهای تنفسی حاصله از میکروب پاستورلامولتوسیدا در این مطالعه در مردان بیش از زنان و در افراد پیر بیش از جوانان بوده است.
پاستورلامولتوسیدا می تواند به طور اولیه موجب تورم لوزه پنومونی، پیوتوراکس و آبسه های ریوی شود. به علاوه این میکروب می تواند به صورت عوارض ثانویه همراه با برونشیکتازی، پیوتوراکس و سرطانهای برنش ها از نوع کارسینوما باشد. در آپاندیسیت و آبسه آپاندیس و آبسه های صفاقی نیز که بعد از عمل جراحی مشخص شده باشد میکروب پاستورلاموتلتوسیدا جدا شده است. از تورم عنق رحم، زخم اثنی عشر و گاسترو آتتریت ها نیز گزارش شده اند. در برخی از بیماریهای سیستم اعصاب مرکزی از قبیل آبسه های مغزی و مننژیت نیز ممکن است پاستورلامولتوسیدا نقش داشته باشد ورم ملتحمه چشم، تورم گوش میانی مزمن و سپتی سمی ها نیز ممکن است به علت پاستورلامولتوسیدا اتفاق افتد. احتمال وجود یک عفونت ناشی از پاستورلامولتوسیدا در انسان در مواقعی که منابع مشهودی از قبیل سابقه گاز گرفتگی یا مجروح شدن توسط حیوانات در تاریخچه بیمار وجود دارد بایستی مورد توجه قرار گیرد و در سی سال اخیر روی منشاء عفونتهای ناشی از پاستورلامولتوسیدا در انسان به علت گاز گرفتگی حیوانات تاکید زیادی شده است. البته مواردی غیر از منشاء گاز گرفتگی نیز در گزارشهای علمی وجود دارند و نباید از احتمال این نوع آلودگیهای پاستورلوزی در انسان غافل بود.
در بررسی دیگری از بین ۱۳۶ مورد پاستورلامولتوسیدا که بدون ا رتباط با گاز گرفتن حیوانات بوده است اطلاعات مربوط به ۸۹ مورد آن وجود داشته است که در رابطه با تماس با حیوانات بوده است. هفتاد مورد از این ۸۹ مورد در اثر تماس با پرندگان و پستانداران بوده که نقش حامل بودن آنان به میکروب پاستورلامولتوسیدا مشخص شده است. ولی در تاریخچه ۱۹ مورد بقیه از ۸۹ مورد پاستورلوز انسانی احتمالی انتقال مستقیم از حیوانات پست تر غیر از طریقه گاز گرفتگی وجود دارد.
اگرچه ا نتقال پاستورلوز از انسان بندرت اتفاق می افتد ولی شواهدی موجود است که احتمال این طریقه انتقال را نیز ثابت می نماید. در سال ۱۹۵۹، Smith میکروب پاستورلامولتوسیدا را از گلوی دو نفر دانشجوی دامپزشکی که سالم بودند جدا کرد. در سال ۱۹۳۸ مولدر گزارش داد که عامل بیماری پاستورلوز در آب دهان دختری که به مدت پنج سال دچار یک بیماری تنفسی بوده وجود داشته است. همچنین وجود میکروب در آب دهان شخص دیگری برای مدت حداقل دو سال بعد از عمل جراحی پنومونکتومی (برداشت قسمتی از ریه) توسط Hubert و همکاران در سال ۱۹۶۷ گزارش شده است.
به طور خلاصه بایستی متذکر گردید که تحقیقات علمی نشان می دهند که عفونت ناشی از پاستورلامولتوسیدا در انسان نسبتا متداول بوده و معمولا همراه با خطرات جدی می باشد تقریبا نصف موارد عفونتهای انسان از طریق گاز گرفتگی یا چنگ زدگی توسط حیوانات اتفاق می افتد و در بیشتر موارد شواهد کافی برای اثبات دخالت منابع حیوانی در انتقال پاستورلوز از حیوان به انسان وجود دارد.
